LCMT 2003

29/5 tot 01/06/2003 LCMT 4 daagse +-400km   8000 hm   

Foto's

Dag 1 Luik-Houffalize (106 km / 2265 hoogtemeters )

Het moet natuurlijk lukken dat ik net voor de LCMT zwaar ziek wordt, tijdens het weekend 25/5 had ik al keelpijn, maar twee dagen voor de LCMT werd alles ineens slechter en moest ik van de dokter zelfs thuisblijven.

Toen ik donderdags om 4 uur s'morgens wakker werd dan zei ik tegen mezelf  "dit wordt thuisblijven" , maar

ik ben dan toch maar vertrokken richting Luik met zware benen en hoofdpijn.

Ik hoopte om minstens de eerst rit uit te rijden en dan de zieke toerist uit te hangen in het hotel !!

De draagtas zat voor een groot gedeelte vol met eten (wcups,gellekes,alles soorten repen en een pot isostar), en voor de rest reserveschoenen en alle kledingstukken in vierdubbel (voor 4 dagen) en ook

m'n koortswerende pillen en siroop.

Aangekomen samen met Michel in Sart Tilman  was John net begonnen aan zijn Chrono, wij waren niet ingeschreven (het is zo al zwaar genoeg),ook kwam ik Kurt Beyens tegen van de Zoenkers uit Kessel-Lo.

Het weer was prachtig,blauwe lucht en geen wind, ideaal weer.

Iedereen was bezig om het fietske in orde te brengen en de zware handtasssen af te geven aan de camion.

De start van de eerste rit Luik-Houffalize (92km) was normaal om 11h maar door vertraging van de bus die een aantal rijders terugbracht uit Rochefort (aankomstplaats 4de rit) is de start een twintigtal minuten vertraagt.

De start was voor mij toch wat emotioneel omdat ik niet verwacht had om hier te staan, de kriebels gingen 

door mijn lijf en dan zeker met een begeleiding van 5 zwaantjes en 2 mtb-agenten.

Na een lange afdaling naar Tilff stonden we al stil, daar moesten we bijna een kwartier wachten aan een spoorwegovergang die gesloten was, daarna ging het langs de grote weg richting Remouchamps met een peleton van ongeveer 220 bikers was het net of de eerste tourrit uit de ronde van Frankrijk vertrokken was.

Toen we allemaal de onverharde strook indraaiden was het wel wat drummen maar niemand was gehaasd,iedereen wist blijkbaar wat er hun de komende dagen nog te wachten stond.

Alle bikers hielden er een gezapig tempo op na en in de afdalingen heb ik nog nooit zoveel

bikers voorzichtig te voet zien gaan, bijna niemand nam onnodige risico's en dat is wel wat anders dan

op brevetten en chrono's in de Ardennen.

Bij de eerste steile strook met natte stenen moest iedereen te voet.

Tot m'n verbazing ging het goed ondanks het hoesten en een verstopte neus.

Bij de eerste bevoorrading was het drummen om aan broodjes en aan drinken te geraken, en de laatsten van de chrono moesten het zelfs zonder drinken stellen.(klein foutje van de organisatie)

Deze rit was vooraf als koninginnerit bestempeld en kroop toch serieus in de kleren , de vele hoogtemeters en het warme weer maakte het voor vele bikers extra moeilijk.

Rond 6 uur kregen we de witte huisjes van Houffalize in het visier, en via het centrum reden we richting

hotel Ol Fosse D'outh. Aan de aankomst waren er iedere dag gratis pannekoeken met bruine suiker en voorde liefhebbers bruin bier, peperkoek enz..

Dag 2 Houffalize-La Roche-Durbuy-Houffalize (106 km / 2120 hoogtemeters )

Na een geen al te beste nachtrust (verstopte neus,hoesten) maar wel een stevig ontbijt zijn we klaar voor de volgende zware rit richting La Roche, Hotton, Durbuy. La roche doet me altijd wat schrik aan want een tweetal jaar geleden hebben daar eens een chrono gereden (80km La Velomediane) met zeer steile klimmen (meer te voet dan wat anders) en ijzingwekkende afdalingen.

Even voor La Roche moest iedereen van de fiets want een paar houthakkers hadden  hier een

ravage aangericht en met de fiets op de schouders moesten we naar boven (goede training voor de Pas de Lona op de Christalp)

Even voor Hotton ter hoogte van de grotten, kwamen we nog een heel steile klim op de asfalt tegen.

Aangekomen langs een mooie afdaling in Hotton besloten Michel en ik om in een taverne iets te gaan

eten terwijl we de bevoorrading konden zien liggen juist over de brug aan de Ourthe.

In Hotton kon er een stuk afgesneden worden om een zwaar stuk te vermijden en ik heb de indruk dat

veel rijders hier gebruik van maken.

Net na Hotton smeer ik mijn armen eens in met zonnercreme want ze beginnen (sinds gisteren al)

serieus rood uit te slaan,een geluk dat Michel dit bij zich had.

Richting Weris val ik omver in een serieuse plas (vermoeiheid) en bezeer ik m'n knie,Michel is gaan vliegen want hij lag al een beetje voorop omdat ik bewust het tempo niet wou volgen.

Ineens op een helling kilometers verderop kwam ik terug zonder veel moeite bij Michel die last had

van zijn maag, we zaten nu ineens tussen de dames, doordat we iets waren gaan eten waren we toch redelijk achter geraakt.

op de eersten ook al omdat we nog iets waren gaan drinken om de maag van Michel wat op orde te brengen.

Net voor Oster bevind zich de derde bevoorrading maar na een tijdje wachten is Michel nog niet te bespeuren.

Ook begint het nu licht te regenen aan de bevoorrading maar ik besluit toch maar te vertrekken voor de klim naar de hoogte van de Baraque Fraiture en nu begint het pas,een onweer maakt me doornat en in de

verste verte zie ik niets om te schuilen, ook geen dicht bos, en ik zie geen enkele biker voor mij of

achter mij. Ik dacht dat ik nog de enige gek was om in dit onweer verder te doen.

Ik maak rechtsomkeer om ofwel ergens in het dorp te gaan schuilen of een kortere weg te nemen

richting Houffalize, maar toen kwam ik Michel terug tegen met zijn vrouwelijk gevolg en ook een paar 

Nederlanders, nu kon ik niet anders dan toch maar doorrijden.

Het onweer hield op en de zon brak zelfs terug door, de weergoden lieten ons rustig naar Houffalize

rijden terwijl het rondom ons nog flitse en rommelde.

De laatste afdaling naar Ol Fosse d'Outh was naar de trapjes op het stuk waar vorig jaar nog

de Wereldbeker langskwam.

Dag 3 Houffalize - Groot Hertogdom Luxemburg - Houffalize  (108 km / 1765 hoogtemeters )  

Aan de startlijst te zien waren er heel wat bikers die vandaag een rustdag namen , de twee voorbije dagen lieten hun tol eisen.

Wij hadden gisterenavond al besloten om de rit in te korten, ik kreeg terug meer last van m'n verkoudheid en Michel van zijn maag.

Gisterenavond heeft het wat geregend en dat maakte dat er nu wat meer zuurstof in de lucht was, maar

na de mist brak de zon al gauw door en werd het terug een mooie dag.

De start was meteen bergop en bijna boven gekomen konden we ons hotel nogmaals bewonderen.

Op het eerste stuk voor de eerste bevoorrading ter hoogte van de grens met het GHD Luxemburg

waren er prachtige landschappen te bewonderen en ging het glooiend op en neer langs een oude spoorweg richting Longvilly. Ter hoogte van de grens ligt de bevoorrading en daar nemen we rustig de tijd en schieten we nog wat foto's.

Wij rijden blijkbaar als enige de andere richting uit en besluiten naar Bastogne te fietsen, onderweg komen we de pijltjes van het parcours tegen maar we gaan toch naar Bastogne, het is nu net of we Luik-Bastenaken-Luik aanhet rijden zijn.

In Bastogne eten we in een snack en daar hebben onze fietsen heel wat bekijks ook al omdat er

een nummer aanhangt.

Van Bastogne rijden we de richting Houffalize langs de n30 om dan via Bourcy de laatste 15 km van het parcours uit te rijden maar deze zijn bijna uitsluitend bergaf maar wel heel mooi en we komen via een lastige technische wortel en steenafdaling net voor het hotel toe na een 60 km.

Achteraf bleek dat deze langste rit de gemakkelijkste was en heb ik er wel wat spijt van dat ik ze niet

volledig heb uitgereden, maar ja misschien kon ik dan morgen niet starten.

Dag 4 Houffalize - Rochefort (93 km / 1895 hoogtemeters )  

Goed geslapen en de benen voelen goed aan, die halve rustdag heeft goed gedaan en onder een stralende zon gaat het vandaag richting Rochefort waar het vrouwke wacht.

We vertrekken iets eerder dan de rest , zo iets na 9 h, er waren er al die eerder pad gegaan zijn, maar

de chronorijders moeten wachten tot de massastart van 9h30.

We rijden richting Bonnereux niet zo ver van de E25 en daar worden we meteen opgewarmd door een heel steile beklimming en verdwijnt Houffalize achter ons in het diepe dal (bye bye Houffa)

Tot in Sprimont kunnen we genieten van rustige veldweggetjes en vergezichten,we zitten hier blijkbaar 

op een plateau.

In de verte zien we St-Hubert liggen en nadat we door het centrum gereden zijn begint er een steile asfaltklim waar ook de chrono begint, deze asfaltklim eindigt in een veld en boswegje,en is door de hitte toch vrij zwaar.

Doordat die chronomannen en vrouwen er het gas opleggen besluit ik ook wat harder te gaan, ik heb 

blijkbaar nog heel wat reserves.

Na de aankomst van de Chrono was er de tweede bevoorrading en de meesten namen hun tijd,

want het was zeer warm en velen zaten versholen in het bos (zoals de soldaten in WOII !)

Daarna volgt er een heel snelle afdaling,John zei me dat hij hier een top van 80 km/u heeft gehaald,

maar oppassen was die rechtse haakse bocht bijna op het einde (liet me denken aan Johan Bruyneel)

maar alles ging toch goed.

Daarna volgde nog een licht omhooglopende klim met een klaterend beekje (dat was genieten),

en daarna een zeer steile en lange klim langs stenen,wortels, wat modder, maar deze klim was best te doen met het kleinste verzet en zonder teveel te forceren, maar inhalen kon bijna niet.

Na een lange en slopende klim bereikten we Nassogne waar de laatste bevoorrading was opgesteld.

Nu nog een paar lastige korte steile hellingen en we waren in Rochefort, vlak voor de grote baan 

was er nog een zeer steile afdaling, en wie daar geen goede remmen had die had problemen.

Toen ik de wielerbaan in het vizier kreeg dacht ik bij mezelf, hoe heb ik dit met mijn konditie klaargespeeld,

drie dagen geleden dacht ik nog om forfait te moeten geven en nu is het al gedaan, het mocht voor mij nog

iets langer duren.

John heeft uiteindelijk de finale gereden op de wielerbaan en is daar zesde geworden,

in het eindklassement is hij prachtig op een negende plaats geeindigd, bravo John !!!

Het was een prachtige 4-daagse met veel mooie paadjes , prachtige landschappen en de goede sfeer.

Met deze ook een dankwoord aan de bijna perfekte organisatie die ik toch bewonder om zo iedere

dag in de weer te zijn voor al die bikers, en dan nog niet gesproken over de tijd en energie die m'n

erin steekt in de voorbereiding.

Ivan Dehertogh 2/6/2003