Rando de l' Hermeton-Surice 

14/7/2013 20e Rando de l' Hermeton-Surice (65km) 

Het wordt vandaag een zonnige zondag net zoals vorige week, we moeten uiteraard nu van profiteren voor het gedaan is en we weer in de modder belanden. Surice is voor ons ondertussen een jaarlijkse klassieker geworden, want het is samen met bv Lignieres, Olloy sur Viroin één van de mooiste toertochten in België.

Om hun 20ste editie te vieren kan je ditmaal ook deelnemen aan een 120km marathon met maar liefst 2800hm, maar ik denk niet dat er hiervoor veel liefhebbers voor te vinden zullen zijn, gezien de zwaarte en het feit dat velen de aankomst van de tour op de Ventoux straks niet willen missen

Samen met Luc Scheepmans, Ronny Barnhoorn en Ronald Vanderlinden schrijf ik me in voor de 65km, ook al goed voor 1400hm en een relatief technisch parcours, want dat weten we nog van de vorige jaren. Je kan voor de 65,90 en 120km alleen starten met een nummer en zodoende ook een tijdsopname, maar daar trekken wij ons niks van aan, we rijden om de fun en het plezier.  Nog even zeggen dat de prijs voor inschrijving 6 euro bedraagt en amper 10euro voor de 120km, dat is nog wat anders dan dat stressgedoe met massastart met chip en 25euro en meer, het kan dus ook zo met een kleinschalige organisatie met een laptopke en start om beurt, een gezellige bedoeling dus

Na de eerste bev begint dan het betere werk, een heel lange en steile klim waar het trekken en sleuren is om boven te geraken en vooral in de buurt van Hastiere krijgen we prachtige lange singletracks en afdalingen om van te smullen.

In de vallei van de Hermeton en vlakbij in de buurt worden de klimmen alsmaar steile en langer, het is ondertussen 23-24 graden en bergop slaat de hitte op ons lichaam neer. We moeten tweemaal de rivier oversteken, te voet of sommigen al rijdend, maar natte voeten krijg je zowieso. Talrijke beekjes en diepe plassen moeten we doorrijden, het water spat meters ver. Hier en daar moeten we een paar keer van de fiets, diepe gaten in het pad, drops, uitstekende rotsen, rijden op smalle singletracks bezaaid met boomwortels met links of rechts diepe talluts waar je beter niet in terecht komt.

En mijn vrienden, Ronny die trapt vandaag in de boter, of is het een mentaal voordeel dat hij heeft met zijn nieuwe fully 29er ? Ronald is aan mij gewaagd en Luc is ook in orde, alleen bij erg steile stukken krijgt hij het wat moeilijk.

Een paar technische afdalingen, zeer steil maar toch goed te doen, tussen bomen en rotsen, eentje ervan in een bos had ik me wat misrekend en ging zogoed als overkop, ik weet zelf niet wat er gebeurt is, met een paar rolbewegingen kom ik tot stilstand in de bladeren net voor een steile tallut, maar ikzelf kom er zonder iets vanaf. Blijkt even later toen ik bergop op een 5-6 km van het einde eens goed wou doortrekken met mijn laatste krachten, dat het achterste versnellingsapparaat door die val een klap heeft gekregen en schuin staat, gevolg is dat een paar keer de ketting tussen de cassette en de paken vastloopt.

De tocht was deze keer minder uitdagend en zwaar dan vorig jaar maar toch nog zeer de moeite, naar verluid had de organisatie klachten gekregen dat het vorig jaar waar ik bij was, te zwaar en gevaarlijk zou geweest zijn, spijtig toch, we hebben nu eens een mooie zware tocht in Belgie bij, moeten we dan weer naar het buitenland trekken ?

Enfin het was weeral de moeite, ondanks het vele volk hebben we nooit geen files gehad, we konden altijd doorrijden en voor de stresskonijnen was er meestal ook plaats genoeg, maar als je een goed chrono wil rijden vind ik persoonlijk dat je dan maar heel vroeg moet vertrekken

Ivan Dehertogh

14/7/2013