Houffalize Marathon 2007
26/8/07 Houffalize Mountainbike Marathon (122km)
120km --> 317 inschrijvers - 216 geklasseerd- 1 op drie niet aangekomen !
Hier zit ik dan "de day after,de dag na de slag om Houffalize" met overal pijnlijke
spieren, de armen,schouders terwijl ik nu zit te schrijven.Van het achterwerk daar
zwijg ik liever over, terwijl ik nu nogthans op een zachte bureaustoel zit !
Gisteren dan: Onderweg naar Houffalize hangt er meestal een dikke mist en je ziet bijna
gene steek. Iets voor 8h kom ik toe in het centrum. Ik rij met de bike naar de sporthal
en ga mijn nummerke afhalen.
34 euro is mijn bankrekening lichter gemaakt,daarvoor krijg ik natuurlijk 120km afzien in
de modder, zweten als de beesten in de plaats.
Maar ik krijg ook een witte pet, een goedkoop model dat nog mode was in de jaren
zestig in de tijd van Rik Van Looyeen,een mooie drinkbus,een bonnetje voor een stuk
rijsttaart en een potteke alpro soya of zoiets.
Waar is de lekkere pasta van 2 jaar geleden gebleven?
De darmen doen ineens raar maar er staat een lange file aan de toiletten van de
sporthal, dus rij ik naar een cafeetje op de hoek en zo vriendelijk als ik ben bestel ik
eerst een koffie om dan naar het toilet te gaan.
Ik vind dat heel gewoon 'anderen blijkbaar niet' dat je de cafebaas iets laat verdienen.
Hoe zou je zelfs zijn als een pak bikers op een morgen je wc komen onderschijten ?
Ik sta achteraan in de derde box, want nadat ik mijn koffie uit heb resten er mij
maar 10min voor de start, het doet me niks meer, ik ben kalm
In de eerste box staan trouwens rijders die normaal achteraan moeten staan, maar ja
het zijn altijd dezelfden die zich niet aan de regels houden
8h45 en we vliegen van start. Ik vlieg niet want ik weet ondertussen wel hoe je een
lange en zware marathon moet uitrijden.
Op de steile asfaltklim in het centrum passeren ze mij langs alle kanten en een rode
team-2-mega rijder zit al met zijn stuur in mijn zijkant
Onnozelaar roep ik, hij kijkt achterom maar blijft toch niet staan, hij zou nekeer moeten
durven, straks meer over diene mega-sukkel.
Even is er de gebruikelijk file aan de eerste plas die niet groter is als dat plaske hier op
straat aan onze oprit, ik zit blijkbaar tussen de laatste minder ervaren rijders.
Op de derde steile echte helling die bezaaid ligt met gladde stenen is het menens,en
hier begin ik de voetgangers en diegenen die nu al op hun tong hebben getrapt, voor-
bij te steken, mijn inhaalrace is begonnen
De benen snijden als een mes door boter,het gaat goed,maar ik hou me toch nog wat
in, ik weet wat er nog komt. Het is nog grijs en mistig maar het is al zeer zacht, de
bril slaat aan en het zweet stroomt naar beneden
Ik heb een zware verbouwingsweek achter de rug en ik train in feite bijna nooit meer in
de week, alleen de toertochten op zondag maakt dat ik nog wat kms in de benen krijg.
De duurt niet lang of de grote plassen,modderwegen,en het vele water komt ons
tegemoet. Letterlijk dan,op sommige klimmen stroomt het water naar beneden. Uit de
hoge ravijnen stroomt links of rechts het water, het is net of hier pas een wolkbreuk
is gepasseerd.
Ik had niks anders verwacht met al die regen in de afgelopen week (weken)
De mooie passages in de riviervalleien zijn meestal de meest natte en modderigste.
Diene rode megabiker is weer daar, zonder iets te zeggen rijd hij me rechts
gevaarlijk voorbij en weeral kan hij het niet laten om met zijn lijf een duwke te geven, is
hij misschien voor de venten dat hij niet van mij kan blijven ?
Na een lange asfaltstrook worden we links het veld ingestuurd en we duiken al vlug
terug de ardense bossen en valleien in. Het pak is nu uitgedund, trouwens we zijn
maar met een goede 300 bikers, het wordt nu zalig rijden en af en toe genieten van
het mooie landschap,geen gefriemel en ander gedoe meer.
Aan het diepe water van een beek staat er zoals gewoonlijk de fotograaf om er
spectaculaire natte kiekjes te schieten.
De eerste bev na 20km rij ik voorbij, de zware kamelenzak op mijne rug is nog goed
gevuld.
Dat 2-mega coureurke staat nu langs de kant en gerief heeft hij precies ook al niet bij.
Een andere goede ziel stopt voor hem,enfin,het is al heel wat minder dan mega en
van deze friemelaar ben ik af, ik heb hem nooit meer gezien.
De eerste 30km zijn nog redelijk makkelijk, nog niet veel hoogtemeters, maar toch, je
moet overal het gedacht erbij houden, in het natte gras, de wortels, de diep natte sporen
een schuiver kan rap gebeurt zijn.
Dat fameuze uitgeholde pad met die diepe waterstroom zit er ook weer in, het is alsof
door een kleine modderstroom of een rivier rijden.
Na een goede 30km komen de eersten van de 90km ons al voorbij, ze zijn een half uur
na ons vertrokken, maar daar heb ik dus geen last van, ze rijden toch rapper dan ik.
Op een supertechnisch en steil singletrack naar beneden tussen de dennenbomen van
een donker woud, staan de ramptoeristen ons op te wachten, hier is spektakel te zien.
Ik riskeer niet teveel en ga zelfs even te voet, op bepaalde stukken kan je niet rijden
door de gladde wortels,1 uitschuiver en je ligt een paar meter lager.
Op de tweede bev. na een 40km tank ik nog een drinkbus vol, kwestie van zekerheid,
ik drink wel 1 liter per 10km met deze warmte.
De zon komt er nu ook door en ze zal de rest van de race van haar katoen geven.
Luc Jennen (supernaut) stopt niet en rijdt de bev aan een gezwind tempo voorbij, na
een sanitaire stop kan ik weer vertrekken.
Na een goede 55km splitst de 90km van de 120km en nu komt er een zwaar stuk.
Eerst herinner ik mij een serieuse steile en met dikke rotsblokken bezaaide afdaling,
ik steek een rijder voorbij die me eerder gepasseerd was, maar voorbij steken in een
steile moeilijke afdaling is dikwijls een riskante onderneming.
Ik krijg mijn fiets niet meer onder controle en donder op goed geluk in het halve donker
tussen de vele gladde rotsblokken, losse stenen en diepe gaten naar beneden.
Het moet nogal een zicht geweest zijn, een biker die half van zijne fiets hangt
Mijn hart bonkt in mijn keel, dit ging maar net goed, dat mag ik niet meer doen als ik
vandaag veilig wil toekomen.
Een smerig stuk vol water en modder, een omvergevallen boom waar we te voet langs
moeten, we worden van onder tot boven vol gespoten door de vuile brij.
De voorwielen gaan zigzaggende door de modder, dit door de vele stenen en plassen
Rechts beneden is er de grote baan die we straks oversteken en die ons zal brengen
naar de derde bev.
Aan de asfaltbaan staat de zoveelste seingever om ons veilig over te laten.
Op de gevaarlijke punten staan ze soms wel met twee of drie, eentje om te fluiten dan
we eraan komen, en de anderen om het verkeer in de beide richtingen tegen te houden.
De derde bev op 60km is zoals altijd de minst vrolijke, hier zijn er de eerste bikers die
het al niet meer zien zitten,er is geklaag, gejemmer, en we zijn nog maar net weg !
De grote asfaltbaan spoort blijkbaar veel bikers aan om er de brui aan te geven
Meteen hierna komt één van de steilste,langste en moeilijkste klimmen van de dag.
Een natte klim bezaaid met stenen. ik merk dat het achterwiel sleept en ik stop even
om het bij te stellen, daarna zal ik nog een paar keer moeten stoppen voor die slepende
achterrem.
Met achteraan de Tubeless Geax Barro Marathon 2.1 en vooraan de nog betere maar
al wat versleten Swalbe Jimmy 2.1 en gevuld met no-tubes, moet ik mij geen zorgen
maken. Monteer nooit geen Geax Barro Marathon vooraan, dat zorgt schijnt voor
problemen.
Ik heb de luchtdruk vergeten na te kijken, ik denk dat er nu maar een goede 2bar inzit.
Ik weeg ondertussen 70kg en dan voel ik mijn achterste pompen zoals op een
afgeveerde fiets, maar ik merk dat ik heel wat meer grip heb op de dikke gladde stenen
en wortels, dus een goede keuze.
Al deze details en een gevulde camelbag met wat gerief geven me meer kans om veilig uit te rijden.
Regelmatig kunnen we nu even de benen wat sparen op de licht hellende hoogvlaktes
die eraan komen,maar toch zijn er tussendoor nog pittige kimmen door holle wegen,
langs omgekapte wouden waar de zon vrij spel heeft en ons serieus doet zweten.
Tussen km75 en 85 krijgen we zo van die stukken, ik hou nu mijn hart vast voor de
laatste 30km, het venijn zit hier in de staart.
Op de stroken waar de zon schijnt is het meestal droog maar warm en telkens we de
struiken of bomen onderduiken krijgen we soms vreselijk natte en moderige stroken.
In de afdalingen is het nog steeds oppassen,ik voel het voorwiel even onderuit gaan en
kan me nog net corrigeren,maar net achter de bocht hoor ik er ene tegen de stenen
gaan, voorwiel onderuit op de modderige rotsen en boem
De vierde bev na een kleine 80km staat pal in de zon, weeral aan die stinkende oude
boerderij waar de vliegen vrij spel hebben en zich tegoed doen aan al het lekkers.
Ik sta er tussen een paar afgetrainde bikers, eentje van discovery,quick-step en
specialized, dus zo slecht ben ik dan weer niet zeker ?
Ik kom er terug een beetje door, aan iedere bev. had ik de camelbag goed bijgevuld.
Ik drink zoveel ik kan, de performance komt af en toe wat naar boven, het braken blijft
nog net uit !
Veel eten gaat nu niet meer, alleen twee w-cupke krijg ik nog binnen op de laatste 40km.
De rode pijlen zijn heel opvallend en ze hangen overvloedig, om verkeerd te rijden moet
er al veel gebeuren.Soms verschiet ik van een pijl, het is zo stil en rij meestal helemaal
alleen en dan denk ik dat er daar iemand naast mij staat, maar het is gewoon een pijl,
het hallucineren begint, het proces van aftakelen is wellicht gekomen ?!
Tussen bev. vier en vijf rijden we toch veelal over brede steenachtige veldwegen, soms
wat saai en vervelende, maar toch het is er mooi, maar de lastige singletracks tussen de
weiden of de rijen bomen maken veel goed.
Op de vijfde bev na een 95 zie ik Luc Jennen terug, hij is in de weer voor Patricia
(zotte mol).Ze heeft problemen met het versnellingsapparaat en staat er al blijkbaar
al een tijdje aan de technische stand.
Maar Luc zelf die zit dood,even verder op die klim is het te merken ,hij zal op 15 km
voor het einde moeten opgeven.
Patricia vertrekt even na mij en zit even in het wiel maar even verder tijdens mijn
sanitaire stop vlamt ze me voorbij.
Ik heb dan nog even pech als ik verkeerd schakel en de kooi van het versnellings-
apparaat helemaal onderste boven hangt. Dit is natuurlijk problemen zoeken als je
vooraan op het grote mes rijd en achteraan ook '34'. Met veel moeite krijgt ik alles terug
los en op de goede plaats en kan ik verder.
De laatste 25km zijn zwaar, veel opeenvolgende klimmen, nog een passage door een
beek met hoog water, even sta ik versteld te kijken hoe ik hier nu over moet, noch links
noch rechts is er een brug te bespeuren, dan maar te voet en tot de knieën in het water.
Het voordeel is dat je telkens uw modderige bike in het water kunt dompelen.
Op 14km van het einde staat de laatste bev opgesteld en ik vul nog drinken bij, want er
komen nog heel wat klimmekes.
Het begint beneden in het dal niet ver van Houffalize, daar zoeken we onze weg door
het water, te voet op en af en tussen de zwarte rotsblokken, hier is er geen pad maar
gelukkig is de goede richting aangegeven door een paar linten.
De klim wat verder is steil, heel steil en lang.Deze start op gladde stenen bedekt met een
laagje modder.
Ik geraak nauwelijks vooruit, maar ik heb een goede grip en goede benen, alhoewel de
benen staan op springen.Ik ben zelf verwonderd dat ik al fietsend boven geraak
Sommige bikers denken dat het nu gedaan is en op de beter berijdbare stroken
halen ze nog alles uit de kast, maar ik weet wel beter.
De fameuse mooie klim naar het bankje komt er aan, en daar staan ze dan.
Na nog even te mogen proeven van een stuk wereldbekerparcours zijn we eindelijk
waar we moeten zijn, nummer drie is binnen.
De eerste rijders hebben nagenoeg dezelfde tijd gereden dan op de zware editie van
2004, dus kan m'n hieruit afleiden dat deze editie nagenoeg even zwaar was.
Van mijn prestatie kan ik tevreden zijn,nu 8h32 tegenover 8h44 in 2004, en ik heb dan
nog een paar kleine probleempjes gehad onderweg
Deze komt ook in mijn top-tien van allerzwaarste marathons, ik schat hem zwaarder
in dan een Salzkammergut 110km of een Bouillon 160km in droge omstandigheden.
Minpunt was weeral het vele, vele, afval op het parcours, sommigen zijn onze sport aan
het kapot maken, de aarde gaat zowieso al kapot, laat onze kinderen aub toch ook nog
van een propere mooie planeet genieten !
De organisatie die ook ieder jaar hier de LCMT organiseerd heeft het al zo moeilijk om
hier de vergunningen te verkrijgen, blijkbaar trekken veel rijders zich daar niks van
aan, ze denken alleen aan zichzelf.
Alles wat prachtig georganiseerd, het was af en zijn geld waard !
Na een verkwikkende douche,dan nog even gebabbeld met zotte mol en haar ventje
Zij was de winnaar bij de dames.
Dan een duvelke gedronken, gegeten, en dan nog even Michel gezien die nog langs
kwam. Hij heeft de 60km uitgereden en was voor de rest van de dag met zijn gezin
gaan wandelen, in de door bikers vervuilde bossen van Houffalize.
Afstand 122 km, 8h32.04, gemiddelde 14,061km-u en +-2800hm
Verslag:Ivan Dehertogh 27/8/2007
122 km:
1. Frank Scotman (ned) 5h21.58 22,36 km/u
2.Ludovic Mottet 5h34.39 22,30 km/u
3.Vanherck Geert 5h35.06 22,04 km/u
172. Ivan Dehertogh 8h.32.04 14,061 km/u 40ste masters
60 km:
1. Bas De Bruin (nl) 2h43.32 22,013 km/u
2.Johan Slechten 2h45.48 21,712 km/u
3.Cedric Moyen 2h47.23 21,505 km/u
217.Michel Taymans 4h04.13 14,741 km/u 52ste masters