Eigerbike Challenge 2010  

15/8/2010 Eigerbike Challenge - Grindelwald

88km-4000hm

Video 

Foto's

Uitslagen 2010: -> klik

Zaterdag 14/8

De Eigerbike Challenge  is een mountainbike marathon die deel uitmaakt van een serie van 8 mountainbike wedstrijden in de IXS Swiss Bike Classic.

In de loop van de dag nemen we eens de lift naar Bort en wat hoger First (2200m) waar morgen de wedstrijd passeert, zo krijg ik nog meer zenuwen

Vandaag is het een  regenachtige dag, in de namiddag haal ik mijn startnummer af.

De inschrijving en feesttent bevinden zich in het centrum van Grindelwald (Zwitserland)

De start van de race morgenvroeg daarentegen is gelegen in de vallei "Grund" 80m lager in het dal, zelfs een 20min stappen van hier.

Een groot deel van mijn inschrijvingsgeld een kleine 70 euro krijg ik terug in de vorm van een prachtig en uniek Eigerbike Challenge rennerstruitje en unieke drinkbus en ook nog een gratis ticket voor het ontbijt morgenvroeg hier in de tent, en dan vergeet ik nog de pastabon die ik nu meteen verober, beter nu dan morgen denk ik want je weet maar nooit waar ik eindig

Het blijft vandaag de hele avond regenen en bijna ook de ganse nacht, ik ben wat nerveus en ik heb vooral schrik van de vele hoogtemeters en het slechte weer dat voorspelt is

Recent heb ik het verslag van Ronny uit 2005 gelezen,  daaruit blijkt dat deze race vrij zwaar is, zelfs in goede weersomstandigheden.

Zondag de Race

Na een slechte nacht gaat om 5h20 de wekker af, het ontbijt staat al op onze kamer sinds gisterenavond, het ontbijt in de feesttent laat ik voor wat het is, het regent nog altijd, het is amper 8graden en ik ga liever niet kletternat aan het ontbijt zitten, ik moet straks een paar kilometer en meer dan 200m naar beneden rijden naar de start in het dal. Iets na 6h15 rij ik naar de start, Viviane komt te voet af en ze staat op post in de hoofdstraat want naar de start in Grund is het te voet nogal ver en krap om er tijdig te geraken.

Bijna alle bikers staan nerveus rond te rijden in regenjas, handschoenen met lange vinger en zelfs een paar in lange broek.Jef Boeckx merkt me op, een paar dagen geleden heb ik met hem via het forum kontakt gehad, we praten even en ik neem plaats in de eerste startbox er zijn er maar 2.

Om 7h gaat het startschot en we vliegen naar boven, rijden door Grindelwald en we worden aangemoedigd door een pak supporters met koebellen en het Hop Hop Super geroep, en dat al om 7h als de vele Japanese toeristen nog in slaap liggen..

Een eerste lange klim, eerst asfalt en dan schotterweg, 13km lang en +1000hm tot op de top van de Grosse Scheidegg, de benen zijn goed, het bolt goed, Swalbe Nobby Nic banden vooraan en Racing Ralph achteraan.

Na 7km wordt het steil ‘12%’ en het gaat al wat langzamer , 7km-u, aan de eerste verzorgingspost neem ik een bekertje energiedrank, alles wordt hier aangereikt, drinkbussen enzomeer, je hoeft nooit van de fiets. Na 13km zijn we van 950m naar 1962m gereden op asfalt, het gaat al wat minder snel, de teller staat op 7-8 per uur , het blijft maar regenen en veel van het landschap zien we niet, af en toe zie ik toch een glimp van de enorme bergen, steile rotsen en gletsers, want de omgeving is hier subliem. Ik ben al volledig veregend, en het wordt nu koud, de bril damp aan en ik zie nauwelijks iets voor me, we zijn nog wel proper, maar dat gaat niet lang duren vrees ik.

We dalen even langzaam naar het begin van de klim naar First na 17km. De eerste 1000hm hebben we dus al binnen Nu krijgen we een paar korte stukken tot 16%, de 34 schiet eindelijk in aktie. Ondanks de koude en regen staat er toch publiek en dat moedigt ons aan, net voor de top in First heeft Jef me bijgehaald en we praten even,  ik rij wat op  reserve maar de hartslag is toch al behoorlijk hoog en ik laat hem rijden. De ijlere lucht hier op bijna 2000m maakt het voor mij nog moeilijker.

Na 17km komen we aan op de top van First 2160m, Viviane staat me op te wachten, door de regenwolken kan ze ons nauwelijks zien aankomen. Ik neem wat proviand, want ik zie haar pas terug na 45km in straks Bort aan de skilift.De eerste echte afdaling zeer steil en technisch door de vele modder en drops, er valt hier niet te rijden , zelfs de eerste rijders van de 55km lopen hier naar beneden, alles ligt er glad bij.

Ik schuif onderuit en valt in de diepe blubber op mijn rug, mijn hele linkerhandschoen ligt onder modder. Wat verder is het nog supersteil maar nu op smalle asfaltwandelwegen bezaaid met haarspeldbochten, het gaat zeer vlug soms 60-per uur en ik voel dat de remmen het begeven, even paniek en ik moet zelfs mijn voeten aanwenden om te stoppen om niet in het decor te belanden, ik laat alles wat afkoelen, ik steek ook de bril weg want ik zie bijna niks en aan deze snelheden is dat wel belangrijk.De nieuwe schrijfremblokjes waren dus niet goed ingereden en nu gaan ze terug perfekt , het stinkt hier naar hete remblokjes en het is oppassen op de natte asfalt.Het vertrouwen bergaf is nu heel wat minder door de val en het remprobleem van daarnet.

De klim naar Feld is het dak van deze marathon 2170m is gelijkmatig maar op het einde een strook van 2km en 400hm over zeer een slechte schotterweg , hier loop ik toch een kilometer te voet zoals iedereen, het is zwaar en ik hijg me te pletter.

Ineens schuift het achterwiel uit op één van de vele ijzeren gootjes die dwars over de schotterwegen begraven liggen, ze dienen voor de afwatering, ik kan nog net tijdig de voet zetten maar lig toch even belachelijk en zacht in het gras. Dan moet ik terug te voet, er is een steile wandelstrook op een bergweide bezaaid met rotsen, langs gras en modder tussen de loslopende varkens en op de steile schotterweg zijn er dan de loslopende koeien die ons tegemoet komen.Na 31km biken en meer dan 3uur onderweg bereiken we Feld, het is al over 10h.We rijden door een steile alpenweide naar beneden, in de verte zie ik bikers te voet gaan en de meesten die toch proberen rijden vallen als vliegen omver of overkop. Ik heb toch een goede bandenkeuze gemaakt, maar ook hier is het te glad en steil ik loop ook een stuk te voet naar beneden.Als ik onder de skilift naar Bort passeer bel ik even naar Viviane, ik ben wat in paniek over waar we nu in Bort in feite passeren, in de gsm hoor ik de koebellen en het publiek aan de skilift van Bort en dan weet ik dat ik straks aan mijn privébevoorrading zal passeren, nl. Viviane.

Ik zeg haar dat ik er wel binnen een 15min zal zijn maar het zal nog dan 30 minuten duren !We krijgen nog toffe weggetjes door bosjes, op en af soms steil en leuke alpensingletracks en dan duikt ineens de steile afsfaltklim naar Bort op (1560m). Hier gaan mijn 15 minuten tot in Bort het worden er meer dan 30min. Ondertussen is het opgehouden te regenen en gaat het vestje uit want ik zweet me te pletter.Ik probeer het grootste stuk op de fiets te blijven maar de tikker gaat tekeer, bijna iedereen en de meesten zijn 55km rijders, staan te voet, het gaat hier zeer steil gemiddeld 16% en 2km lang.In Bort na dik 45km staat Viviane en heel veel publiek met natuurlijk de koebellen. Ik neem mijn laatste gellekes en andere voedingsbrol. Een paar meter verder onder het spandoek op de steile modderige grasstrook moet iedereen weer te voet, we sleuren ons naar boven en we moeten opletten wat het is ook hier modderig en glad.

Ondertussen is het al bijna 11h45 ! De tijdslimiet in Grund na 59km is 13h15 !Op het profiel zou het nu ongeveer 14km bergaf gaan richting Grindelwald, dus 1h voor 13km vlammen Maar dit zijn de Alpen en niets is minder waar, bergaf zijn er de modderstroken en hier daar moeten we zelfs verplicht te voet gaan, er staat een official toe te kijken. Ook is er dan nog wat klimwerk, korte klimmetjes technisch moeilijk en ook bergafwaarts komen we nog technisch moeilijke stroken tegen waar het door het vele water en modder gevaarlijk is om hier aan hoge snelheid af te vlammen

Eindelijk zijn we weer in Grindelwald na nog zeer leuke tracks steil bergaf over trapjes, boomwortels enzomeer, ik heb nog nooit zoveel naar het uur gekeken want de tijdslimieten naderen

Waar de 55km rijders afdraaien richting aankomst vraag ik aan een official of het nog zin heeft om de tijdslimiet te halen, het is al over 13h en om 13h15 moet ik aan de volgende tijdspoort zijn, ik twijfel om binnen te rijden maar zet toch door. Om 13h13 en na 60km ben ik aan de verzorgingspost om de laatste klim naar de Kleine Scheidegg 2061m aan te vangen , 10km van 950m naar 2061m. Ik ben dus al dik 6h bezig voor 60km, ik bel naar Viviane dat ik het wellicht niet zal halen binnen de tijd, ik rij in feite nu buiten tijd.

De klim is steil, het gaat moeizaam en zie het niet meer zitten maar ik ga door, ik sterf verschillende keren, ik ga soms te voet , zelfs op de asfalt En het wordt nog erger, het begint te regenen, wat zeg ik het begint te gieten en hoe hoger we rijden hoe kouder het wordt. Elke 3km is er een verzorgingspost en een tijdslimiet, ik tel af of ik op tijd zal komen boven op de Kleine Scheidegg , 14h15 , 14h40 en op de Kleine Scheidegg 15h30.

Iedere keer ben ik blij dat de bevoorrading er nog staat en ik me wat moed laat inspreken door de vriendelijke vrouwen die heel bezorgt zijn. Eten gaan niet goed meer, in deze kou en regen zie ik het echt niet meer zitten. Ik heb geen zin meer om de dikke handschoenen uit de camelbag te halen en aan te trekken, trouwens ze zijn nog nat van daarnet en dus rij ik verder ik met gewone korte handschoenen, misschien niet slim ?

Deze klim is gemiddeld meer dan 10% en op het het laatste moet ik nog een muur van gras en modder opklauteren, de voeten staan soms tot de enkels in de modder en 1 stap naar boven betekend soms weer 1 stap naar beneden glijden en oppassen om niet onderuit te gaan zoals deze morgen. Op de voorlaatste post is het al 15h15, ze zeggen we dat het nog 10min rijden is tot de top en nu begin ik echt kou te krijgen, ze bieden me plastiek handschoenen aan maar ik rij zo wel voort, het is maar 1km meer. De toeristentrein vol met Japanners komende van de Jungfraujoch passeet me op een paar meter, in de mist zie ik eindelijk het station opduiken, de top is in zicht en het is 15h25 de limiet is 15h30 !

Er staat zelfs nog een omroeper die mijn naam afroept maar publiek staat er niet, we zitten hier in de wolken in rotslecht en jkoud weer. Naar verluid krijgt iedereen beneden in Grindelwald aan de aankomst ook te horen dat ik hier gepasseerd ben, knappe organisatie toch. Amper 5min heb ik over en nu moet ik om 15h30 in Grindelwald zijn, nog 18km te gaan en van 2061m naar 950m.

Het blijft gieten en bergaf heb ik moeite om mijn fiets onder controle te houden, de handen zijn bevroren en stevig remmen gaat niet, soms denkt dat ze mij hier moeten komen halen want mijn lichaam koelt nu snel af. Ik moet trager bergaf dan ik gewoon ben, zeker op de steilere modderige stroken waar ik zelfs nog even te voet moet gaan, gewwon nie te doen met de bike, zelfs te voet bergaf is het hier skiën in de modder. Door het vele water op de paden is het moeilijk om nog te zien waar ik rij, lek rijden of nu vallen zou fataal zijn om op tijd binnen te geraken.Er zitten zelfs nog een paar lichte klimmen in en daardoor kijk ik nog meer op mijn uurwerk want het gaat niet vooruit ,het wordt krap in tijd. De afdaling blijft maar duren,de handen en heel mijn lichaam hebben het ijskoud, ik denk eraan dat ze me straks bij het rode kruis op een bed zullen moeten leggen om me terug op te warmen, ik geraak stilaan onderkoelt.

Eindelijk zie ik in de diepte Grindelwald liggen, maar vanuit Grund 950m, moeten we nog een halve kilometer 80m klimmen en door de euforie voel ik ineens de pijn en miserie niet meer en ik rij nog stevig naar boven.

Om 16h18 kom ik bevend over de aankomst , de omroeper hier is weg en de aankomst is al gedeeltelijk afgebroken, maar ik heb het gehaalt, er komen er nog 3 na mij binnen.

Zelfs dat laatste klimmetje heeft me niet kunnen opwarmen. Viviane heeft wat droge kledij meegebracht en het helpt me want ik sta te bibberen op mijn benen en met mijn vingers krijg ik zelfs geen vest meer open.

Dan rij ik direct ‘in de regen’ naar het hotel, nog een kleine150m klimmen !

Ik maak me na deze wedstrijd de bedenking of het qua zware marathons van dit kaliber niet genoeg is geweest, volgend jaar wordt ik 50, het is dikwijls al nipt geweest om binnen de tijd uit te rijden ?

Dit was een zware klepper, zeer goede organisatie, bevoorradingen waren top in orde met alles erop en eraan.

Verslag:Ivan Dehertogh  15/8/2010