Gerda Biemans, na de oorlog

Op school kregen ze inspectie van de Duitsers of ze Duits kenden en konden spreken. Dat was spannend,

Gerda: "In elke klas zat er één van ons."

Ze ging weinig naar school en wist op een gegeven moment niet wat die nulletjes (%) betekende.

In de oorlog waren ze een keer bij tante ?? Op de Havenstraat. Daar verbleven ze een paar dagen. Het was een huis met achter een boerderij. Daar kwam een keer een goede Duitser, met onder zijn jas een konijn verstopt. Ze zag zo die twee pootjes onder de jas uitsteken. 

Gerda is 16 jaar als de oorlog eindigt. Ze schrijft een brief naar haar moeder, die naar Nijmegen is. Vergeleken met de eerste vier brieven is ze een stuk volwassener geworden. 

Gerda ging vlak na de oorlog op dansles. Ook die werd vooraf geïnspecteerd door haar vader, of het wel goed was. De dansleraar had een oogje op haar, maar daar kwam niets van in. 

In 1945 ging Gerda met zus Sjaan werken in het ziekenhuis in de Haarstraat. Dat vond ze echt leuk werk. Ze was kookster. 

In 1947 gaat ze werken als conductrice op de bus. "Dat verdiende meer."

5 mei 1957: overlijden te Gorinchem van Wilhelmina Biemans. 

Ma droomde weleens dat ze haar vader had doodgestoken. Dat was zo'n levendige droom dat ze er nare herinneringen aan overhield.

Ma weet ook nog dat haar vader en moeder krijgertje speelden rond de tafel. Dat vond ze zo gek en kinderachtig!

juli 1995: ma heeft een halve bok in de vriezer liggen. Ze vindt het niet lekker, 'misschien in verband met de herinnering aan vroeger'.]

Zingen met zijn allen.