Antoon Van den Braembussche

Ik maakte afgelopen vrijdag kennis met de Antwerpse dichter Antoon Van den Braembussche. Er verscheen onlangs een nieuw bundel van hem, 'Alles komt terug'.

Vroeger schreeft hij onder het pseudoniem Tonko Brem. Van 1995 dateert de bundel 'Verzwegen Verleden'.

Heel even maar

Wat is er mooier dan

de stilte die de aarde kust?

Het ogenblik waarop je

in je droom

zonder handen

een witte lelie plukt.

Het ogenblik waarop

kastanjes barsten van geluk

en je aanloopt tegen een zeepbel

van een naburig kind.

Een zeepbel die je het moostie blauw

laat zien dat je ooit zag.

Heel even maar.

UIt: Alles komt terug

Uitgeverij P, Antwerpen 2018

Vergeefse moeite

Voortvluchtig is het gedicht

zelfs na de zestiende versie:

een fata morgana

waar je stil en bezeten van wordt

Een vers

waarin woorden elkaar bevechten

en beelden halsstarrig weigeren

om samen in zee te gaan.

De inkt bevlekt het linoleum.

De dichter werkt zich een aap.

De manuscripten raken

onder bier en boter bedolven.

Maar het gedicht blijft

buiten beeld,

donker en onnavolgbaar.

Uit: Verzwegen Verleden

Uitgeverij J&J, Gent 1995