29/08/04 Marathon Houffalize blub blub blub 120 km

De laatste marathon van het seizoen en niemand weet (behalve de organisatie

zelf) hoe zwaar deze zal zijn.

We hadden ons op voorhand (verplicht) ingeschreven voor de langste afstand 120km.

Er waren ook nog de "korte" rondes van 90 en 60km.

De organisatie Biking Events die ook de jaarlijkse LCMT organiseerd is de

initiator van deze marathon.

Om kwart na zeven stond ik al in Houffalize,in het centrum van het Belgisch mountainbiken,

in het hart van de leeuw,maar of ik vandaag de kracht van een leeuw zal hebben,

dat is de vraag.

Zoals gewoonlijk zijn ook de clubgenoten Jean-Pierre en Michel ook van de partij.

Na een wc -stop en nog een tas koffie (doping) te hebben genuttigd zijn we rond

kwart voor negen in de startblok gaan staan.

De start van de 120km is om 9h en de rijders van de 90km vertrekken een kwartier later.

Jean-Pierre,is gelukkig en mag vooraan in de eerste box van start gaan, bij o.a. Thomas

Dietsch (ex wereldkampioen marathon-mtb) en Ronny Poelvoorde (belgisch kampioen),

omdat Jean-Pierre bij de 100 eerste ingeschrevenen behoort,

Lucky JP,maar zou hij bij die eersten kunnen blijven dat is de vraag ?!

Naast mij aan de start staat Michel en twee welbekenden van het Reevax-team,

de crocodilemannen Dominique Sacre en Peter Paelinckx.

Zij vragen zich ook af hoeveel hoogtemeters er zullen zijn.

De omroeper van O2bikers roept dat er heel veel water op het parcours staat

door de regen van de afgelopen dagen en dat de wortels er zeer glad bij liggen.

Met schrik en vol moed gaan we dan om 9h van start,beginnend met met een lange steile klim die vertrekt vanuit Houffalize en daarna overgaat in een veldweg overgaand in een singletrack.

Ik denk dat ik rond de 100ste positie ben van start gegaan en in de steile

klim ging het zeer goed en ben ik er nog veel voorbijgereden, meestal is starten op

een steile helling niet mijn specialiteit.

Gisteren voelde ik me wat ziek maar een paar Eferalgans en rusten heeft me deugd gedaan.

Michel kwam in de eerste klim af en toe naast me rijden maar ik voelde me goed

en reed  van hem weg.

Na zo'n 4-5 km begon dan de miserie, de singletracks waar je niet kon voorbijsteken

en dan de modder die je voorwiel van links naar rechts deed slingeren.

De groep van ongeveer 300 rijders was gelukkig uitgedund en alleen in het eerste

steile klimmetje op stenen was het wat file rijden door een paar biker die al moesten

te voet gaan.

Gelukkig zijn dit geen geen Willingen of Theux-toestanden waar je met meer dan

duizend rijders van start gaat, met files tot gevolg, maar de afstand van 120km heeft

daar zeker me te maken , iedereen is niet zo gek om 120km te biken in de Ardennen.

Het duurde ook niet lang of de eerste rivier lag op ons te wachten en het was

hard trappen om dooreen mengeling van water,modder en gras te geraken

want anders sta je erin tot aan de knieen.

Een fotograaf was hier onze miserie op de plaat aan het leggen.

Water,water en nog eens water dat is het hoofdpunt in dit verslag, en waar water is

daar is ook modder en onder het water liggen dan ook verborgen stenen,

wortels, diepe putten.

Het laveren door diepe moddersporen en water bleef maar duren en het werd

steeds erger.

Vele paden waren herschapen in echte rivieren of modderstromen.

Het water kwam van alle kanten uit de nabije bosje gestroomd en zoekt zich

een weg naar beneden.

Ergens in een afdaling van een asfaltweg (het was zelden dat er op asfalt gereden werd)

moesten we naar rechts op een smal pad,het was in feitegeen pad maar

een kolkende beek vol met vuil stromend water, een wat lager gelegen weide

stond helemaal blank.

Je kon niet zien waar je reed het water was ook nog bruin en je moest de stroming

van het water in het oog houden om eventueel grote oneffenheden tijdig op te merken.

Het was bijna blind rijden en oppassen om niet over kop of in het water te vliegen

en op ieder moment kon je een dikke steen of een diepe put verwachten.

We waren helemaal nat en het was kwestie om geen krampen te krijgen van het

koude water, gelukkig scheen de zon maar die kregen we nauwelijks te zien

want we bleven maar ploeteren in die bossen.

Als het dan heel even vlak was probeerde ik het wat kalmer aan te doen want ik

voelde wat krampen in m'n benen opkomen.

Na zo'n 30km kwamen de eerste rijders van de 90 km me al voorbijgeschoten.

Tussen km10 en 75 was het werkelijk onvoorstelbaar slecht, sommige stukken

waren onberijdbaar,moddersporen,taken,wortels,diepe modderpoelen.

Ik zag rijders te voet,met kapotte derailleurs,kettingen over, lekgereden enz.

De regen van de afgelopen dagen had het parcours omgetoverd tot een grote modderpoel.

Op de bevoorrading van de 60 km waren er rijders die wilden binnenrijden,

ze zagen het niet meer zitten of hadden technische problemen.

Ze hadden problemen met vastgelopen shifters,versleten remblokken enzomeer.

(leve de magura's)

Ik keek even op m'n horloge en dacht bij mezelf, als het hier zo verder gaat tegen

6km/h dan haal ik de tijdslimiet niet aan de 100km.

Ik dacht niet aan opgeven maar na 60km was het net of ik er al 100 had gereden had.

Was ik misschien te hard van start gegaan?

Ik denk het niet, het is gewoon het extreem zware parcours dat het 'm doet.

Het was eenzaam rijden want de bikers van de 90 en de 60 waren zo rond km35

op een ander lus.

Op een plek op het einde van een technische afdaling net voor een asfaltbaan

stonden er ramptoeristen die blijkbaar graag iemand over kop zouden zien

gaan, maar de meesten bikers deden het toch te voet.

Wat verder werden we door een pad gestuurd "waar in feite geen pad is"

en daar moesten we honderden meters over wortels stappen, rechts van ons liep

er een kolkende rivier en wat verder moesten we daar ook doorstappen met het

water tot aan onze knieen maar dat waren we ondertussen al gewoon.

Tussen km80 en 90km was er even een verademing,we reden min of meer op

een hoogvlakte,op bredere wegen en kregen eindelijk de lucht en de zon te zien.

De voeten bleven nat maar de benen werden eindelijk wat droog.

Er waren nog stukken met dikke modder waar ik zonder erg

ook nog ten val gekomen ben toen ik op de rand reed van een diep modderspoor.

Een tweede maal ben ik zwaar op m'n schouder gevallen toen ik even de aandacht

verloor aan het begin van een afdaling, de arm en de schouder deden pijn maar

ik kon toch verder rijden.

Bij die val kreeg ik een kramp in m'n rechterkuit en deze pijn zou ik de rest van de rit voelen.

Even verder dankte ik de Heer nadat ik na heel wat stunt en vliegwerk in een

afdaling net niet in een prikkeldraad was beland.

Zeker 6 of 7 keer moesten we met onze chip aan de enkel de controles passeren,

dus vals spelen zoals in de Swiss Bike Masters kon hier niet.

Na zo'n 80km kreeg ik het zelfs warm, de zon scheen regelmatig en ik deed m'n onderlijfe uit.

Veel drinken was de boodschap en gelukkig had ik ook nog m'n drinkbus

mee want m'n camelbag was leeg.

De bevoorradingen (zes) waren zoals het moet zijn, de vliegen en de wespen

moest je er maar bijnemen.

Na de laatste bevoorrading op km100 merkte ik aan een paar houten huisjes

dat we vlakbij Houffalize waren en wat verder hoorde ik beneden de man met de microfoon.

Mijn motivatie ging wat omhoog toen ik hier veel rijders van de 90 km zag staan.

Nog 18 km en ik dacht bij mezelf dit word een formaliteit, ze zullen ons toch niet meer

in al dat water en modder sturen zeker ?

Rond km50 had ik het moeilijk maar vanaf km80 begon het terug beter te gaan.

We waren nog maar net aan deze laatste bevoorrading vertrokken en we moesten al meteen

een afdaling nemen door de blubber en het stromende water en dan steil naar boven ook in het stromende water.

Een voordeel van dat stromende water is dat indien je het waterspoor volgt

je in feite meer grip heb door de steenachtige ondergrond.

Deze laatste kilometers zouden zeker geen formaliteit worden,ze waren zwaar

en ook nog vrij technisch en er zaten nog veel hoogtemeters in met mooie klimmen op

en rond de omloop van de wereldbeker.

In de verte hoorde je regelmatig de speaker aan de aankomst maar het bleef maar duren,

klimmen,ploeteren aan maar 5-6km/u.

Op een bepaalde plek in een klein dorpje waren er een paar gasten van de organisatie

de pijlen al aan het verwijderen, ik zei hen wat zijn jullie aan het doen.

Fini zeg hij, maar ik antwoord hen dat er nog veel achter mij komen.

O sorry we hebben ons vergist wij zij hier te vroeg bezig, een geluk dat ik daar was

of niemand had zijn weg nog gevonden naar de aankomst die nog no'n 6km verderop lag.

In de laatste km net voor de laatste afdaling naar de aankomst kwam ik de vrouw,dochter

en schoonmoeder van Michel tegen, ze zeiden me dat Jean-Pierre al een dik uur

aangekomen was en ze vroegen of ik Michel gezien had.

Ik zei dacht ik bang was dat hij de tijdslimieten niet zou halen omdat het zo zwaar was.

Bij aankomst bleek dat Michel al ter plekke was en aan de 100km is binnengereden,

hij was ziek en totaal uitgeput.                       

Conclusie:

Geen lekke band,2 maal gevallen,2 maal bijna gevallen in een snelle afdaling,

ettelijk keren m'n beschermbril moeten afkuizen (ik draag lenzen),

pijn in de armen en benen, en ook 25 euro armer!

Ik heb al veel marathons gereden maar deze is er toch eentje om niet te vergeten.

Afgelopen jaar was er het slechte weer en modder in Leopoldsburg,Waregem,

Olne-Spa-Olne,Willingen,Vielsalm maar hier in Houffalize hebben we toch de hoofdprijs gekregen!

De 160km van Bouillon in 2001 was ook een zware met veel modder

maar deze was toch nog veel erger.

Qua moeilijkheidsgraad komt deze marathon bij mij op de vierde plaats na de GRG2001,

de SMB2004 en de Cristalp 2003 staat nog altijd op nr 1.

Het was een prachtig parcours en in feite niet al te technisch maar de

modder maakte het dan wel zeer technisch.

Terwijl ik nu 2 dagen nadien dit verslag schrijf, doen m'n armen nog altijd pijn

door het maneuvreren en palaveren door de modderstroken enzomeer.

Volgend jaar opnieuw maar dan als het droog is !

Verslag: Ivan Dehertogh 22/08/2004

Afstand 120 km,Gem 13,72 km/h positieve hm +-2800m gem hartslag 147

Cijfers:

120 km; 304 deelnemers en maar 156 uitgereden !