Auvergne 2008
4-daagse Auvergne 2-7 mei 2008 280km
VERSLAG RONNY BARNHOORN
Foto's Ronny Barnhoorn --> Waar zijn ze Ronny ?
Vrijdag 2 mei om 8.00 uur vertrekken we (Ronald, Wim, Ivan, Michel, Dirk Janssens en Merckx, Dave en ik) voor de zoveelste MTB-ervaring richting Auvergne, een streek in het centraal massief van Frankrijk. Sommige zullen er al gepasseerd zijn wanneer ze naar de Ardeche gereden zijn maar weinige zullen er effectief ook gestopt zijn. Het is een minder toeristische streek (ten onrechte zal later blijken). De rit verloopt vlot en iets voor 16.00 uur staan we al in Riom bij Top VTT, de plaatselijke fietshandelaar die de 4-daagse voor ons in elaar heeft gestoken. We krijgen de nodige uitleg over wat ons te wachten staat op een NGI-kaart op PC en nemen de GPS in ontvangst (we moeten gewoon de GPS volgen).
We logeren in de simpel maar degelijk hotel in Chatelguyon, een aantal km verder dan Riom, en testen al een plaatselijk terrasje uit. 's Avonds gaan we eten in een restaurant en stellen vast dat het hier helemaal niet duur is. Voor 19.50 EUR krijgen we een 5-gangen menu en met de wijn erbij, komen we er met iets meer van 24 EUR vanaf. Probeer dat maar eens bij ons.
Zaterdag 3 mei 2008: Chatelguyon - Chatelguyon
Na een simpel ontbijt staan we iets na 9.00 uur vertrekkensklaar. We maken vandaag een lus naar het noorden tot aan de 'Gour de Tazenat'.
De eerste 15 km lopen voornamelijk over brede veldwegen en redelijk wat asfalt en is er weinig hoogteverschil. We worden wel getrakteerd op prachtige vergezichten. Eén noemenswaardige klim krijgen we te verwerken waar er al een paar puffend en hijgend bovenkomen.
Het wordt eindelijk leuk als we via een technisch stukje dalen tot aan een barrage. Na de afdaling volgt nog een stuk over een breed pad maar als we een bruggetje oversteken en aan de overkant verder rijden wordt het eindelijk echt mountainbike werk. We slingeren tussen bomen en rotsen op een prachtig singletrack in het 'bois du faux'. Hier begeeft Wim zijn voorrem het (druk weg doordat de leiding was losgekomen). We genieten met volle teugen en klimmen uit het dal naar Valmort waar we een middagpauze houden. Net op het ogenblik dat we ons hebben neergezet onder een boom, stopt er een rijdende bakkerij en kopen we de hele voorraad koeken op. Van toeval gesproken!
Na het middageten dalen we weer en wordt het een leuke mix van brede veldwegen afgewisseld met technische stukjes tot aan de Gour de Tazenat, één van de vele kratermeren die de streek rijk is. Mooi om te zien maar nu ook weer niet om op uw gat van te vallen. De klim op asfalt is hier wel niet van de poes.
Na deze passage gaat het weer meer naar het veldwerk maar de uitzichten maken veel goed. Net voor we binnenrijden wordt het nog even super. Eerst een snellopende afdaling en dan moeten we plots recht naar beneden op een singletrack. Dit is weer het echte werk. Eerst een paar haarspelbochten en vele boomwortels omzeilen en dan alle remmen los op een rotsachtige afdaling. Mijn fiets krijgt het zwaar te verduren en ik schreeuw het uit van plezier. Na 61.70 km en 1170 PHM staan we terug in Chatelguyon. We rijden nadien nog door tot in Riom om Wim zijn rem te laten maken. Bernard van Top VTT maakt het zonder zelfs iets aan te rekenen. We rijden nog off-road terug en hebben uiteindelijk 73.63 km op de teller.
Een rustig begin met een aantal heel toffe stukjes in. Bernard was blijkbaar verbaast dat we zo snel terug waren en belt ons 's avonds op dat hij iets speciaals voor ons heeft. Hij komt ons morgen oppikken om meer zuidwaarts een tocht te maken via verschillende kratermeren.
Zondag 4 mei 2008 - Lac Chambon - Lac Chambon
Om 8.20 komt Bernard ons oppikken met zijn indrukwekkende aanhangwagen (zie de foto's) en rijden we een uurtje zuidwaarts naar ons vertrekpunt (lac Chambon). Blijkbaar een zeer gekend en toeristisch plekje in de streek maar nu is alles nog rustig.
We vetrekken langs het meer en onze gids legt er een strak tempo op. Ik vrees dat dit voor een aantal niet gaat goedkomen als we zo blijven doorrijden. Maar na nog geen 2 km gaat het stevig en technisch naar boven en neemt hij al gas terug. Maar deze klim is er echt ééntje om vingers en duimen af te likken.
Boven gekomen gaat het nu een paar kilometer over asfalt. Geen andere mogelijkheid weet onze gids te vertellen. Maar met de nog besneeuwde toppen van de Mont D'Or is het genieten van het prachtige landschap. Plots duiken we terug de natuur in en moeten we over een riviertje. Deze staat nog dik gezwollen doordat de sneeuw hier nog maar goed een week weg is. Het is dus elkaar behelpen om geen natte voeten te krijgen. Alleen Ivan heeft dat niet zo begrepen en wil kost wat kost er alleen over met de gekende gevolgen ...
We klimmen nog even verder en mogen dan genieten van een technisch stukje tussen twee weiden met daar bovenop een prachtig zicht. We krijgen vervolgens een technische afdaling tot in Besse waar de even pauzeren onder het peiltje dat zegt waar we naar toe gaan klimmen (lac du Pavin (point sublieme)). De klim verbrokkelt de groep en als de afstand tussen de koplopers en de laatsten te groot wordt stoppen we even aan de ingang van het bos om vervolgens dan weer samen onze weg. Het is hier echt prachtig biken tot aan het Lac.
Van het lac du Pavin vliegen we in een rotvaart naar beneden naar het volgende lac (lac de Montcineyre). Hier wordt het klauteren en klimmen in de lavasteen oevers om vervolgens via een toffe bospassage (toch even vermelden dat we in dit bos een zeer steile klim te verwerken kregen die alleen ondergetekende zonder een voetje naar boven rijdt) en een stukje asfalt naar het volgende lac te rijden.
Aan de oevers van het Lac de Bourdouze houden we een tweede pauze. Nu ploeteren we even in de modder langs de oevers van dit meer om dan weer het bos in te verdwijnen waar we vele boomwortels op onze weg vinden.
Na een stukje gedaald te hebben kondigt zich een lange en redelijk steile klim aan. Onze gids krijgt het stillaan moeilijk om bij de beteren van de groep te blijven. Wanneer we helemaal uit het dal zijn geklommen, rijden we verder in een wei en dit doet me echt denken aan de Jura. Boven ons ontwikkelen zich onweerswolken. We moeten een stukje in de regen afwerken maar het valt al bij al mee. We klimmen nogmaals in het bos omhoog om dan razendsnel weer naar Besse af te dalen. Daar nestelen we ons op een terras en eten een croq met veel cola om suikers op te doen. Dit stadje is echt wel de moeite om eens te bezoeken. Klein, gezellig en met een prachtig pleintje.
Wij zetten onze tocht verder en Bernard heeft nog een aantal heel mooie stukken in petto. Op de verschillende afdalingen laten we ons volledig gaan. De fietsen moeten enorm afzien maar wij genieten met volle teugen!
Maar bij de klimmetjes geraakt onze gids zelfs in de achterste regionen verzeild. Hij heeft zijn beste peilen al lang verschoten. Zelfs Dave kan hem bijhouden !!
Na 66.30 km en 1508 PHM staan 8 gelukkige bikers en een gids terug aan de auto en is het vetrekken naar onze gite in Roure. In de auto belt onze gids naar zijn vrouw met de worden 'je suis mort'. Belgische bikers mag je nooit onderschatten mijn beste Bernard!
Maandag 05/05/2008: Roure - Mont Dore
We vertrekken weer mooi op tijd na weer een eenvoudig ontbijt. Het weer ziet er goed uit maar volgens onze gastheer voorspellen ze onweer in de namiddag.
De eerste kilometers verlopen over brede veldwegen en redelijk wat asfalt. Techniek komt er zelden aan te pas.
Wanneer er dan toch een technische afdaling in een beek tussen de rotsen moet verwerkt worden gaat Dirk Merckx over kop. Gevolg: Neus en kin geschaafd maar verder geen erge gevolgen. Gelukkig heb ik dus niet voor niets een EHBO-kitje meegesleurd!
We cruisen verder en op drie technische stukjes (de klim naar Massage was bvb wel de moeite. Masseuses hebben we echter niet gevonden in het dorp) vliegen de kilometers voorbij tot aan het 'bois de Guéry'. Ook daar moeten we nog een stukje asfalt verwerken in het bos maar dan wordt het eindelijk interessant. Een steil klim dient zich aan. We klimmen en klimmen en klimmen met een aantal zeer pittige stukjes van 1007 tot 1350 hoogtemeters als we uit het bos komen. Plots komen we in een open vlakte terecht en zijn we omringd door bergen. Het pad klimt verder met links en rechts van ons immense vlakten met duizenden paasbloemen en op de achtergrond nog besneeuwde bergtoppen. Prachtig om te zien. Het nu bredere pad gaat nog tot 1450 hoogtemeters (la banne d'Ordanche) en staan we even in een overblijvende plek sneeuw vor de nodige foto's. Dan gaat het in een rotvaart naar beneden, rijden we over een stukje asfalt en duiken weer het bos in voor de mooiste passage van de dag (we volgen hier de GR30). Hier worden we getrakteerd op prachtige singletracks, bruggetjes, rotsen, boomwortels, ... , alles wat een mountainbikehart sneller doet slaan met als toetje een super technische afdaling.
Beneden gekomen volgen we een tijd lang een breed maar mooi pad langs een riviertje tot in Mont-Dore. Hier krijgt Michel het plots moeilijk. Hij zoekt een supermarkt op om cola te kopen en zo de nodige suikers op te doen.
In Mont-Dore beginnen we aan de laatste klim van de dag naar de gite. Het is een klim van bijna 5 km over asfalt met een gemiddeld stijgingspercentage van 7%. Ik zoek naar een uitwijkmogelijkheid via de GR 4E die ik op de stafkaart zie liggen. Maar het begint te regenen en blijkbaar heeft de groep niet echt zin om mee te zoeken. De eerste zijn al aan de klim begonnen als ik helemaal achteraan de groep aansluit. Dirk Janssens heeft al een gaatje op Ivan en MM en dan zit er al een gaatje tussen de rest.
Dit wil ik niet laten gebeuren. Op Dirk zijn terrein (asfalt ) zal ik hem eens het vuur aan de schenen leggen want dit stijgingspercentage is op mijn lijf geschreven. Ik dicht eerst het gat tot bij Ivan en MM met Wim in mijn wiel. Het gat op Dirk is ondertussen nog iets groter en dus ga ik onmiddellijk aan kop rijden. Alleen Wim volgt nog tot bij Dirk. Ik nestel mij in het wiel van Dirk maar merk als snel dat ik eigenlijk iets rapper kan. Ik neem dus over en blijf mijn tempo rijden. Ik hoor gekreun acher mij. Als ik achterom kijk zie ik dat Dirk moet lossen.
Als we er bijna zijn hoor ik ook Wim zeggen 'tot straks'. Ik kom dus licht afgescheiden alleen toe en voel me even 'King of the mountain'. Kort na mij komen Dirk en Wim binnen en even later Ivan en MM. Een heel stuk later volgt 'de achterhoede' omdat Michel een serieuse klop van de hamer heeft gekregen en zelfs een stuk te voet heeft moeten doen.
Maar we hebben het weer allemaal gehaald en hebben er weer een dag plezier op zitten. We hangen onze natte kleren te drogen, douchen ons en beginnen aan de apres-bike.
57.63 km en 1726 PHM
Dinsdag 6 mei 2008: Mont d'Or- Chatelguyon
Vandaag staat de langste rit geprogrammeerd: 80 km.
In regenachtige omstandigheden vertrekken we weer op ons gebruikelijk uur en dalen we langswaar we naar boven zijn gekomen. Beneden in Mont-Dore nemen we de GR4E naar de watervallen van Queureuilh waar onze cameraman Ivan achter het stuur van Dave blijft hangen en overkop gaat (zie de filmpjes op www.bierkarboys.be). Mijn EHBO-kit komt een tweede keer van pas en gelukkig is zijn fototoestel niet stuk.
Hier ontdoen we ons al van onze regenkleren want de zon komt er al door en van klimmen krijgt men het warm.
Na een korte afdaling klimmen we van hieruit naar de Puy de Baladou op 1374 hoogtemeters met een paar zeer toffe stukjes. Hiervoor moeten we zelfs in een holle weg door de sneeuw!
Wat volgt is dan weer een tijdje de bredere veldwegen (met prachtige vergezichten) van de GR4E en GR441 tot aan het dorpje La Garandie, aan de voet van de Puy de la Combegrasse. Nu zitten we in het hartje van het vulkaangebied en heeft Bernard een weg uitgestippeld die slaloomt tussen de Puy's.
Wat nu volgt is het mooiste van de 4 dagen dat dat onderweg zijn. Vaak volgen we de GR441. Maar het is gewoonweg subliem waar we nu aan het rijden zijn. We gaan ook even in de krater van de Puy de la Vache staan waar we omringd worden door lavastenen in het rood en het zwart. Een bordje leert ons dat de zwarte korter bij de kern zijn gevallen en de rode, kleinere delen verder weg en dus minder onder de hitte hebben geleden. Vandaar het verschil in kleur. Mooi, mooi, mooi.
We vervolgen onze weg tussen de Puy de Lassolas, Puy de Montjuger, Puy de Mercoeur, en ga zo maar door. Je moet er maar eens een stafkaart van de regio bijnemen en je zal onmiddellijk zien waarom we zo lyrich zijn over deze doortocht.
Via de steile, technische klim (20%) van de col de Ceyssat komen we aan de voet van de bekenste Puy: de Puy de Dôme. De meeste hebben honger en we zoeken een restaurantje op voor een confit de canards en een dessert. Kwestie van de nodige krachten op te doen om ons hoofddoel van de dag te bedwingen.
Normaal mogen we de Puy de Dôme niet bedwingen met een mountainbike maar wie gaat ons tegenhouden? En wij kunnen geen frans lezen
Van 1078 naar 1464 over 1.8 km van de GR441. Met koude spieren en een volle maag beginnen we er aan. Alleen Dave (de woorden van Dirk Merckx deze morgen zitten waarschijnlijk nog in zijn achterhoofd: 4Ik ga mijn sparen vandaag om Dave er op de laatste klim van de dag af te rijden') ziet het niet zitten en rijdt naar de top via de weg. Volgens onze vorige gastheer moet je al van goede huize komen om dit al fietsend te doen. Meer hebben wij uiteraard niet nodig als motivatie. Wat denken die Fransen wel van ons?
Regelmatig kijk ik op mijn tellertje. Veel sneller dan 5-7 km/uur komen we niet en het gaat nooit onder de 20% stijgingspercentage. Het steilste stuk is 24% tussen de rotsen en stenen. Ronald, Wim en ik slagen er in om de moeilijkste en steilste stukken zonder een voetje te plaatsen te overbruggen. Dat geeft altijd een enorm gevoel. Alleen Wim geraakt boven zonder over de ganse klim een voetje te plaatsen. MM en ik maken op dezelfde plaatst, dezelfde fout. Net voor een verhoging wil ik even versnellen (versnellen is hier een groot woord bij 20% en 6 km/uur) om deze nemen maar begin door te slippen in de steentjes en moet dus even een voetje plaatsen (Fuck!). Maar vele mogen het proberen om het te doen met maar 1 voetje te plaatsen.
Van hierboven hebben we nu een prachtig zicht over de streek. We zien van bovenuit van waar we komen en waar we tussen gezeten hebben en waar we naartoe moeten. Hier moet je zeker eens komen staan.
We dalen via de weg terug naar het restaurant en zetten onze weg verder tussen de Puy's. Maar man, wat zijn dit heerlijke kilometers die we hier afleggen. Geen moment vervelen we ons hier en genieten met volle teugen. Kilometers rijden we hier nu al in het bos met alle ingrediënten dien een mountainbiker wil. Plots komen we aan een diepe geul die we kost wat kost willen overwinnen. Wim en ik lukken in onze opzet, de anderen bijten echter in het zand en de twee Dirken gaan hier zelfs op hun bek. Vooral Dirk J vrij spectaculair en dit wordt zelfs vastgelegd op film. Hilarisch gewoon.Ik zou kunnen blijven superlatieven gebruiken over het verdere verloop van dit heerlijk stukje natuur. Na de Puy de la Nugère komen we plots weer in de open vlakten terecht en cruisen we de laatste kilometers naar Chatelguyon waar we onmiddellijk ons terras opzoeken om de klinken op alweer een prachtige mountainbike ervaring.
Vooral Dave en de twee Dirken verdienen een pluim. Daffy die voor het eerst alles uitrijdt dank zij zijn doorgedreven trainingen (en volgens goed ingelichte bron ook wel de pillekes van de Pitte), Dirk Merckx die door rugklachten maar weinig heeft kunnen trainen, maar toch weer alles mooi heeft uitgereden en Dirk Janssens die toch telkens op de klimmen 105 kg moet naar boven hijsen. Maar zijn nieuwe Orbea Oiz carbon heeft er veel aan gedaan. Een prachtfiets die Dirk naar een hoger niveau heeft getilt. M.i. worden de immense krachten die er in zijn dijen zitten nu veel beter overgebracht op de wielen dan bij zijn Gary fisher 'tank' (sorry Gary, ik heb immens veel respect voor u als grondlegger van de mountainbike, maar het is echt geen goeie fiets).
Ook even zeggen dat het onvoorstelbaar makkelijk is om dit allemaal met de GPS te doen. We kregen een simpel model (de egde 305 van Garmin) ter beschikking waar je alleen maar een zwarte lijn ziet die je moet volgen maar je ziet vrij snel als je mis bent (we zijn geen 5 keer misgereden). Bedankt dus aan TOP VTT uit Riom
81.95 km en 1629 PHM.
Routebeschrijving --> klik hier