Embedded Files
Plaatsingsdatum: Sep 30, 2017 6:29:11 PM
Op een herfstige dag in 1964 meldde ik me ziek bij de directeur van het internaat waar ik voor onderwijzer leerde. Ik had keelpijn.
Het was niet waar, maar het verschafte me de mogelijkheid me terug te trekken op mijn kamertje om gedichten te schrijven en te werken aan een scriptie over Plato. Ondertussen rookte ik non-stop Samson halfzware shag en luisterde via een oordopje naar mijn zelfgebouwde Philips Pioneer Junior kristalontvanger.
Deze combinatie van genietingen bezorgde mij een topdag, die zijn hoogtepunt bereikte toen ik voor het allereerst "Dimanche à Orly" hoorde, van Gilbert
Bécaud.
Philips Pioneer Junior kristalontvanger
Ik wist dat Orly een luchthaven was in de buurt van Parijs.Ik kon de tekst ongeveer volgen.
Het ging over iemand van mijn leeftijd die bij zijn ouders woont in een van de buitenwijken van de wereldstad, op een flatje in "bloc vingt-et-un". Door de week neemt hij de metro naar zijn werk, maar de zondagen brengt hij door op Orly, gefascineerd door de zilveren Boeings die opstijgen voor hun vlucht naar exotische bestemmingen.
Hij mijmert: "Ooit zal 'bloc vingt-et-un' hoog vanuit de lucht gezien nog maar een heel klein stipje zijn."
Wat me helemaal aangreep was het einde van het chanson, waar een zwoele vrouwenstem in Franse stijl reizigersinformatie omroept. "Départ à destination Amsterdam en bord de... vol huit cent soixante-quatre... Départ vers New York et Houston («Joestónn ») embarquement immédiat, porte numéro quarante... (geluid sterft weg)."
Dat ik niet alles begreep maakte het moment alleen maar magischer.
Ik belandde in een prettig weemoedige sfeer, een mengsel van verwachting, ontzag en aangenaam onbestemd verdriet, denkend aan al het onbekende dat nog voor me lag. Een soort nostalgie over de toekomst.
Het was een stemming die me nog vaker zou overweldigen, vooral op stille zondagmiddagen, op het internaat en later toen ik in het laatste jaar van mijn studie ergens in het dorp in pension was.
De militaire dienst maakte een eind aan die flauwe kul.
Dimanche à Orly
Tekst:Pierre Delanoë
Muziek: Gilbert Bécaud
1963
PDF Dimanche a Orly letterlijk vertaald
A l`escalier C, bloc vingt-et-un
J`habite un très chouette appartement
Que mon père, si tout marche bien
Aura payé en moins de vingt ans
On a le confort au maximum
Un ascenseur et une salle de bain
On a la télé, le téléphone
Et la vue sur Paris, au lointain
Le dimanche, ma mère fait du rangement
Pendant que mon père à la télé
Regarde les sports religieusement
Et moi j`en profit` pour m`en aller
*
Je m`en vais l`dimanche à Orly
Sur l`aéroport on voit s`envoler
Des avions pour tous les pays
Pour l`après-midi j`ai de quoi rêver
Je me sens des fourmis dans les idées
Quand je rentre chez moi la nuit tombée
*
A sept heures moins cinq, tous les matins
Nicole et moi, on prend le métro
Comme on dort encore, on n`se dit rien
Et chacun s`en va vers ses travaux
Quand le soir je retrouve mon lit
J`entends les Boeings chanter là-haut
Je les aime, mes oiseaux de nuit
Et j`irai les retrouver bientôt
*
Oui j`irai dimanche à Orly
Sur l`aéroport on voit s`envoler
Des avions pour tous les pays
Pour toute une vie y`a de quoi rêver
Un jour de là-haut le bloc vingt-et-un
Ne sera plus qu`un tout, tout petit point
Page updated
Google Sites
Report abuse