Plaatsingsdatum: Dec 03, 2017 10:49:17 AM
Dreigingsniveau 4 of 5
Ik had boodschappen gedaan op de markt en droeg twee zware tassen met fruit en mosselen. Lichtelijk voorovergebogen, de blik neerwaarts gericht. Terwijl ik in de winkelstraat iemand passeerde, viel mij een kromme glimmend roodgeverfde steel van iets op, die uitstak boven een tas van Lidl. Mijn blik gleed naar de inhoud van de tas. Ik zag dat de steel onderdeel was van een kloeke bijl. Naast de bijl lag een zware steen , een kassei, zo een waar heel Antwerpen mee geplaveid is. Verder bestond de inhoud uit een pakketje, strak omwonden met elektriciteitsdraad. De bezitter was een struise blonde jongeman, atletisch van gestalte.
Ik gaf me over aan mijn instinct. Bij een zijstraatje had ik in het voorbijgaan twee zwaar bewapende veiligheidsagenten zien staan, met elkaar verwikkeld in een aangenaam gesprek. Ik hield in en gaf de Lidl-tas enkele meters voorsprong, waarna ik me omkeerde en me naar de bewakers haastte. Ze namen onmiddellijk een alerte houding aan en brachten hun wapen in stelling. Binnen een seconde brak mij het koude zweet uit. Ik probeerde mijn vastberadenheid te bewaren maar had mijn ledematen niet meer onder controle. Ik stond op weke knieën, mijn lippen trilden, ik kon even geen woord uitbrengen. De agenten ontspanden hun reflex. De langste keek me goedmoedig aan.
- Wat is er, vader?
Ik wees naar de winkelstraat en gebaarde in de richting waarin de verdachte man zich had bewogen.
- Ik zag een bijl. En een kassei. En een vreemd pakje. In een Lidl-tas. Een lange man. Scandinavisch. In godsnaam.
De agenten kwamen meteen in actie. Ze waren in een oogwenk de hoek om. Ik liep ze op een sukkeldrafje achterna. Bleef staan toen ik nog net zag dat ze de verdachte tegen de grond werkten voor de ingang van de Stadsfeestzaal, de winkelgalerij.
Snel werd me het zich ontnomen door publiek dat naar de plaats van handeling werd gezogen en daarna en masse achteruitweek. Wel hoorde ik het gebrul van de arrestant en de geschreeuwde instructies van de veiligheidsmensen.
Er klonk een indringende, in volume toenemende tweetonige sirene. Een politiebusje wrong zich met groot risico door de menigte. Op dezelfde onbehouwen manier verwijderde het zich weer, binnen enkele ogenblikken. Waarna de menigte zich oploste en verder ging met winkelen. Enkele groepjes praatten nog na. Op mij werd geen acht geslagen. De bewakingsagenten en de man waren verdwenen.
Ik zette koers naar het politiebureau achter het Centraal Station. Ik hield mezelf voor dat ik me ter beschikking moest stellen voor een proces verbaal, justitieel onderzoek en gerechtelijke behandeling.
Mijn tassen liet ik achter in een van de kluisjes in de stationshal. Ik overwoog even om een duo aan te klampen dat daar patrouilleerde, maar bemerkte bij mezelf een vreemde weerstand.
Bij de onthaal wisten ze niet eens waar ik het over had. Ze noteerden mijn naam, adres, telefoonnummer en mijn identificatiecode. Ik heb daarna niets van ze gehoord..
Op het journaal kwam de arrestatie niet langs, ook niet bij ATV. In de Gazet van Antwerpen vond ik een berichtje dat bewakers voor de stadsfeestzaal bij een routinecontrole verdachte voorwerpen hadden aangetroffen, maar geen reden zagen tot aanhouding en verder onderzoek.
Het vervult me met grote zorg.
Will van Broekhoven
Juli 2017