Plaatsingsdatum: Nov 11, 2017 1:39:4 PM
Weerzien
Bij het station kocht ze bloemen. Ze nam de bus naar de verre buitenwijk in Noord. Er was maar een handjevol passagiers. Ze vroeg de chauffeur haar te waarschuwen bij de halte waar ze volgens haar routeplanner moest uitstappen. Dat was overbodig. Het ging haar om de luxe.
De bus hoefde maar enkele keren te stoppen. Toen ze was afgezet keek ze om zich heen. Ze werd overvallen door wrevel. Het park bleek niet veel meer dan een hondenuitlaatplaats. Het was omgeven door grauwe flatgebouwen. Iets verderop stond een auto zonder wielen.
Ze zette zich in beweging, terwijl ze uitkeek naar een straatnaambord. Vergeefs. Ze nam haar gsm uit haar handtas en raadpleegde google maps. Ze ontdekte dat ze nagenoeg op haar bestemming was aangekomen.
Ze herkende haar eerst niet. Ze dacht dat ze de verkeerde verdieping had genomen. De vrouw keek haar stuurs aan. Deed een paar passen terug bij wijze van uitnodiging. Draaide zich om, liep zonder iets te zeggen naar de huiskamer.
Ze weifelde even, deed de voordeur achter zich dicht en volgde. Ze herinnerde zich de norse en schommelende manier van lopen. En, toen ze haar mond opendeed, ook haar stem.
- Je dacht ik wip even binnen bij ons mam..
Ook haar sarcasme was vertrouwd. Maar het schonkige lichaam en het verfrommelde gezicht shockeerden haar.
Haar moeder zat met de rug naar haar toe met de afstandsbediening in haar hand.
- Ik zal het hem nooit vergeven. Verder gaat alles naar wens. Ik amuseer me langzaam dood. In deze tijd van het jaar laten ze alleen maar herhalingen zien. Voor mij zijn die als nieuw. Doe de groeten aan je vriendin. Tot over vijftien jaar.
Het scherm bleef leeg.
Pas toen ze bij de bushalte stond te wachten merkte ze dat ze de bloemen nog bij zich had.
Will van Broekhoven
Augustus 2017