101. Zen-Verhaaltjes-twee monniken

Het verleden is geweest. Wat je ook hebt beleefd of wat je ook denkt dat je is aangedaan...het leven gaat door. Wonden herstellen wanneer je ze de tijd en rust gunt om te genezen in plaats van ze steeds open te halen en dan te klagen dat je nog steeds zo’n pijn hebt. Het verleden is hooguit een referentie om dingen anders te doen.

En... niets is slecht of goed, alles komt zoals het komt. Als je het moment per moment zonder je er tegen te verzetten beleeft dan kan je er uiteindelijk steeds beter mee omgaan. ( varia info)


TWEE MONNIKEN

Twee monniken lopen langs de rivier, de ene kijkt ernstig voor zich uit, de andere kijkt met vriendelijke kalmte om zich heen.

Aan een rivier ontmoeten ze een vrouw die naar de overkant wil. Het lukt haar niet om dit op eigen kracht te doen. Ze ziet de monniken en vraagt hen om hulp. De ernstige monnik legt haar uit dat monniken geen vrouwen mogen aanraken. De andere zegt niets, stapt op de vrouw af en bukt zich zodat hij haar op zijn rug kan dragen. Hij loopt door het water naar de overkant en zet haar daar weer neer .

Dan gaan de twee verder. De ene staart de hele tijd gespannen naar de grond, de andere kijkt onbezorgd en vrij van gedachten om zich heen. Na een uur wandelen houdt de eerste monnik het niet meer uit en zegt geïrriteerd : 'Je weet toch dat wij geen fysiek contact mogen hebben met vrouwen !' De andere reageert heel verbaasd : 'Ik heb die vrouw ruim een uur geleden afgezet aan de overkant, maar jij draagt haar blijkbaar nog steeds met je mee' !


ANDER ZEN-verhaal :

Een meisje was zwanger geworden en zij vertelde dat een bekende kluizenaar de verwekker was. Iedereen was verontwaardigd en men besloot het kind bij de kluizenaar onder te brengen.

Het enige wat die zei was 'Oh' ...toen ze het kind naar hem brachten ! Na jaren biechtte het meisje op dat de kluizenaar niet de vader van haar kind was. Daarop haalde men het kind weer bij de kluizenaar weg.

Het enige wat die weer zei was ‘OH’...😀 !