Grand Tour du Vercors 2009
Grand Tour du Vercors en VTT +++
Verslag Ronny Barnhoorn
4-daagse Vercors 25-30 mei 2009
255km en 7600phm
Video1
Video2
Video3
Video4
Rit 1
Méaudre -> Lans-en-Vercors - 55,69 km -13,5 gem
1660 phm en 6% gem stijging en max 25%
Rit 2
Lans-en-Vecors -> La Chapelle-en-Vercors - 49,5km - 13,3 gem
1333 phm en 7% gem stijging en max 28%
Rit 3
La Chapelle-en-Vercors -> Pont-en-Royans - 90,3km - 14 gem
2023 phm en 6% gem stijging en max 25%
Rit 4
Pont-en-Royans -> Méaudre -64 km - 11 gem
2636 phm en 10% gem stijging en max 48% (gedragen uiteraard)
De Vercors ligt naast Grenoble en bevindt zich in de Pre-Alpen.
Ivan, Wim, Dave, Dirk Merckx, Ronald, Michel en ik vertrekken maandag 25/05 om iets na 08.00 richting Meaudre waar we onze eerste nacht zullen doorbrengen en de thuisbasis van Arcanson, de organisatie waar wij onze reis bij geboekt hebben.
Na een probleemloze rit van bijna 900 km komen we aan en nestelen we ons onmiddellijk in de tuin om onze dorst te lessen. Ze hebben hier zelfs ons huismerk!! 3.80 EUR voor een rode Chimay is echter niet goedkoop maar kom, 't is vakantie. Jean-Yves, uitbater van de gites en stichter van de organisatie komt een babbeltje slaan en ook zijn vrouw komt even laten een 'klapke' doen.
's Avonds krijgen we soep en lasagne, een kaasschotel en dessert. Allemaal zijn we dik gegeten en hebben we al reserves opgedaan voor morgen.
dinsdag 26/05/2009: Meaudre- Lans en Vercors:
Om iets na 9.00 staan we vetrekkensklaar. Ik krijg nog een woordje uitleg van de zoon Sebastien, die samen met mij de stafkaarten overloopt en toont wat ons te wachten staat.
We vertrekken richting Autrans via gemakkelijk bereidbare wegen tussen de weiden en in Autrans zijn we Dirk al kwijt. We waren nl de bewegwijzering even kwijt maar dankzij onze kaartleescapaciteiten zitten we al snel weer op het parcours. Toch kon Dirk het niet laten om de pijltjes te gaan zoeken en zijn we hem kwijt.
Even later is hij terug en kunnen we verder.
We hebben zowel grote stafkaarten meegekregen als kleine fiches met het parcours uitgetekend en een woordje uitleg. Maar op gans het parcours staan houten palen met de uitleg waar we zijn en waar we naar toe moeten. Allemaal dik in orde.
Alleen het weer zal vandaag niet meezitten. Ze voorspellen regen in de namiddag
Na Autrans beginnen we te klimmen. Eerst via het asfalt en daarna gaat het over in een brede schotterweg. We klimmen gedurende kilometers van 1037 naar 1502 km. Er vallen al druppels en de meesten grijpen naar hun regenvestje. Alleen de echte (...) stellen dit nog even uit. Hier en daar een mooi stukje natuur maar het is veel te makkelijk naar mijn goesting. Ik sta ook nog even in een laatste hoopje sneeuw.
Op 1502 meter zitten we op het meest noordelijk punt van onze tocht en wijken we even af (hint van Sebastien) om van het uitzicht te gaan genieten op de vallei waar de Sur door kronkelt. En het ommetje is echt wel de moeite. Een prachtig zicht als we boven op de kliffen staan en over de vallei kunnen kijken. Mensen met hoogtevrees komen hier beter niet!
Ondertussen is het wel serieus aan het regenen en grijp ik ook naar mijn regenvestje.
We klimmen verder naar 1610 meter en komen eindelijk aan bij de eerste uitdaging van de dag: la Molière. (Ondertussen hebben we allemaal ons regenvestje weer uit. )
Voor het eerst moeten we al ons kunnen bovenhalen om zonder voetje te zetten boven te geraken. Wat dan volgt is kilometers mountainbikeplezier van de hoogte plank. Heerlijk technische afdalingen, steile klimmen, rotsen, boomwortels, singletracks, ... een echte speeltuin met op de kop toe prachtige uitzichten. Het pleziertochtje eindigt op de col de la Croix Perrin. We zijn dan net via een zeer technische singletrack van 1652 in een rotvaart naar 1218 meter gedoken. Zaaaalig.
Daar houden we een kleine pauze en dalen verder via het 'bois des Dames' naar 989 meter tussen Lans-en-Vercors en Villard-de-Lans. Ook dit was weer een heerlijk stukje biken. We moeten nu een paar kilometers over asfalt en plots worden de hemelsluizen opengezet. Weer allemaal regenvest aan en verder. We vangen nu een klim van meer dan 8 kilometer aan waar we nooit onder de 10% stijgingspercentage komen. Halfweg is het alweer gestopt met regenen en moeten de vestjes weer uit omdat we te warm krijgen. Vandaag is duidelijk dat Wim en Ronald goeie benen hebben. Op de klim haal ik Michel bij en twijfel nog naar Ronald en Wim te rijden maar besluit om een mooi tempo aan te houden en de volgende dagen niet te hypothekeren. Als we helemaal terug naar bijna 1500 meter geklommen zijn, wacht ons nog een kleine afdaling naar ons totaal afgelegen slaapplaats 'les Allières'. Op de teller staan dan 55.69 km en 1660 PHM
Na het wassen van de fietsen en onszelf, nestelen we ons naast het haardvuur, bekijken we de rit van morgen en leggen we een kaartje en leest Daffy een boek (maar moeit zich meer met de kaarten dan dat hij aan het lezen was) en wachten op het avondeten. Ook hier niks te kort en is het stoempen om alles op te krijgen.
Tot ieders verbazing komen er nog een bende modellen binnen die een raclette besteld hebben. Een ware belevenis om te zien hoe 'ambachtelijk' de raclette hier werd geserveerd: de kaasbollen worden tegen het haardvuur gelegd en als deze mals worden, op de borden geschraapt.
En met zoveel moois is het moeilijk om te gaan slapen maar we moeten aan de volgende dag denken en kruipen met 7 mannen in 1 kamer die +/- even groot was als die van mijn zoon.....
woensdag 27/05/2009: Lans en Vercors - La Chapelle en Vercors
Weer om iets na 9 uur staan we klaar om te vertrekken voor een korte tocht. Ik had aan Sebastien op voorhand gevraagd om deze langer te maken maar dat was hij vergeten. Hij heeft ons gisteren wel twee extra lussen getekend en die gaan we er dan zeker bijnemen.
Het is koud (6°C) en mistig. We kleden ons dus warm aan. Het gaat wel droog blijven, weet ons gastheer te vertellen. We klimmen eerst een stukje en krijgen dan een eerste afdaling via eerst brede schotterwegen en nadien een tof technisch stuk. Mijn handen hebben wel koud!! Man daar heb ik een hekel aan.
Voor we in Villard-de-Lans aankomen, vangen we de eerste extra lus aan. En wat voor één. Een heerlijk technisch klim met een stuk van maar liefst 28% stijgingspercentage. De besten geraken hier boven, de andere moeten even te voet. Verder gaat het over boomwortels en rotsen en krijgen de handen snel warm!
Voor we aan een zeer technische afdaling beginnen moeten we eerst nog een steile met stenen bezaaide helling op. Als ik bijna boven ben, schiet ik uit mijn pedaal en moet een voetje zetten. De andere twijfelen al lachend aan mijn technisch kunnen en dat laat ik mij niet graag zeggen. Ik rijd dus terug naar beneden en knal naar boven. Bijna boven schiet ik weer uit mijn pedaal (nieuwe XTR pedalen maar ik moet ze dus nog aanspannen) maar ik leg de laatste meters dan maar met 1 been af. Een cartouchke verschoten...
De afdaling is moeilijk, maar zo hebben we ze graag! Het is genieten maar ook opletten geblazen om niet over kop te gaan.
Beneden gekomen zitten we terug op de GTV en fietsen we vrij gemakkelijk naar Corrençon-en-Vercors.
Op het golfterrein vullen we onze reserves aan en vatten we een kilometerlange klim aan (tweede lus die Sebastien ons heeft voorgesteld) op brede schotterwegen. Wim, Michel, Ronald en ik scheiden ons al snel af, Ivan volgt op korte afstand en dan Daffy en steeds achteraan onze Merckx. Daffy heeft dit jaar echt wel getraind want hij is stukken betere dan vorig jaar.
Wanneer we terug op de GTV komen, krijgen we een zeer technische klim voor de wielen. Niemand geraakt hier boven zonder een paar voetjes te plaatsen. We klimmen tot aan 'le Scialet de Malaterre', een heel diep gat in de rotsen dat 120 meter diep is.
Van hieruit klimmen we nog even verder en komen dan in de hoogvlakte van Herbouilly terecht waar we echter in de wolken rijden. Af en toe als we in de zon rijden klimt het kwik naar 13-14°C maar nu is het is weer maar 9°C.
Na de hoogvlakte leggen we weer een stuk af op brede schotterwegen en dan vlammen we van 1280 naar 750 meter. Eerst via een technisch stukje afdaling, daarna via brede schotterwegen.
Wat dan volgt is een prachtige klim in een soort van holle weg waar enorm veel zand ligt. Vandaar dat het hier ook 'la Sablière' noemt. Gelukkig heeft het vannacht geregend, anders was het hier loodzwaar geweest om door te worstelen. De klim is lang en geleidelijk en het is genieten. Wanneer we terug uit het bos komen en de klim ook op zijn einde loopt, moeten we weer even van de GTV om onze slaapplaats op te zoeken. Op de teller staan 49.49 km en 1333 PHM.
Deze keer een hotel met balzalen van slaapkamers. Een contrast met gisteren ...
Het is weer een mooie dag geweest die we afsluiten met een kaartje leggen.
donderdag 28/05/2009: La Chapelle-en- Vercors naar Pont en Royans
Vandaag staat de langste rit in kilometers op het programma. Als naar goede gewoonte vetrekken we iets na 9.00 uur en de zon is van de partij!
We beginnen de dag met relatief gemakkelijke wegen tussen de velden maar al snel krijgen we een technische klim waar niet iedereen foutloos naar boven geraakt. Maar door te moeten letten op de rotsen en boomwortels, missen we een afslag en klimmen verder uit de richting. Als we bijna boven zijn, realiseren we ons dat we mis zijn. We zoeken even op de kaarten en na een ommetje van een paar hoogtemeters en kilometers meer, zitten we weer op de GTV.
We belanden weer in een vlakte maar deze keer slingeren we tussen de rotsen en gaat het licht op en neer. Het is ook een prachtig zicht. Ook hier vergissen we ons weer en rijden een 'afrit' voorbij (Deze keer reed ik niet op kop ..). Na weer een beetje zoeken op de kaart, besluiten we terug te keren en de juiste weg te nemen. Kwestie van geen hoogtemeters te missen ....
Even laten komen we net voor Vassieux-en-Vercors (elk dorpje lijkt hier wel ... -en-Vercors te noemen) op veldwegen terecht die volledig werden omgewoeld door bulldozers en graafkranen. Ik gebruik veel vermogen om hierover te rijden en het loont. Met een hoge snelheid geraak je vrij gemakkelijk over deze losliggende rotsstenen. De andere hebben het blijkbaar niet zo begrepen en plots heb ik een enorme voorsprong.
In Vassieux eten we in een plaatselijk bistro en vertrekken voor de volgende lange klim. We moeten immers van 1055 naar net geen 1500 meter. De klim gaat over een brede schotterweg, maar ook hier weer zitten we steeds rond de 10% stijgingspercentage met hier en daar iets meer. Dezelfde komen eerst boven en we vragen aan een bende schoolkinderen om Daffy en Merckx aan te moedigen als die even later ook komen aangereden. Hier zitten we op het meest zuidelijk punt van onze tocht en klimmen verder noordwaarts. Als we helemaal boven zijn, genieten we van het mooie uitzicht over de vallei en de alpen als decor. Schitterend. Lang kunnen we niet blijven staan want ondanks de 20°C, zijn onze bezwete lichamen snel afgekoeld door de frisse noorderwind.
Spijtig dat we hier als fietser niet via de 'Crête des gagères' worden gestuurd. Ik had die gisteren op foto's gezien en het moet schitterend zijn.
We duiken even later naar beneden en het gaat nu een heel tijdje via schotterwegen op en af.
Een mooi moment is de doortocht op de 'pelouse d'Herbounousse'. De witte rotsen die prachtig afsteken tussen het groene gras. Mooi om te zien.
We duiken weer verder naar beneden en in de afdaling naar de 'Col de Carri' rijd ik iedereen los. 'King of the descente' wordt er gezongen door MM.
We rijden verder naar Lente en worden nog meer getrakteerd op heerlijke rijplezier. Voor sommige begint de dag wel lang te duren.
Voor St-Jean-en-Royans is het weer genieten met een grote G van een technische afdaling en bijna beneden is het zicht op de vallei weer schitterend. We duiken verder naar St-Jean-en-Royans en bevinden ons nog maar op 277 meter.
Tussen St-Jean-en-Royans en St-Laurent-en-Royans is het weer klimmen geblazen om ons in de daaropvolgende afdaling te laten genieten van een waterval. Daar zal MM even later kennis maken met de rotsen. Gelukkig zonder veel erg.
In St-Laurent-en-Royans worden we in een boomgaard steil naar boven gestuurd naar de GR9. Te steil voor iedereen en we moeten allemaal van de fiets. Het stukje dat wij van deze GR mogen doen, is om vingers af te likken. Een heerlijk singletrackje dat eindigt met een steile afdaling naar Ste-Eulalie (juist ja)-en-Royans (de -en-Vercors zijn hier -en-Royans geworden) daar raken we de weg weer even kwijt door verkeerd geplaatste pijltjes en besluiten we de laatste lus te laten voor wat het is. Het is immers al voorbij 19.00 uur en we hebben vandaag genoeg mooie dingen gedaan en gezien.
We komen aan in het stadje met de hangende huizen (een deel huizen zijn op de rotsen gebouwd), vinden snel ons hotel (met zwembad, maar waar we door tijdsgebrek geen gebruik van kunnen maken) en maken ons klaar voor weer een lekkere maaltijd.
Op de teller staan vandaag 90.37 km en 2023 PHM
vrijdag 29/05: Pont-en-Royans - Meaudre
Laatste dag alweer en weer staan we iets na 9.00 uur klaar (gewoontebeesten he) voor wat de zwaarste dag moet worden: 'maar' 50 km maar wel met 2540 PHM.
Het wordt dus klimmer geblazen. Het weer zit vandaag ook weer mee. Zonnig en tussen 18 en 20°C. Ideaal bikeweer.
We zijn nog maar het stadje uit of we krijgen al een steile klim voor de wielen geschoven. En de benen doen pijn. Ik vraag mezelf af wat de rest van de dag gaat geven als ik nu al pijn heb. Ik vrees mij vandaag niet echt te zullen amuseren.
Na de klim moeten we een stukje asfalt overbruggen maar al snel worden we het bos ingestuurd en moeten we even van de fiets om een beekje over te steken. Naar boven rijden is hier onmogelijk en wordt het dus voor de eerste keer duwen. Van het moment dat fietsen enigzins terug mogelijk is, doen de betere hun best om al fietsend verder te geraken. Maar even laten moeten we toch weer van de fiets om opnieuw te duwen.
De volgende uitdaging ligt een aantal kilometers verder waar we van 487 meter naar 700 moeten over een korte afstand. Steil klimmen dus. Ik geraak in mijn ritme, zoek de juiste snelheid (als je van snelheid kan spreken) en klim met een koffiemolentje naar boven. Ik kan niet zien wat er achter mij gebeurd want de weg vraagt alle aandacht maar blijkbaar zijn Michel en ik en enige die hier zonder foutje boven geraken. Nochtans niet evident met een stijgingspercentage dat steeds tussen de 21% en 28% ligt.
In een wei wachten we de rest op, eten een koekje en moeten alweer duwen tot boven. Onmogelijk om hier te fietsen.
Boven gekomen moeten we eerst geleidelijk verder klimmen en dan krijgen we weer een heerlijk stukje singletrack met links van ons weer een paar prachtige vergezichten (Tour des Coulmes genaamd). Ondertussen zitten we al terug op 1160 meter hoogte.
Al het klimwerk wordt beloond met een razendsnelle afdaling naar Malleval.
Na elke afdaling volgt hier weer een klim en het is weer een serieus beestje. Hier en daar technisch, steil en heel af en toe een makkelijker stuk. Hier ben ik zelfs de enige die foutloos boven geraakt. Wat als een nachtmerrie leek te beginnen, begint met de kilometer beter te lopen.
Aan de col de Neurre worden we op een variant gestuurd omdat op het gewone traject een deel van de rotsen is ingestort. Hier beleven we niet veel plezier aan want het is een heel lang stuk duwen en nog eens duwen. We worden wel beloond met een lekkere afdaling.
Aan de Pont Chabert komen we terug op de GTV en hier komen we in een prachtige canyon terecht. Ik rij nog even verder door voor een aantal foto's en blijkbaar neem ik iets te lang mijn tijd want de rest is al weg. Alleen MM staat nog op mij te wachten. We zetten de achtervolging in en op deze brede schotterwegen zijn we vrij snel terug bij de 'achterhoede'.
Halfweg de klim wordt er even gepauzeerd en we zijn weer weg. Voor we het bos induiken vul ik mijn drinkbus aan een bronnetje, net als Ronald en Ivan. De rest fietst door.
Al snel zit ik terug bij Wim en Michel en halen we Dirk en even later ook Daffy bij. Plots moet Michel aan de kant om even te rusten en als ik overneem van Wim omdat hij even in moeilijkheden komt op een technische passage, blijkt mijn tempo te hoog. Ik rijd zo van hem weg. Ik heb vandaag duidelijk de beste benen.
Ik ben in mijn nopjes op dit pad, ideaal stijgingspercentage (tussen 5 en 8%), hier en daar technisch en kronkelend in het bos. Wanneer we uit het bos komen, moeten we door een grasvlakte en dat gaat een stuk moeilijker. Maar omdat ik weet dat er nu enkel nog een draagpassage rest, geef ik er nog een lap op. Ik kom uiteindelijk alleen aan aan het huis 'fessole' op 1414 meters hoogte en het is even wachten op de eerste achtervolgers MM (die dus ook gans de bende heeft ingehaald) en Wim.
Dirk komt een hele tijd later als laatste boven en is aan het einde van zijn latijn. We vullen onze reserves aan en beginnen aan de aangekondigde draagpassage van een half uur. De eersten klaren de klus in 20 minuten.
Het eerste stukje afdaling is nog te gevaarlijk maar dan is het puur genieten. Van 1550 meter naar 1000 meter via technische passages, wat kan ik meer vragen? Alleen Ivan kan mij enigzins volgen en wanneer ik mezelf vast rijd in een geul, steekt hij mij zowaar voorbij, zijn moment van glorie ! In de achterhoede gaat Daffy tegen de vlakte en krijgt MM een tak in het achterwiel waardoor zijn pat van de achterderailleur plooit. Maar hij kan verder. Uiteindelijk komen we in Autrans en het laatste stukje naar Meaudre loopt over de baan. Wim en ik drijven het tempo nog even op, het peleton scheurt en Wim wint de sprint na 64.58 km en 2636 PHM.
Meteen het einde van weer een heerlijke bikevakantie. Weer een stukje Frankrijk leren kennen waar echte mountainbikers hun hartje kunnen ophalen.
Wij hebben nu de versie XXL gedaan (de zwaarste) en daarvoor moet je echt wel goed getraind zijn. Maar Arcanson biedt ook lichtere versies aan. Je moet hun website maar eens bezoeken. Maar als je graag technisch (ik weet het, ik heb het woord vaak gebruikt) rijdt en geen bezwaar hebt tegen hoogtemeters, moet je zeker hier eens komen biken. Je zal het je zeker niet beklagen.
Toch even een dikke procifiat aan Daffy die duidelijk beter getraind was. Volgend jaar heeft hij beloofd nog beter te trainen en zelfs kopwerk te gaan doen!