Persoonlijke ervaring


ONRUST WEG WILLEN ....

Ik merk- steeds weer- hoe ik mijn patronen versterk door er van af te willen geraken. Mijn lichaam geeft aan wanneer ik dat doe ! Soms heb ik een patroon dat me er toe aanzet om steeds maar voor anderen te zorgen en mezelf op de laatste plaats te zetten. Ik wil dan echt iets doen om daar vanaf te geraken...het gebeurt weleens dat ik dan vrij extreem reageer, dat ik het 'moet' zeggen en zo voor mezelf opkomen ! Als ik op dat moment 'bewust aanwezig' ben en mijn lichaam en gemoedstoestand observeer dan merk ik dat ik onrustig word bij deze aanpak, dat ik misschien ook last heb van de reactie van mijn omgeving. Dus...dan maar op een andere manier proberen ! (sml)


Wat een andere impact heeft, wat me rustig maakt is om het gevecht tegen die overtuigingen op te merken...niet te stoppen ! Wat me rustig maakt is om met een knipoog te kijken naar die drang om bevestigd te worden, om op die manier graag gezien in plaats van afgewezen te worden ! (dit 'weten' komt van diegene die ik werkelijk ben)

Wat dan gebeurt is dat de druk van de ketel gaat...ik voel een verwarmende vrijheid om wel of niet voor een ander te zorgen !

Mijn innerlijke vrede is niet meer afhankelijk van de wereld rondom mij.

Het dilemma zit op zo een moment in mijn hoofd...in het gevecht tegen mijn onbewuste patronen ! (niet in de onbewuste patronen zelf !)