ომარ ხაიამი
****
ამქვეყნად გმართებს არ გადასცდე სიფრთხილის კიდეს,
მოსავალს შენსას ქვეყნად უნდა უჩუმრად მკიდე,
სანამ გაქვს ენა, ყურები და თვალებიც გიჭრის,
უნდა დამუნჯდე, დაყრუვდე და დაბრმავდე კიდეც.
****
არარაიდან წმინდა ვიშვით, ბილწად ვიქეცით,
ლაღნი მოვედით, ვინ დავმწუხრდით, ვინ წავიქეცით,
აღგვევსო გულნი ცეცხლითა და თვალნი ცრემლითა,
ქარს გავატანეთ ცხოვრება და მიწად ვიქეცით.
*****
სარდაფში გვიხმეს, განთიადმა როცა იალა,
მოქეიფენი, ვინც სასმელმა გაგვატიალა.
ადექ, აავსე ეს ფიალა მჩქეფარე ღვინით
მანამდის, სანამ ჩვენ ვქცეულვართ სავსე ფიალად.
****
გზა გამიმრუდდა და ცხოვრება ჩემი ბნელია,
სიმშვიდე გაჰქრა, კაეშანში ყოფნა ძნელია,
დიდება უფალს, რადგან ქვეყნად ნაღველი მაინც
სახვეწი არ მაქვს და ადვილად საშოვნელია.
****
მარადისობას ვერ შევიცნობთ მძიმე წიგნებით,
ვერ გავიხარებთ ამოუხსნელ გზათა მიგნებით,
ჩვენ მარტოოდენ ფარდის მიღმა ვმსჯელობთ და ვდავობთ
და ოდეს ფარად აიხსნება, აღარ ვიქნებით.
****
ღვინო ანელებს ქედმაღლობას ამაყთა ზედა,
მას ძალუძს ახსნა და დამსხვრევა ბორკილთა მძლეთა,
ეშმაკს ამ ღვინის ერთი წვეთიც რომ დაელია,
მორჩილი მონა იქნებოდა ადამის ძეთა.
****
ერთ დროს ეს ჩემი ხელადა ალბათ ჩემსავით ღელავდა,
მზეთუნახავის ნაწნავი ბორკავდა ქცეულს ხელადა,
ხელი რომ უდევს დოინჯად, ასე არ ჰქონდა ძველადა,
მიჯნურის ყელზე ეხვია, ლაღად და უდარდელადა.
****
შენი დროც წავა. ვერ გიშვრლის ვეღარც ალაჰი,
სული მისწყდება სხეულს როგორც სუსტი ბალახი,
და ამ ჩვენს თავებს ცოტა ხანში წიხლებს ჩასცემენ,
სადოქე თიხად რომ აზილონ ჩვენი ტალახი.
****
შენ მოწყალე ხარ, მოწყალება არის სიკეთე,
სამოთხის კარი ცოდვილთ რაღად გამოგვიკეტე,
მორჩილს თუ მინდობ, ვერაფერი მოწყალებაა,
ცოდვილს შემინდო, ამაშია ღმერთო, სიკეთე.
***
ბაგით დავწვდი დოქის ბაგეს, ბაგე გადავიბადაგე,
დღეგრძელობას ვეძიებდი, ჟამთა სრბოლით დავიდაგე.
დოქმა მითხრა საიდუმლოდ: მომაგებე ბაგეს ბაგე,
ქვეყნად განა კიდევ მოხვალ, დალიეო, რას ქადაგებ.
თარგმანი სპარსულიდან ვახუშტი კოტეტიშვილისა