2. Naar binnen gaan- persoonl. ervaring


Wie naar buiten kijkt droomt, wie naar binnen kijkt wordt wakker. C.Jung

Naar binnen gaan...steeds weer opnieuw !


Varia ervaringen :

Lichaamsbewust elke emotie toelaten, elke irritatie opmerken... ze willen enkel gezien, doorvoelt en geaccepteerd worden...

Angsten,verdriet, boosheid e.a zijn in feite de meest krachtige hulpbronnen waarover we kunnen beschikken tijdens ons bewustwordingsproces. Meestal hebben ze te maken met onverwerkte gebeurtenissen in onze jeugd. Overgeleverde overtuigingen en oordelen liggen aan de basis.

En dit zijn nu juist de sleutels naar groei ! Vroeg of laat zullen deze getriggerd worden door datgene wat zich aandient in ons leven. We zijn er ons nauwelijks van bewust zolang we nog 'slapend 'zijn. Gewoonlijk 'slapen' zij dan ook😏 ! Ze komen meestal pas aan de oppervlakte bij onverwachte emotionele gebeurtenissen die ons leven 'overhoop' zetten. Soms kondigen ze zich aan als een onbestemde onrust waar we geen blijf mee weten. Naarmate dat we bewuster worden kunnen ze heel heftig naar boven komen en ons a.h.w. overrompelen. Wees niet bang van deze zogenaamde 'negatieve energie'. In plaats van dat vervelend gevoel weg te willen zou je het kunnen verwelkomen en alle ruimte geven. Ze kan een heleboel zogenoemde oude troep oplossen als we ze 'observerend' toelaten. Zo komt de pure mens in ons te voorschijn …die heel dicht bij de warmte van zijn eigen hart leeft.


Maar hoe kunnen we dat nu doen?..hoe kunnen we die krachtige energie transformeren ? Even vertellen hoe ik het probeer :

Als een irritatie zich aandient onder vorm van een oppervlakkige gedachte dan is het dikwijls voldoende om me er een tijdje observerend en ontspannen op te focussen...eigenlijk gewoon toe te laten . In vele gevallen lost het ongemak zich vanzelf op als ik het maar niet persé weg wil ! Maar soms gebeurt dit ook niet en blijft het steeds terug komen. Dan is het 'oud zeer' en heb ik meer werk aan mijn winkel ! Naargelang de situatie- de gradatie van onrust- ga ik er dan op verschillende manieren mee om. Meestal kies ik er voor me neer te zetten en te stoppen met dat waar ik mee bezig ben. Dan probeer ik eerst te voelen wat er zich op dat moment in mijn lichaam aandient. Misschien een irritatie in mijn keel, misschien een steek in mijn buik of in mijn hart ? Door de aandacht voor mijn lichaam is het precies of ik de 'denkknop' omgedraaid heb. Daardoor is er rust in mijn hoofd en kan ik de emotionele pijn die voor mij dikwijls boosheid inhoudt ( h)erkennen. Als ik daar dan zonder oordeel,zonder piekeren aanwezig bij kan blijven dan dan word ik rustiger. Door de fysieke focus kan de emotie gemakkelijker afvloeien.

Eigenlijk komt het er dan op neer om van op afstand toe te kijken wat er diep in mij gaande is. Soms lukt het mij om op deze manier bij mijn gevoel te komen...soms ook niet. Als het me toch te veel wordt dan stop ik. Een volgende keer gaat het dan weer beter. Ik merk heel dikwijls dat mijn bewuste lichaam een geleidekanaal is.

Ik merk dat ik dan gaandeweg steeds minder moet uitdrukken, maar ook dat ik dan steeds minder moet onderdrukken... Christiane