André van der Veeke / Will van Broekhoven - Dodenherdenking

Dit mooie gedicht plaatste André 4 mei 2016 op Facebook.

Ik ken hem nog van de opleiding voor onderwijzers en het bijbehorende internaat in Dongen, Gerardus Majella.Hij zat een paar klassen lager en volgde mij op als hoofdredacteur van de schoolkrant.

Ik wist dat hij, net als ik, de nodige dodenherdenkingen moest bijwonen als padvinder, wat me onmiddellijk deed denken aan het verhaal 'De bevrijding' uit zijn bundel 'Een meedogenloze vrede'. Hier beschrijft hij een 4 mei-ceremonie waarbij zijn padvindershoed een cruciale rol speelde.

Toen bedacht ik ineens dat ik zelf ooit een gedicht had geschreven voor de Bevrijdingseditie van onze schoolkrant, waarin ik verwijs naar mijn aanwezigheid als padvinder op dodenherdenkingen.

Ik heb bij mijn verhuizing veel paperassen gedumpt, maar dit heeft het overleefd.

Het kan niet concurreren met dat van André, maar ik plaats het zonder schaamte. Ik schreef het in 1963, ik was nog maar een kind van achttien.

Bovendien, ik ben best gevoelig voor concurrentie, maar niet op het vlak van poëzie, want dat is dodelijk.

Veertienjarige gedachten tijdens een dodenherdenking

Waarom stonden de doden niet op?

Waarom stonden ze niet met veel lawaai op

om ons een lesje te leren?

Want wie waren wij?

En wat deed ik behalve twee minuten

mijn mond houden in de schaduw

van onbekende helden?

Ik trok mijn droevigste gezicht, dat wel,

en voelde hoe het dagelijkse leven leegliep

Dromerig staarde ik naar een vlag

die halfstok hing en waaruit

al het licht gewassen was

André van der Veeke, uit: Blauw als ijs

_________________________________________________

Als een avonturenroman

Een avond als andere

van onze twintig jaren

wordt het eender acht uur

als elk jaar daarvoor

maar voor de twaalfde keer

staan wij twee minuten lang te zwijgen

in ons padvindersuniform

deze tijd gespeend van onze tijd

waar een strijd in speelt

die vóór ons stierf

De oorlog draait zich in haar graf

en toont een verse zijde

en slaat tijden lam

van ons

steeds als wij met

doctor de Jong in het bos moeten huilen

of prehistorisch slijk moeten smijten

naar Jeruzalem Neurenberg Breda

of Churchill op een Thames van tranen

naar zijn monument zien drijven

Want laat het niet mogelijk zijn

dat Hitler nummer zoveel

de slapende Ueberhond weer wekt

niet nodig zijn

dat Winston weer Dresdense mensen moet verdelgen

niet mogelijk

dat weer een Anne Frank

voor onze letteren verloren gaat

niet nodig

dat Uncle Sam weer om zijn dappere zonen treurt

Geproclameerd in onze tijd

Will van Broekhoven

Geplaatst in: Germa Gong, mei 1963