Embedded Files
Plaatsingsdatum: Oct 01, 2017 8:3:16 AM
Hoe zeere vallen ze af
Guido Gezelle
Kortrijk, 14 october 1894
Hoe zeere vallen ze af,
de zieke zomerblaren;
hoe zinken ze, altemaal,
die eer zo groene waren,
te grondewaard!
Hoe deerlijk zijt gij ook
nu, boomen al, bedegen;
hoe schamel, die weleer
des aardrijks, allerwegen,
de schoonste waart!
Daar valt er nog een blad;
het wentelt, onder 't vallen,
den allerlaatsten keer,
en 't gaat de duizendtallen
vervoegen thans;
zoo zullen ze, een voor een,
daarin de winden bliezen
vol luider blijdzaamheid,
nu tonge en taal verliezen,
en zwijgen gansch.
Hoe zeere vallen ze af,
onhoorbaar, in de lochten,
en schier onzichtbaar, in
de natte nevelvochten
der droeve maand,
die, 't ijzervaste speur,
ontembaar ingetreden,
die al de onvruchtbaarheid,
die al de onvriendelijkheden
des Winters baant!
Daar valt er nog een blad,
daar valt er nog een, uit de bogen
der hoge boomenhalle,
en 't dwerscht den onbewogen
octobermist:
't en roert geen wind, geen een,
maar 't leken, 't leken tranen,
die men gevallen zou
uit weenende oogen wanen:
één kerkhof is 't!
Gij, blaren, rust in vree,
't en zal geen een verloren,
geen een te kwiste gaan
voor altijd: hergeboren,
die dood nu zijt,
zal elk van u, dat viel,
de zonne weer ontwekken,
zal met uw groenen dracht
de groene boomen dekken
te zomertijd.
O Zomer!... Ik zal eens
ook Adams zonden boeten,
gevallen en verdord
in 's winters grafstee, moeten;
maar, 's levens geest,
dien Gij gesteken hebt
in mijn gestorven longen,
dien zult Gij mij voor goed
niet laten afgedwongen,
die 't graf ontreest!
Page updated
Google Sites
Report abuse