Plaatsingsdatum: Sep 30, 2017 1:19:47 PM
Een traditioneel lied uit Kreta, over Chronos, de tijd die voorbij gaat.*
Deze versie van Michalis Tzouganakis werd opgenomen in 2002, tijdens een
life concert in Spili, Kreta.
Geïnspireerd door de video schreef ik het volgende gedicht.
De Tijd
Toen je op mijn schouders neerstreek
langs me voorbij vloeide
voor mij uit weer verdween
en terug kwam
Ik dacht nog wat te toeven
Je loopt voor me uit
ik streel je rug
of klauw mijn vingers in je flanken
Je krijgt een idee
jij bent een Mercedes met trekhaak
ik ben jouw krijgsgevangene
met een touw om mijn hals
jij maakt langzaam vaart
en meer nog veel meer
Dan weer mag ik naast je staan
Peinzend kijk je naar de grond
Je hebt geen idee
We zwijgen mild gestemd
Je komt langdurig niet in beweging
Dan weer volg je mij op de voet
je trapt op mijn hielen
tot ik krimp van de pijn
en steeds maar kleiner word
als ik tenslotte kind ben
merk ik dat je achterop raakt
Tot je op mijn schouders neerstrijkt
en langs me voorbij vloeit
en voor mij uit weer verdwijnt
terwijl je me meeneemt
Will van Broekhoven
Juli 2014
(*) De tekst van O Chronos luidt ongeveer:
Als ik eens wist waar Chronos zoal langs komt en naartoe gaat. Kon ik hem maar verwonden zodat hij langzamer gaat lopen. Jaren komen en gaan en de zon vertoont zich elke morgen. Maar jeugd en elegantie keren niet terug.