André van der Veeke - Drie Gedichten

de poëet bij Het Zwin

André van der Veeke (geboren Rotterdam, 1947 - woont in Zeeuws Vlaanderen) is dichter en publicist.

Zijn centrale thema is leven en dientengevolge vergankelijkheid.

Naast poëzie schrijft André korte verhalen, artikelen en columns. Hij is hoofdredacteur van het literaire tijdschrift Ballustrada en medewerker van het culturele blad Zeeuws Tijdschrift.

Zijn werk verscheen in diverse tijdschriften: o.a. De Poëziekrant, De Brakke Hond, Hollands Maandblad en Ballustrada.

Kijk eens op zijn site www.andrevdveeke.nl

GANZEN

(Uit: Reizigers voor alle richtingen, 2004)

Hun keelzang, hun ijle kokhalzen ’s nachts

alsof ze rechtstreeks vanaf het begin der tijden

Aan komen vliegen, gorgelend, elkaar vervloekend

-aflossingsproblemen?- in glazige duisternis

Op zoek naar een rivierarm, op zoek naar voedsel

in mijn besneeuwde slaapkamer, ik weet het niet

Ik weet niet waarom hun nachtelijk gegak

mijn leven plotseling zo de moeite waard maakt

Mijn vogel is de grauwe gans, anser, anser,

held van miljoenen nachten

Niet te beroerd om zijn luidruchtige V

Te delen met wie nooit weg kom komen

MOERASBEEST VERDRIET

(Uit: Moerasbeest Verdriet, 2006)

Amper is de dag begonnen of groot en

zompig blaat moerasbeest Verdriet

Overal loopt het me achterna, geeft

kopjes, snuffelt aan mijn schoenzolen

En mijn uitslaande wanhoop, duwt zijn

vochtige lippen in mijn kruis

Ik moet toegeven, er is reden voor

die niet aflatende aanhaligheid

Treurdier heeft me onlangs betrapt

in gezelschap van de dood

BREDE LUIE MAAS

(Uit: Moerasbeest Verdriet, 2006)

Vanaf de dijk zoek ik

de knoop in de rivier,

de lus om het land,

nadrukkelijk verbond

van water en onbereikbare grond

Opnieuw vind ik

de bevrijdende stroom,

gespiegeld in de rivier

-vastgenageld aan de verte-

mag ik ontsnappen

Brede luie Maas slingert zich

door hoge verwachtingen,

herkauwt klassieke regels

van rivierdichters en hemelkoeien:

zoet grazen mijn voeten

Vanaf de hete spoorbrug duiken

schaduwen het water in,

de rivier is vol drenkelingen,

wie verdrinkt komt in de boeken,

wie verdrinkt komt in boeken boven

Brede luie Maas van mijn jeugd

wringt zich in fluwelen bochten,

stoot tegen steen en beton,

snijdt adem na adem af

en verdwijnt zoals altijd ongezien