Plaatsingsdatum: Nov 18, 2019 3:3:28 PM
Rekruut
Maastricht, lichting ‘65
In die tijd zonder teugels die roekeloze tijd
waarin de dood voor anderen was bedoeld
en het leven met name mijzelf toekwam
die tijd van vooruitzien vol weemoed en ontzag
en vrees voor grote liefdes
in die tijd werd ik naar een zuidelijk land geroepen
voor een zesweekse onderstebovenbouw.
Geschoren tot op het bot, vanuit het kazerneplein,
tijdens appel en exercitie waar ik leerde
synchroon met anderen te bewegen
zag ik haar bij de slagboom staan
wuivend naar mij, naar mij, met een kort en innig gebaar
Een keer verscheen ze als een madonna bij een bocht
toen wij, volledig bepakt, om ons te stalen,
vloekend de Sint-Pietersberg beklommen
haar aanblik bracht vuilbekkerij tot zwijgen.
Ik wenste vol overgave op te geven.
Met een legertruck naar de schietbaan in Meerssen.
Kilometers lang als zij was lag zij welvend op haar zijde
donker nazomergroen en brons getooid
met slaperige ogen keek ze me aan
terwijl ik over de laadklep geleund
omwalmd door diesel met tranende ogen
terugkeek.
Bij de Brunssummerheide
geannexeerd voor oefeningen in tegenzin
en wijselijk ingehouden rebellie,
stond zij aan de kant van Landgraaf
als een verdreven bosnimf, frêle en doorzichtig.
Misverstand dat ik was ingewijd
in leger en leven
ik was juist voorbestemd
tot overvloedig deserteren
Will van Broekhoven
Gepubliceerd in Ballustrada jrg. 33, nr.4/5
Rubriek Laaglandse Poëzie, afl. 25: De Limburgen,
samengesteld door Bert Bevers