063. Jij en ik- lfd

http://www.openoog.com/ (gekop.tekst)

Ik denk dat het is omdat we bang zijn, bang om gekwetst te worden, bang dat onze liefde afgewezen wordt. Dat mensen het maar ‘raar’ zullen vinden als we die uiten. Of we zijn bang dat we er verwachtingen mee scheppen. Als ik zeg: ‘ik hou van je’, dan geef ik uitdrukking aan mijn gevoel van dit moment. Niets meer en niets minder. Het betekent niet : ‘ik wil met jou naar bed’, het betekent niet : ‘ik wil een relatie met je’, het betekent niet: ‘jij moet ook van mij houden’. Het betekent alleen dat ik op dat moment heel erg en heel diep blij ben met die ander. Maar ik ben tegelijk bang, bang dat ik je teleurstel als ik straks dat 'houden van gevoel' niet meer heb, bang voor mijn eigen behoefte om dat gevoel geforceerd vast te willen houden, bang dat de ander er iets van maakt dat ik niet bedoel, maar ook bang dat iemand het me kwalijk neemt dat ik ook van anderen hou ...Zou ik dan bang zijn voor de liefde ? of ?

Onbekende schrijver :

We hebben elkaar ontmoet, ik hou van je. Wacht, wacht, wacht... niet flippen !

Wat ik bedoel is dat ik mezelf in jou herken. Ondanks al het 'geharrewar' van 'de wereld' weet ik dat ik ben wat jij bent... Bewustzijn zelf... Bewustzijn dat Zichzelf herkent als de 'andere', zodat de 'andere' niet de 'andere' is.

IK BEN JIJ, in de diepste zin van het woord. Ik ken jou innig als mezelf. Dit is liefde. We zijn niet twee die één worden, want de Ene kan nooit worden opgesplitst.