016. Go with the flow...

Er was eens...

Een grote rivier die vanaf haar bescheiden begin als bergbeek er van droomde om de oceaan te bereiken.Ze passeerde bossen en stroomde door vlaktes en ravijnen totdat ze op een dag bij de woestijn aan kwam.Ze probeerde zich op dezelfde manier voort te bewegen zoals ze bij de andere obstakels deed...maar ze was verbijsterd toen ze merkte dat haar water oploste toen ze het hete zand aanraakte !

Ze was er van overtuigd dat de oceaan haar bestemming was en ze bleef eindeloos proberen om door de zand heen te geraken. ..pfff !

Op het moment dat ze uiteindelijk alle hoop op gaf om haar doel te bereiken fluisterde een stem vanuit de woestijn : "Net zoals de wind door de woestijn heen gaat kan een rivier dat ook doen !" Maar ze protesteerde en ging er van uit dat wind dat alleen maar kon omdat die kon vliegen en zij niet ! De stem vervolgde dat ze niet verder zou geraken als ze met geweld bleef proberen om zich tegen het zand aan te drukken om er doorheen te geraken en gaf aan dat ze zich moest laten opnemen door de wind om haar bestemming te bereiken !

Dit was onaanvaardbaar voor de rivier omdat ze bang was haar individualiteit voor altijd te veliezen.

"Niet bang zijn " vervolgde de stem, de wind zal je water door de woestijn dragen en je dan laten vallen als regen..zo wordt ge weer de rivier ! "Hoe weet ik of dat waar is" gaf de rivier aan ? De woestijnstem gaf aan dat ze zonder dit te vertrouwen in het beste geval enkel een moeras zou worden...

Ze twijfelde nog om dit te doen omdat ze bang was niet dezelfde rivier meer te zijn !De stem vervolgde :"Jouw vorm kan niet onveranderlijk blijven maar je essentie blijft wel altijd hetzelfde, je zal opnieuw stromen als water als de tijd daar is ...

Je noemt jezelf rivier omdat je je vormeloze essentie -wiejebent- niet kent " .