BIKE FESTIVAL WILLINGEN 2004
Volledige uitslagen : -> klik
Zaterdagmiddag zijn Michel en ik samen vertrokken naar Willingen.
We hadden ter hoogte van Lummen afgesproken met Jean-Pierre,
en zo zijn we dan met 2 wagens naar ginder gereden.
Willingen ligt in het prachtige Sauerland, ongeveer ten noord-oosten van Dortmund.
Het was al 22 jaar geleden sinds m'n legerdienst in Neheim dat ik
hier nog was geweest.
In de winter is dit hier een skigebied en nu zijn het de wandelaars en bikers
die de bossen doorkruisen.
Onderweg (380km) regent het bakken en hoe dichter we bij het Sauerland komen
hoe meer water er uit de lucht valt.
In Willingen heeft het net geregend maar momenteel is het droog maar
fris en af en toe schijnt de zon, maar veel donkere wolken hangen achter de heuvels,
we zitten hier op ongeveer 600 a 700 meter hoogte.
De marathon van Willingen bestaat uit 3 verschillende rondes.
De Kleine ronde van 52 km met 1290 hm, daarna de middenronde 47 km en 1300 hm
en tot slot de laatste ronde 29 km en 700hm. Totaal 130 km en +-3200.
Voor de meesten hier in Duitsland is dit een groot feest van 3 dagen.
Er wordt veel gezopen en s'avond is er een groot feest met optredens.
We lieten onze auto achter vlakbij de skilift met het idee om daar straks
onze tentenop te slaan.
De kabellift werd nu gebruikt voor de bikers met hun freeride fietsen,
en deze disipline heeft hier blijkbaar een enorm succes.
De kampeerweide stond zo goed als helemaal vol en dit plaatsje vlakbij de
camping en de straat naar een hogerop gelegen dancing, was nog vrij.
Het vele lawaai van vele feestgangers gedurende de komende nacht moesten
we er maar bijnemen.
We gingen eerst eerst onze startnummers ophalen.
Van een lieve mooie jonge blonde duitse dame kregen we onze nummer en
ook nog een mooi t-shirt,een binnenband van een bekend merk
en een ticket voor de pastaparty straks.
De blonde dame zei tegen Jean Pierre ; Jean Pir en Michel noemde ze Michael !!
Na het betalen van 8 euro entree gingen we een kijkje nemen in het
tentoonstellingspark.
Hier staat werkelijk alles wat je je kan inbeelden op mtb gebied.
De jaarlijks fietsbeurs op de Heysel is hier niets tegen, zeker niet op mtb
gebied.
Een enorm park waar je bijna in verloren loopt, en als je het hier niet vind
dan denk ik dat je het nergens anders vindt.
S'avonds hebben we in de plaatselijke schaatsbaan die omgetoverd was als
feestzaal onze pasta opgegeten.
Om 11h lagen we met volle pastamagen knus in onze tenten,
maar ik heb bijna geen oog dichtgedaan door het lawaai,
een paar zatlappen zijn zelfs vlakbij JP zijn tent komen overgeven.
S'nachts kletterde dan ook nog de regen tegen de tent en naarmate het
morgend werd,hoe meer het regende.
Rond 5h30 zijn we opgestaan en het regende, er stond wind en het was koud en
grijs,dus in feite echt Waregemweer (bk mtb onlangs)
Gauw koffie gemaakt en in de Kangoo gegeten, Michel had een handig afdakske
aan zijn tent.
Na plassen enz.., stonden we om kwart voor zeven aan de startbox, er was nog
maar weinig volk, ik denk dat de meesten niet veel goesting hadden.
JP reed in een andere categorie en mocht daardoor pas om 8h de start nemen,
wij dus om 7h30 (joepie ik reed voor ene keer voor hem, maar als hij me
inhaalde had ik
wel een half uur aan mijn been).
Michel en ik namen samen de start om 7h30.
De start verliep erg vlot, de box naast ons mocht wel eerst vertrekken.
Na een lokaal rondje in Willingen reden we de bossen in en
dat resulteerde in een kleine file bij het ingaan van het eerste boswegje.
Sommige bikers wrongen zich overal tussendoor en dat resulteerde hier en
daar in een valpartij.
Al vanaf km 25 maakte m'n achterwiel (crossmax) bij elke afdaling een enorm
lawaai,het was pas in reparatie geweest en dat voor de tweede keer maar zonder
resultaat.
Ik vreesde dat ik het op die manier niet zou uitrijden
Sommige bikers waren zo geschrokken van het lawaai dat m'n fiets maakte
dat ze bijna vielen wanneer ze me hoorden komen!
Ik moest in alle afdalingen mee trappen en mocht niet freewheelen want de
ketting werd door dit probleem gewoon mee naar voren getrokken
en kwam gevaarlijk dichttegen de spaken.
Ik kon nergens voluit afdalen en moest zelfs remmen om de snelheid te minderen
ik kon anders de frekwentie niet bijhouden om mee te trappen
Dit is blijkbaar een gekend probleem met deze crossmaxwielen maar blijkbaar
nog niet gekend genoeg bij m'n fietshandelaar of bij Mavic.
De eerste ronde was niet zwaar, ongeveer hetzelfde al een toertocht van 70km
in ons Brabant, maar de modder, de kou en de wind maakten het ons niet makkelijk.
Vele bikers hielden het na 1 ronde van 52km al voor bekeken,
het weer had er waarschijnlijk veel mee te maken
Bij alle gevaarlijk afdalingen stonden hulpposten, ik heb nog nooit zoveel
ziekenwagens gezien op 1 dag.
Ook stonden er hier en daar crossbrommers in het parcours met een soort
karretje om iemand op te leggen en desnoods te evacueren.
Extra hulpposten stonden hier en daar midden in het bos om bijstand te
kunnen geven.
We werden luid en enthousiast aangemoedigd door het publiek.
Ze stonden daar met van die ronddraaiende ratelende doosjes en van
die grote papieren handschoenen te zwaaiden
Ze riepen Loos, loos, guth, mach wether of zoiets
De tweede lus van 40 km was andere koek.
Net na het passeren van de startplaats was er een steile strook waar
iedereen te voet moest.
Het waren wel meestal brede schotterwegen maar toch kregen we geregeld
serieuse modderstroken voorgeshoteld en zelfs hier moest ik met het
kleine mes proberen door te geraken zonder te vallen.
Ik reed gewoon tempo zonder veel te forceren maar als je bijna een muur
op moet dan doet het bij iedereen pijn
Een paar keer onderweg begon een duitse biker tegen mij te praten
maar ik moest hem toch drie keer vragen waarover het uiteindelijk ging.
Op sommige bevoorradingen werd je helemaal bediend, ze vroegen of ze
de camelbag niet moesten bijvullen of m'n bril afkuizen.
Die bril liep gewoon om de paar km vol met modder en m'n vingers deden
dienst als ruitenwissers.
Ik draag lenzen, dus heb ik zo een goedkope mtb-bril uit de makro met van
die geel of orange glazen om de modder tegen te houden.
De klimmen waren meestal steil maar op brede boswegen, maar wel zeer
onregelmatig.
Soms steil of ineens weer naar beneden, dan langzaam enz.
De modder deed zijn werk, de benen waren nu met een dikke laag droge modder
bedekt en de kleur van de uitrusting was bijna niet meer te herkennen.
Na zo'n 60 km was het min of meer opgehouden met regenen maar
de ondergrond was nog altijd één en al water.
Net nadat ik m'n regenvest uitdeed begon het terug te regenen maar
ik reed toch zo verder in de hoop dat het zou stoppen met die nattigheid.
Met zo'n regenvest was het trouwens veel te warm in de beklimmingen
Van het begin tot het einde reed ik met koude en natte voeten.
Ik snakte in feite naar een loopstrook om m'n voeten wat te kunnen opwarmen.
Gedurende 60 km reed Michel bijna altijd voor me uit en af en toe
zag ik hem op een beklimming in de verte rijden.
Op een heel steile klim naar de Hegekopf kwam ik terug bij Michel die zeer
goed naar boven reed maar hij moest na 80 km even gas terug nemen na krampen.
Ook Jean Pierre die ik allang verwachte, scheurde mij na zo'n 88 km voorbij,
en hij vroeg hoe het ging.
Pieter Vuylsteke was we al eerder gepasseerd maar hij ging voor de 100km.
Bij de tweede doortocht stonden er een hoop bikers bij de bikewash
en dat deed wel even raar terwijl ik daar stond te drinken en te eten en
terug moest vertrekken voor de laatste 30km.
Deze bikers konden straks al een warme douche nemen en hun vrouwke gaan
opzoeken of een lekkere steak met friet gaan eten,
terwijl mijn maag begon te keren,met al die energierepen en bananen !
Ik kwam voor de ultieme 130km en zou deze uitrijden als dat achterwiel
niets in z'n hoofd haalde want zo ver naar Duitsland komen en dan nog niet
uitrijden dan is niks voor mij.
De laatste ronde dat was toch nog een zware.
Er was bijna geen stuk om te recuperen , het was altijd maar klimmen en
klimmen met maar hier en daar korte afdalingen (29km en 700hm).
Er waren van die lange klimmen waar ik maar aan 6/7 per uur naar boven reed
en nu begonnen de benen toch serieus pijn te doen.
Dit was na de fameuze GRG in Bouillon 2001 (ook slecht weer) en de Cristalp
vorig jaar toch de derde zwaarste die ik heb gereden,
waarschijnlijk mede ook door het slechte weer.
Na de aankomst hebben we nog een uur moeten wachten voordat het onze
beurt was om de fiets te kuizen.
Dat was daar trouwens een triestige bedoening, want met 4 povere darmpjes
waar geen druk opzat duurde het onzettend lang en moesten we met de blote handen
de modder eraf proberen te krijgen.
Er staat er weer eentje op het palmares die kan tellenVerslag: Ivan Dehertogh 14/06/2004
Verslag: Ivan Dehertogh 1406/2004
Afstand 128 km,Gem op teller 16,4 km/u , 3282hm
Een paar gegevens:
Er waren meer dan 2500 vertrekkers .
1553 deelnemers hielden het al voor bekeken na de kleine ronde van +-50km
508 reden de 100km uit
145 reden de 130km uit en daarbij waren er 3 bierkarboys !
De winnaar bij de dames op de 130km was Birgit Juegnst in een tijd van 6h10.30
en op de 100km won Katrin Schwing in een tijd van 4h37.56.
4 podium plaatsen voor de belgen
Volledige uitslagen : -> klik
1. Mannie HEYMANS
5h.04.08
79. Jean Pierre Taymans
7h.03.12
58ste in categorie op 96
122. Ivan Dehertogh
7h.50.03
26ste bij de masters op 34
142.. Michel Taymans
8h.15.11
33ste bij de masters op 34