Witte Termiet

Het verhaal begint beloftevol: keiharde actie weergegeven in schitterende afbeeldingen. Na enkele bladzijden keren we terug in de tijd en krijgen we de inleiding op het verhaal te lezen. De achtergrond waartegen het verhaal zich afspeelt wordt uitvoerig geschetst. In die mate zelfs dat we voor het vervolg van de eerste zes bladzijden, het eigenlijke verhaal dus, moeten wachten op het tweede album.

Het verhaal mixt enkele klassieke elementen (zowel uit stripreeksen als tv-series) tot een nieuw geheel. Nu gebeurt dit wel vaker, maar naar mijn gevoel slagen de auteurs er niet voldoende in om de gekende ingrediënten op een verfrissende manier te brengen. Het is te duidelijk waar de inspiratie vandaan komt.

Ook op een ander gebied loopt het niet helemaal zoals ik verwacht had. Er zijn slechts een tweetal personages waarvan het karakter een beetje wordt uitgediept. Eén ervan is dat van Uther, prins van een van de steden die met elkaar in oorlog zijn. Dit boosaardige personage wordt echter heel karikaturaal weergegeven; het stoorde me enorm. Jammer. Hopelijk wordt dit iets afgevlakt in de volgende delen én gaan we meer kunnen meeleven met een of meerdere hoofdrolspelers.