Ja...waarom ?

Erik van Zuydam : Als je het idee dat je werkelijk iets weet (of wilt weten) laat varen dan kan je de rest van je leven in verwondering zijn...

Jeff Foster : Het antwoord op al je vragen is dit moment "precies zoals het is.

Het voortdurend vragen naar het Hoe en Waarom van 'dingen die gebeuren' is een bezigheid van het verstand dat voortdurend alles onder controle wil houden.

Pas als de vragen stoppen en het denken verstilt is er een opening voor een 'weten'...dat alles bekijkt zoals het in werkelijkheid is ! Alle mentale verhaaltjes verdwijnen !

Varia :

Ja...waarom ? Het is heel herkenbaar dat we sommige momenten in ons leven blijven stil staan en onze energie verliezen door antwoorden te zoeken op een aantal vragen. Zo bijvoorbeeld waarom bepaalde mensen je -vooral emotioneel- in de steek gelaten hebben (of het nu nog doen). Hoe bewuster dat je bent des te sneller merk je op dat op deze manier je gemoedsrust afhankelijk blijft van het gedrag van een ander. Er kan een hele tijd overheen gaan voordat je dit door hebt !

Het is gewoonlijk pas als de pijn hieromtrent bijna ondraaglijk wordt dat we gaan proberen om dit vanuit een andere hoek te bekijken. Dan is de kans groot dat het besef groeit dat de oorzaak van de pijn niet 'de ander' is. Gaandeweg wordt het dan een ‘naar binnen gaan’ en daar contact maken met die emotionele pijn...deze niet weg willen ! Vanuit deze observatie stopt al het vermoeiend gepieker.... antwoorden komen dan precies 'vanzelf' omdat er weer ruilmte in dat hoofd is ! Zo kan het bijvoorbeeld tot je doordringen dat mensen anderen pijn doen omdat ze zelf pijn hebben ! Vragen... 'het willen weten'- dat komt dan niet meer naar boven ! ..

Zo kan je groeien naar mededogen... de zalf voor je hart.

Zelf besef ik ook hoe langer hoe meer dat ik mijn energie niet moet verliezen door het verleden uit te pluizen, maar dat het 'heden' dit te gepaster tijd wel aan de oppervlakte zal brengen...als ik er klaar voor ben. Zo komt er ruimte in mijn soms overbelast hoofd ! Gaandeweg wordt het een groeien naar overgave....naar acceptatie van dat wat is ! Christiane