Wel of niet reageren

Wel of niet reageren ? ... Ik moet het zeggen, ik wil het anders als dat iemand iets aangeeft of doet !!!

(samenvatting van varia- en persoonlijke benadering)

Je innerlijke kind heeft er baat bij dat je bewust bent van je eigen beperkingen...

Vanuit een bepaald rechtvaardigheidsgevoel zouden we op alles wat gebeurt in de wereld willen reageren ttz. goed- of afkeuren. We komen soms in het verzet omdat niemand het opneemt voor zoveel ellende. Maar is het niet zo dat we toch op de eerste plaats verantwoordelijk zijn voor 'bereikbare' vrede...op de eerste plaats binnen in ons. Als we zelf uit balans geraken omdat we te veel 'willen' -ook met nobele bedoelingen- dan heeft dit invloed op datgene wat in mijn omgeving gebeurt...zelfs in mijn 'verre' omgeving !

Op het moment dat ik het gevoel heb dat iemand me op welke manier ook ergens raakt dan heeft dat niets te maken met die persoon of die situatie. Het is een trigger van mijn innerlijk gekwetste kind dat zich zelfs na vele jaren niet gehoord of gezien voelt. Het heeft gewoon aandacht nodig om oude wonden van gemis te kunnen helen. Als we daar op dat moment onbewust van zijn dan gaan we ons verdedigen of proberen we een reactie uit te lokken om toch maar 'serieus' genomen te worden. We hopen om via de buitenwereld die pijn te ontlopen. Als we dit niet door hebben dan is de kans op eindeloze discussies heel groot....en zo geraakt dat 'kind' in ons nog meer gekwetst !

Dit 'weet ik wel' maar meestal besef ik dat niet op dat cruciaal moment. Dan blijf ik hangen in de irritatie en blijf dan maar 'bedenken' hoe ik hier moet mee om gaan ! Ik ben bang van dat gevoel en wil het kost wat kost op één of andere manier kwijt. Als ik dat niet door heb dan is het beter dat ik 'het zeg' (keelchakra)...altijd beter dan het weer 'voor even' weg te moffelen !

Naarmate dat ik bewuster word lukt het toch af en toe om te overzien wat er op dat moment 'met mij' gebeurt ! Er bij aanwezig blijven zonder het weg te willen opent een totaal ander perspectief. Het dwingend gevoel om 'het te moeten zeggen' verzacht...is steeds minder nodig. Indien ik er achteraf toch nog voor kies om 'het te zeggen' dan gebeurt dit vanuit een totaal andere gemoedsgesteldheid. Dan kies je woorden die 'ontmoeten'. In feite omarm je dan je eigen gekwetste innerlijke kind ! .

Zou dit dan het fameuze respect voor jezelf zijn zoals dat ooit benoemd wordt ? Chr

NOOT : "Reageren" komt vanuit onze Ego-mind toestand.. "Antwoorden" kan als we een gebeuren vanuit Waarnemendheid (bewustzijn) benaderen.