LATF Leopoldsburg 2004
08/02/2004 LATF Terreinfietsmarathon 100 km
Gisterenavond gaf het weerbericht de voorspelling dat het vandaag hondenweer zou worden.
Afgelopen nacht was ik al eens wakker geschud door een donderslag en de regen kletterde
naar hartelust op het dakvenster.
Maar een biker verlangt om op zijn fiets te zitten en af te zien,en zodus heb ik na lang nadenken
toch besloten om voor de vierde keer deze marathontoertocht te rijden.
Rond 7h30 ben ik toegekomen aan de kazerne van Beverlo.
Het was koud en af en toe regende het hard en het was zowaar stormachtig.
Er waren nog vijf andere clubleden meegekomen, namelijk : Lander,Sam,Eric en Joris en
onze transalper John.
Het was allang geleden dat we met zo'n grote groep van onze club aanwezig waren.
Na een tijd te hebben gewacht tot kwart na acht zijn we dan samen vertrokken.
Maar dan zonder John want die was blijkbaar zijn ploegmaat voor de transalp Gert gaan zoeken.
Bij de eerste kilometers werd het al duidelijk dat het parcours er zeer drassig bij zou liggen,
maar dat was niet alles.
Nog maar na 10 km barste er een onweer los met rukwinden en hagel, we konden bijna
niet meer zien waar we reden0
De wind zat op dat moment op kop en na een tijdje konden we het niet meer volhouden
van de pijn op het aangezicht door de hagel.
We stopten allemaal en gingen met de rug naar de wind staan om ons gezicht te beschermen
en ondertussen werden we doornat en het was serieus koud.
Het water liep in de onderschoenen en het ergste was dat de handschoenen doornat waren
met het gevolg; koude vingers.
Ik denk dat er hier velen gedacht hebben om rechtsomkeer te maken.
Het hield uiteindelijk op met regenen en we konden nat en koud verder rijden.
Het pad links naast het kanaal dat we in vroegere edities rechts namen en er vroeger
perfect bij lag was nu een modderpad geworden en moeilijk berijdbaar.
Af en toe hadden we een fietspad waar we wat konden tempo halen maar voor de
rest was het ploeteren door het slijk en grote plassen water.
De tocht ging zoals vroegere jaren in en rond het militair domein en spijtig genoeg
meestal over bredere wegen die kapot gereden waren door jeeps en rupsvoertuigen.
Vooral bij de kruispunten moesten we telkens door de sporen wroeten en dat koste veel
krachten om overeind te blijven, indien je vast bleef steken dan stond je gegarandeerd
tot over te enkels in de modder of viel je onver in de brij.
Ik reed vooral m'n rustige eigen tempo en probeerde m'n hartslag in het oog te houden.
De zandstroken eisten ook veel van jezelf wat de banden werden als het ware aangezogen.
Dan was er ook nog zandmodder (een nieuw woord?) , een zanderige pap waar je de
de fiets kon parkeren en waar deze recht bleef staan!
John reed ons na zo'n 20 km voorbij met zijn vriend Gert.
Als we dan een stuk asfalt kregen moesten we beuken tegen de wind
en ging het bijna niet meer vooruit.
Gelukkig was het sinds die eerste hagelbui droog gebleven maar de voeten bleven wel nat
en de handschoenen werden ook niet droog door de opspattende modder en het vele
water op de omloop.
Ik kon met momenten niet meer op het middenblad rijden door chainsuck en moest
dan maar op het kleine of grote blad door de modder.
De bevoorrading was kompleet, er was taart,fruit,soep met brood,koeken enz.
Bij de eerste bevoorrading kon je zelfs je fiets afspuiten.
Net voor de tweede bevoorading na 70km ben, ik dan nog ongeveer 4 km verkeerd
gereden op de asfalt omdat ik met m'n hoofd in de grond de anderen die ook verkeerd
waren aan het volgen was
De laatste 30 km waren nog het beste van het slechtste en ik hoorde er veel
zeggen " t'wordt tijd dat we binnen zijn"
Nu ging m'n achterwiel ook nog slepen maar die magura's kan je niet ver openzetten en
ik besloot de laatste kilometers dan maar zo binnen te rijden.
Op het einde begon het dan nog te regenen en de handschoenen die na vijf uur
rijden pas droog waren werden nu weer nat.
Na een warme douche kregen we in de kantine nog een gratis soep,een diploma met
foto en een petje.
Van de perfecte organisatie was niets negatiefs te zeggen.
Er waren naar het schijnt ongeveer 430 deelnemers wat niet zo veel is,
maar met dit hondenweer is dat normaal.
Verslag: Ivan Dehertogh 18/02/2004
101,88 km aan 18,5 km/u en gem.hartslag 141