030. Van onvrede nr vrede

Rust lijkt iets te zijn wat komt en gaat.

Maar alleen on-rust komt en gaat.

Rust is er altijd, of je het nu opmerkt of niet,

het is de enige constante factor in je leven.

Het is de stille ruimte van bewustzijn

waarin de onrust van de mind dikwijls verschijnt.

Onverstoorbare rust is je diepste wezen,

het enige wat niet komt en gaat.

Erik van Zuydam

Als ik een oordeel heb naar mezelf of een ander,

Als ik in een bepaalde vorm van negativiteit verval.

Als 'iets in mij' dat gebeuren gewoon observeert als iets dat komt en gaat...dan groeit er Vrede en Gemoedsrust in mij.

Dat 'iets' is mijn pure liefdevolle natuur...diegene die IK eigenlijk BEN.

VAN ONVREDE NAAR VREDE ... als


  • Ik opmerk hoe dikwijls dat ik van 'veronderstellingen' uitga.

  • Ik het verschil opmerk tussen hoe iemand zich gedraagt of wie hij in feite is.

  • Ik door heb dat een oneerlijk 'ja' naar mijn omgeving een 'nee' is tegen mezelf.

  • Ik toegeef dat ik ongelijk heb en zwijg als ik gelijk heb.

  • Ik over afwezigen op dezelfde manier spreek alsof ze aanwezig waren.

  • Ik inzie dat datgene wat me in jou stoort de les is die ik zelf te leren heb.

  • Ik aandacht geef aan mijn eerste impulsen bij het wakker worden.

  • Ik een omweg maak als ik gehaast ben!

  • Ik lief ben voor mezelf...zelfs als ik dat niet ben ??

  • Ik bewust geniet van de momenten dat ik ongenietbaar ben...(! pfff...)

  • Ik besef dat het verdriet wat ik zonder allerlei verhaaltjes te 'bedenken' toelaat mijn hart reinigt.

  • Ik me afvraag wat het ergste is dat me zou kunnen overkomen als ik het niet meer zie zitten.

  • Ik er in slaag om 'goed te voelen' in plaats van 'me goed te voelen'.

  • Ik mijn eigen kwetsbaar kindzieltje in de andere herken.

  • Ik opmerk dat je altijd kan kiezen bij een wind die uit een andere richting komt...ofwel voor windschermen of voor windmolens.