Overgave- Eckhart Tolle

Van Aanvaarding naar Overgave.

Bewerkte samenvatting boekje : 'de Kracht van het Nu in de praktijk'- E. Tolle

Een lange periode in ons leven verloopt alles precies vanzelf. Maar op en bepaald moment krijg je toch het gevoel dat er iets fout gaat. Het lukt je niet om 'de draad' terug op te pakken. Op langere termijn zie je dat dit een steeds weer terugkerende beweging is. Je komt in het verzet om al datgene wat gebeurt. Andere inzichten toelaten kan je meestal pas als je helemaal aan het einde bent. Dikwijls ga je pas dan beseffen dat in ‘de wereld' alles is gebaseerd op jouw identificatie met materie. Je job, je partner, je huis…alles wat je zogezegd vrede brengt is vergankelijk. Dit is een hele ontnuchtering. Essentie is dat je gaat opmerken hoe je gevoel van eigenwaarde daar mee verweven is.

Ons Hoger Zelf wil ons daarvan bewust maken.

Misschien word je ziek, ga je failliet, verlies je iemand die je graag ziet enz... Je krijgt een gevoel van amputatie, van iets kwijt te zijn. Je komt dan terecht in een pijnlijke leegte. Je verzet je tegen dat ‘wat is’ in de hoop om terug te krijgen ‘wat was’, wat je kwijt was…Dit kan je tot bij een diepe afgrond brengen. Dan schrik je...! De periodes die je nodig hebt om daar mee om te gaan, om dat te transformeren zijn voor iedereen verschillend. Je begint er achter te komen dat er maar één weg is, de weg van de overgave !...een hobbelige weg 'erdoorheen' !

Het is wat het is, omdat het er toch al is...helpt je aanvaarden.

Eenmaal zover dan gebeuren er af en toe precies meer zogenaamde kleine wonderen. Je ziet het niet meer als een toeval dat iets je duidelijk wordt als je een boek 'zo maar' open slaat. Je ziet het niet meer als toeval dat je een aantal dingen vanuit een totaal andere hoek gaat bekijken. Je gaat je misschien vragen stellen bij 'een Hogere Intelligentie'...is die binnen of buiten jou ? De vrede die in je groeit straal je uit en komt op zoveel manieren terug naar je toe. Je durft weer genieten van 'de materie', van je relaties, van je bezit...zonder de nood aan steeds 'meer'. Het verschil is dat het geen 'must' meer is...je leven, je zelfvertrouwen hangt er niet meer van af. Misschien is dat toch nog wel zo...maar je doorziet het ! Je gaat beseffen dat je alleen tot vrede komt als je met de stroom van het leven meegaat. Een toestand waar 'verzet' geen plaats meer heeft brengt je 'stillekes aan' diepe innerlijke vreugde'. In feite in een toestand waar geen verzet meer is tegen verzet 😉!

De vreugde van de overgave aan dat wat is...HIER en NU groeit.

Zie hoe je poes, je hond zich daar aan over geeft. Zo lang dat je dit alles nog niet verankerd hebt kan het gebeuren dat je denkt te weten waar dat de klepel hangt...Maar de kans blijft bestaan dat je juist dan overmoedig wordt en dat zo een rustige cyclus weer ten einde loopt. Allert blijven in dat wat je doet, in dat wat je denkt kan dit weer in het midden brengen ! Je herkent het aan de materie gerelateerde ego dat je bekoort met variaties van negativiteit, van innerlijk verzet.... van steeds meer willen hebben ! Het is dikwijls vermomd als ongeduld, irritatie, sombere stemming, de schuld bij anderen leggen, meer cursussen, ander huis enz... Je doorziet steeds vaker die spellekes, je bent er niet meer bang voor omdat je' ze in de ogen kijkt !

Irritaties als signaal, als oefenmateriaal ?

Je zou bijvoorbeeld je irritatie kunnen opmerken als blaffende honden naar jouw gevoel je nachtrust verstoren. Misschien geloof je zelfs dat ze door jouw mentaal verzet stil zullen worden 😉 ! Maar ook dit heb je door, je lacht om deze illusie. Je vraagt je af wat je nu eigenlijk wakker houdt ? Zou het je eigen irritatie zijn of... toch die honden ? haha

Bewerkte samenvatting boekje : 'de Kracht van het Nu in de praktijk'- E. Tolle ---Hfst 5 -Aanvaarding en Overgave.

Pers. noot :

Door observatie verdwaal ik niet meer zo snel in allerlei gedachtevormen of ik merk zonder oordeel op als het toch nog gebeurt. Dit opmerken is meestal voldoende om terug' aanwezig' te zijn.. Als het toch blijft malen dan ga ik 'naar binnen' en kijk ik naar het vervelende gevoel...zonder me er in te verliezen ! Meestal wordt het dan rustiger in mij. Zo wordt de angst voor de storm vervangen door alertheid voor de golven. Het grote verschil is dat je je steeds meer laat dragen door de golven... je weert ze niet meer af. Je 'weet' ook dat het een poging van je ego is om de realiteit te omzeilen. Je ziet het als een signaal. Voor mij persoonlijk is het iets wat soms wel en soms ook helemaal niet lukt ! 😉 Christiane

Uw wil geschiede…(waar hoorde ik dat nog ooit ?... 😉