Publicatie in Ballustrada voorjaar 2019

Plaatsingsdatum: Apr 30, 2019 10:47:34 AM

Literair Periodiek

Daarheen

Met mijn jonge oudooms

en hun vader loop ik mee

naar de Rijnkaai waar Red Star Line

aan het inschepen is

bestemming Ellis Island.

We voegen ons bij medepaupers.

Gevieren staan we te zwijgen

over zeeziek, spoorwegbouw

en logementen

Mijn overgrootvader licht zijn pet

zijn schedel glinstert.

Ik kijk omhoog naar Jan

die nog denkt dat het voor tijdelijk is

en over drie jaar John zal heten

met Nederland en Brabantse Wal

als misty memories voor het leven

Jan en Toon en hun vader Kees van Loon

onverzoenlijke tronies

metselaars die ten oorlog trekken.

Dan mag derderangs eindelijk

SS De Vaderland binnen

traag maar gestadig

als zand in een loper.

Mijn verwanten keren me

opgetrokken schouders toe.

Ik zit nog lang op de afvaart te wachten.

Niet dat iemand zwaait.

Ik sta op.

Vanaf nu woon ik in Antwerpen.

Will van Broekhoven

Ballustrada jg.33, 2019, nr.2/3

Het gat van Antwerpen

Toen ik die voorjaarsavond

aan de Frankrijklei

voor een oversteek wachtte

om het centrum in te gaan

viel een gat

van vierkante kilometers.

Ik ben de jongen

die in avondmist

naar huis loopt

met koude vingers.

Het dorp ligt zoals altijd

slaapgereed.

Vanuit de Westerschelde

klinkt een doffe hoorn.

Zo een kind zijn

een dof aanvoelend kind

met koude vingers

niet wetend dat dingen veranderen.

Ja het ging me goed

op gevorderde leeftijd.

Ik stond juist op het punt

om het centrum in te gaan.

Kon het kind van toen

mij zomaar achterhalen?

Scheurde het metropoolgevoel

zo makkelijk open?

Will van Broekhoven

Ballustrada jg.33, 2019, nr.2/3