Wasgau Marathon 2011
15/10/11 18e Wasgau MTB Marathon 113km -2500hm
Twee jaar hebben we een traditie onderbroken maar nu zijn we er terug met maar liefst 9 bikers,Ronny, Dirk,Wim,Jean-Pierre,Dave,Tom,Ronald,Marc en ikzelf. Voor mij is het de vierde deelname. De marathon vind plaats in Lemberg en net zoals bij de vorige edities blijven we de nacht van vrijdag op zaterdag slapen in de turnzaal. Rond 16h45 zijn we er al en zoals gewoonlijk palmen we het podium in, doen de gordijnen dicht en blazen we onze luchtmatrassen op.
Voor eens en altijd even duidelijkheid,vooral voor mijn vrienden, vanwaar komt de naam Wasgau ? Wasgau is de benaming van een laag bergketen in het Reinland Pfalz gebied in het zuidelijke deel van het Pfalzerwald, het Wasgau-gebergte grenst aan Frankrijk en de Vogezen en het hoogste punt is 577m
We halen onze prachtige stuurbordnummers af, deze zijn prachtig en met naam en alles erop gedrukt ook al hadden we nog niet op voorhand betaald maar alles was geregeld met Klaus die ons al een beetje kent. We krijgen dan ook nog een prachtig t-shirt,spijtig voor Michel want hij kon op het laatste moment niet met ons mee. Nogthans voor morgen geven ze prachtig weer, overvloedige zon.
Na een avondje nudelparty en wat feestgedoe in de feesthal en daarna een onrustige nacht (iets na 0h) zijn we zaterdagmorgen net op tijd aan de start (8h30), maar dit is hier geen wedstrijd en in feite hebben we nog tijd tot 9h, de kleinere afstanden vertrekken nog veel later. Ik heb toch een pijnlijk hoofd van de korte nacht en wellicht ook van het bier, ik moet daarvoor niet veel hebben. Het is bitterkoud en het heeft zelfs wat gevroren. Na een vliegende start van sommigen van ons team zit het tempo er al meteen goed in maar het kost me geen moeite om te volgen en zelfs meer, het is hier vroeger al anders geweest met mij. Het zonneke komt op en het donkere bos waar we niet al te dikwijls uitkomen wordt al wat klaarder.
De eerste 20 km zijn relatief 'te' gemakkelijke klimmen en afdalingen en ook veelal brede schotterwegen, hier en daar wel een paar pittige steile afdaling met 180 graden bochten maar deze zijn vlug voorbij. Pas na de tweede bevoorrading komen de zogezegde supertrails, genieten dus. De smalle singletracks slingeren zich tussen grote rotsblokken, je mag er niet aan denken als je een stuurfout maakt of ergens blijft hangen met de pedalen. Technisch en soms 45 graden naar beneden rijden en 180 graden draaien bergaf, hier is wat techniek nodig en de meeste rijders van hier hebben dat blijkbaar niet.
Het gaat altijd goed op en af en we fietsen een pak hoogtemeters bij elkaar maar steile klimmen zijn er nooit wel redelijk lang. Soms is het wat saai op de rechte brede boswegen maar altijd is het toch klimmen en bijna grotendeels op het middenblad.
De tocht loopt in deze editie ook meer buiten het bos en dat is de eerste keer dat ik dat meemaak, maar na een stukje open bos komt er dan toch dikwijls een prachtige singletrack afdaling. De natuur is hier overweldigend, je hoort hier roofvogels, we passeren langs beekjes, vijvers, enorme loof en naaldbomen.
De bevoorradingen zijn ok, oa boterhammen met vlees en energierepen, maar de tafels liggen niet overvol, maar er is overal drank en eten genoeg. Halfweg krijg ik het dan toch wat warmer zeker na dat supertrail achter Ronny, Ronny die hier laat zien wat hij kan en ik die toch vlot volg om dat vast te leggen op video, alhoewel ik moet opletten om met de helmcamera nergens te blijven achterhaken, dit supersingletrack laat ook geen fouten toe, uitstekende rotsblokken, stevige drops over rotsen en rechts van ons gaapt de steil afgrond en de dikke boomstammen, de brandweer staat hier wel terecht opgesteld om desnoods een paar bikers af te voeren
Aan de tweede bev trek ik wat kledij uit als gevolg van daarnet en ik doe ook de mouwstukken uit in de hoop dat de zon het bos nu vlug zal opwarmen. Maar de beloofde 16 graden blijven uit, de echt steile klimmen die ik zo graag heb blijven ook uit en zodoende krijg ik al even verder vlug terug kou, zelfs m'n voeten. Aan de 3de bev trek ik weer wat warmere kledij aan en mouwstukken, maar de koude hangt in m'n lijf en gaat er niet meer uit en dat kost veel energie. Ei zo na heb ik bijna een hongerklop en krampen maar ik kan nog net op tijd alles aanvullen met eigen peperkoek en repen.
Na een dikke 70km doet mij linkerbeen enorm pijn, vooral bergop moet ik soms wat dimmen, het is net alsof ze mijn been breken, maar na wat strekken en rustiger rijden gaat het weer beter, maar niet genoeg om de derde plaats van ons groepsklassement op te eisen !
Aan de derde bev komen we nog allemaal samen, maar terwijl ik een sanitaire stop maak rijden de meeste andere vrienden weg, tja de top 2 is gekent maar wie wordt derde ? Ronny heeft al een tijd spierkrampen maar gaat toch mee met de vlugge Tom, Pitte en Wim en dat zal hij dan ook bekopen met nog meer spierkrampen,
Na de volgende bev is de clubfinale is gestart, Ronny is ondanks de spierkrampen me nog voorgebleven maar glipt stiekem alleen weg terwijl we nog appelsap drinken, het duurt niet lang en ik vertrek als tweede met Ronald in m'n wiel. We rijden Ronny voorbij en Ronald blijft bij Ronny waarvan het beste er nu blijkbaar af is.
Aan de meet heb ik dan gehoord dat hij de pijn uitschreeuwde als gevolg van spierkrampen en geholpen werd door een duitse rijder die hem iets gegeven heeft om de krampen meteen te laten stoppen.
Wim trekt door met Tom en Jean-Pierre, ik kan niet aanpikken, het beste is eraf. Na een tijdje (km85) zie ik dan toch in de verte voor me een mtb-overijsenaar rijden die nauwelijks op de steile klimmen boven geraakt, maar ben niet zeker of het de Pitte is. Even kan ik bijna aansluiten bij Jean-Pierre die me op een afdaling ziet aanstormen, maar de Pitte zou de Pitte niet zijn moest hij geen tandje bijsteken en ik heb hem daarna niet meer gezien, Jean-Pierre had trouwens problemen met de achterderailleur
De laatste 30km waren nog zeer mooi met de traditiegetrouw de statige rotsen die midden het bos ineens opduiken. Na bijna 100 km rijden we beneden via de vijvers langs Lemberg en daar wordt het duidelijk dat er nog wat kilometers zullen bijkomen want we weten dat er nu nog door het bos een lange klim volgt naar de aankomst.
Ik sla de laatste bev over op dik 3km van het einde, wat er hier te doen is weet ik niet, wellicht bier of andere drank en na dik 113km zijn we eindelijk binnen
De aankomst is dan weer ambiance met een donker tentje vol flitslampen waar we eerst doorijden en een commentator die me wat vragen stelt. De feestzaal zit weer afgelaten vol, deze sport leeft hier nogal, daar kunnen we bij ons in ons Brabant alleen van dromen, en daarom komen we hier graag af en toe terug
Het was weer genieten van een prachtig parcours en een heerlijk einde van een geslaagd mtb-seizoen,nu even de winter doorbijten en dan kunnen we hopelijk erna terug van veel mooie dingen genieten zoals dat vandaag het geval was.
GPS Track -- > klik
Mijn tellercijfertjes
113km
15,9 km/u gemiddeld
bewogen rijtijd 7h05
Verslag: Ivan Dehertogh