Plaatsingsdatum: Oct 01, 2017 12:2:38 PM
Dit mooie gedicht plaatste André 4 mei 2016 op Facebook.
Ik ken hem nog van de opleiding voor onderwijzers en het bijbehorende internaat in Dongen, Gerardus Majella.Hij zat een paar klassen lager en volgde mij op als hoofdredacteur van de schoolkrant.
Ik wist dat hij, net als ik, de nodige dodenherdenkingen moest bijwonen als padvinder, wat me onmiddellijk deed denken aan het verhaal 'De bevrijding' uit zijn bundel 'Een meedogenloze vrede'. Hier beschrijft hij een 4 mei-ceremonie waarbij zijn padvindershoed een cruciale rol speelde.
Toen bedacht ik ineens dat ik zelf ooit een gedicht had geschreven voor de Bevrijdingseditie van onze schoolkrant, waarin ik verwijs naar mijn aanwezigheid als padvinder op dodenherdenkingen.
Ik heb bij mijn verhuizing veel paperassen gedumpt, maar dit heeft het overleefd.
Het kan niet concurreren met dat van André, maar ik plaats het zonder schaamte. Ik schreef het in 1963, ik was nog maar een kind van achttien.
Bovendien, ik ben best gevoelig voor concurrentie, maar niet op het vlak van poëzie, want dat is dodelijk.
Veertienjarige gedachten tijdens een dodenherdenking
Waarom stonden de doden niet op?
Waarom stonden ze niet met veel lawaai op
om ons een lesje te leren?
Want wie waren wij?
En wat deed ik behalve twee minuten
mijn mond houden in de schaduw
van onbekende helden?
Ik trok mijn droevigste gezicht, dat wel,
en voelde hoe het dagelijkse leven leegliep
Dromerig staarde ik naar een vlag
die halfstok hing en waaruit
al het licht gewassen was
André van der Veeke, uit: Blauw als ijs
_________________________________________________
Als een avonturenroman
Een avond als andere
van onze twintig jaren
wordt het eender acht uur
als elk jaar daarvoor
maar voor de twaalfde keer
staan wij twee minuten lang te zwijgen
in ons padvindersuniform
deze tijd gespeend van onze tijd
waar een strijd in speelt
die vóór ons stierf
De oorlog draait zich in haar graf
en toont een verse zijde
en slaat tijden lam
van ons
steeds als wij met
doctor de Jong in het bos moeten huilen
of prehistorisch slijk moeten smijten
naar Jeruzalem Neurenberg Breda
of Churchill op een Thames van tranen
naar zijn monument zien drijven
Want laat het niet mogelijk zijn
dat Hitler nummer zoveel
de slapende Ueberhond weer wekt
niet nodig zijn
dat Winston weer Dresdense mensen moet verdelgen
niet mogelijk
dat weer een Anne Frank
voor onze letteren verloren gaat
niet nodig
dat Uncle Sam weer om zijn dappere zonen treurt
Geproclameerd in onze tijd
Will van Broekhoven
Geplaatst in: Germa Gong, mei 1963