Wasgau Mtb Marathon 2006

14/10/06 13e Wasgau Mtb Marathon(Lemberg-Duitsland) +++

110km-2200hm "A Kind of Magic" 

Meer foto's  --> klik   

De Wasgau Marathon is nauwelijks bekend in ons landje, maar Jean-Pierre had deze

marathon vorig jaar al op onze marathon-kalender opgemerkt, maar toen hij ter

plekke was bleek dit geen chrono-rit te zijn.

Maar de rit was JP Vorig jaar zodanig bevallen dat hij ook ons dit jaar overtuigd

heeft om mee te gaan.

Het is hier in Duitsland een jaarlijkse traditie dat de gewone stervelingen eens een

grote toertocht kunnen rijden samen met een paar grote vedetten, zoals Karl

Platt,Regina Marunde,Katrin Schwing,Hanka Kupfernagel,Mike Kluge enz...

Tevens is het voor de profs de afsluiter van een zwaar en lang seizoen en mag

er eens gefeest worden.

Op vrijdagavond is er een klein feest in de "Freizeithalle"' waar het bier rijkelijk vloeit,

ook bij de aanwezige vedetten zoals Hanka, en op zaterdagmorgen 8h30 is er het

vertrek van de marathon en nog meerdere tochten.

Met 4 bikers zijn we naar Lemberg vertrokken,Lemberg ligt op 370km van Brussel

en aan de rand van het natuurpark "Pflazer Wald" en de stad die het kortste bij ligt

is Kaiserslautern.

M'n noemt dit zelfs het 'Mountainbikepark Plälzerwald' met 300km aan paden en

er bestaat zelfs een MTB Park Plälzerwald Marathon.

Met 4 vrienden zijn we naar hier gekomen, nl, de bierkarboys Wim,Jean-Pierre,ikzelf

en onze vriend Ronny Barnhoorn.

We zullen dus één of twee keer overnachten en hiervoor kunnen we gebruik maken

van de turnzaal in de plaatselijke school.

Na een vlotte rit van 330km komen we vrijdagavond rond 17h30 aan en heerst er al

een drukte in de feesthal.

Jean-Pierre is nog onderweg en hij zal pas rond 22h15 aankomen want door de

plaatselijke wegwerkzaamheden heeft hij nog meer dan een uur rondjes moeten rijden.

Wij hebben geluk gehad dat we onderweg iemand van de organisatie zijn tegengekomen en onder begeleiding van een jeep zijn zijn we via een verboden

weg vlot in Lemberg geraakt.

Voorinschrijving was niet nodig dankzij een mail dat ik had gestuurd naar een zekere Reiner, en voor 32 euro krijgen we een startnummer en nog een mooie t'shirt,

de mooiste trouwens van mijn ondertussen grote collectie,geen ordinaire uitgerokken

witte brol maar een modieuse paars-zwarte t-shirt.

Het framenummer dient waarschijnlijk voor veiligheidsredenen of  voor de

fotoshoots onderweg, waarschijnlijk weten ze in geval van nood zo direkt met wie

ze te maken hebben.

Tijdens de nudelparty kunnen we luisteren naar een voor ons onbekende Duitse

zanger die nummers uitschreeuwd van Frank Sinatra, de Boomtown Rats enz.

en op de achtergrond kunnen we een filmreportage bekijken van de vorige editie

waar de vele valpartijen ons al wat proberen bang te maken.

Gesteund door een mooie diashow  heeft Regina Marunde er verteld over haar

"Pan Americana" avontuur, een project voor het goede doel "Project Ecuador",

23000 km in 36 dagen,van Alaska naar Vuurland(Argentinië)

Verder maken deze profis wat show door om het hards op een soort boksmachine te

slaan.

Na de nodige halve liter pilsjes die ik niet helemaal naar binnen krijg zijn we

dan om middernacht naar onze slaapplaats vertrokken.

Na nog geen uur dacht ik dat het begon te onweren, maar het was onze grapjas

Ronny die mijn oordopjes eens van kortbij wou fotograferen met een felle lichtflits.

Om 6h15 zijn de eerste vlijtige bikers al wakker en door het gekraak op de vloer

volgt algauw de rest.

In de feesthal "op 5min wandelen" kunnen we gebruik maken van een lekker ontbijt

met koffie. Ronny is al in zijn nopjes en doet al een "in Zaire" afrikaans dansje.

Om 8h30 staat de parking voor de festhalle al helemaal gevuld met bikers

Er heerst geen drukte, het gaat allemaal er allemaal "gemudlich" aan toe.

Op een paar meter voor ons staat Katrin Schwing , herkenbaar aan haar lange

rode haarvlechten.

Met ongeveer 1500 bikers gaan we van start en als de omroeper vraagt wie aan

de "die grosse strecke" deelneemt dan zijn wij blijkbaar de enigen die ons hand opsteken, die dappere belgen toch !

De meesten rijden blijkbaar de kortere afstanden van 45-70-85 km.

Het is niet al te warm, de lucht ziet donker grijs, maar het is droog.

Wij vertrekken ver achteraan met als gevolg dat we in de eerste 12-15km in veel files

terechtkomen en waar in feite geen grote obstakels te zien zijn,de minste bult of

versmalling is al genoeg.

Maar wij zijn niet gehaast, op voorhand hadden we gezegd "samen en op het gemak"

Als er dan een steile afdaling komt dan moet er gewacht worden vooralleer iedereen

aan de beurt is.

JP zijn instinkt begint  toch weeral te werken en het duurde niet lang of hij trekt zijn windstopper en mouwen uit en hij rijd "rustig"verder van mij weg !

We krijgen typische Ardense afdalingen, soms kort en steil tussen rotsen.

Op een steile klim tussen gladde rotsen staan er veel bikers te voet maar ik geraak boven.

Op de top staan enorme bruine rotsen, werkelijk overweldigend mooi en tussen de

enorme rots is er een grote opening waar je kan door rijden, of je kan er kiezen

om onder het afdakje van de rots naar beneden te rijden.

Een grappige biker hangt gewoon zijn bike omhoog aan één van deze rotsen "foto"

Ondertussen zie ik al bordjes staan met de afstand die nog moetenafgelegd worden,

nog +90, dan nog+80 enzovoort.

Na zo'n 25 kilometer zijn we verlost van de massa bikers die de kleinere afstanden

doen en daarna is door de eerste bevoorrading na 30km het veld nog meer uitgedund,meestal rijden alleen bikers die deelnemen aan de 70 of 85 nog in ons gezelschap.

De appelen,bananen,spotrepen,cakes enzomeer staan rijkelijk opgesteld, en op de

drie volgende bevoorradingen zal ik nog iets tegenkomen want ik op nog geen enkele marathon of toertocht heb gezien, namelijk echte bruine boterhammen belegd met

kaas of vlees,hiertegen verdwijnt de bev van een Cristalp in het niets.

Stillaan word het parcours moeilijker met langere klimmen en hier en daar steile

stukken, we rijden konstant in het bos, en als we dan eens een lange rechte

brede weg hebben dan wordt dat nadien rijkelijk beloont met een prachtig single

track.

Op onze mtb-menu krijgen we super singletracks voorgeschoteld

Steil en  kort afdraaien en keren,omgewoelde aarde door de vele gepasseerde

noppenbanden, glibberige toestanden door de gladde rotsen en wortels.

Op sommige plekken staan er rampfotografen om dit spektakel vast te leggen

Soms rijden we op een gelijkaardig singletrack naar boven, maar eerst gaat het

te steil en moet er gestapt worden, even verder kan ik niet inhalen gaat niet want

ander kom ik in het decor terecht.

Op een bepaalde plek laat ik mijn ploegmakkers eerst naar boven klauteren en rijden

want op dezelfde plek komen de biker weer beneden via een afdaling tussen de rotsen

Hier staan beneden enkele ramptoeristen en fotografen, en sommige bange bikers kruipen gewoon onder het lint door en vervolgen de makkelijkste weg.

Ik wacht daar een hele poos, neem foto's van mijn makkers maar dan moet ik zelf ook nog naar boven rijden.

Boven staat een file van bange bikers hun beurt af te wachten, blijkbaar zitten we

terug tussen de achterblijvers van kleinere afstanden.

Het is een vrij technische afdaling maar ik rij traag en probleemloos naar beneden

Hier en daar staan er midden in het bos soms prachtige rotsen, omgeven door

bomen, dus je ziet ze in de verte niet staan,wel alleen staan als je er langs rijd,

het lijkt soms heel luguber,omdat ze plots opduiken in het bos.

Alles ligt er droog bij, behalve hier en daar zijn de rotsen en wortels wel vochtig

Gisteren scheen de zon hier nog maar vandaag blijft het grijs.

Er staan seingevers, ambulances op gevaarlijk punten.

Je kan soms kiezen tussen een doodskoppassage of voor bikers die het niet zien

zitten een bang konijn.

Wij kiezen natuurlijk voor dat eerste en daar krijgen we geen spijt van.

In het dal hoor ik de ambulance wegrijden, tja er zijn altijd van die snelle waaghalzen

met zo een afdalingsfiets die naar niks of niemand zien, maar bergop raken ze niet

vooruit.

Na al 50km is bij mij het beste ervan af, mijn maag pruttelt wat tegen,ligt het aan dat

bier van gisteren of door het weinig slapen ?

Aan de bevoorradingen gaan de broodjes met kaas en vlees er toch nog goed in.

Na een dikke 70km eten we voor de derde keer en de beklimmingen waren tot

nu toe redelijk gemakkelijk maar eisen toch hun tol.

Met de kleine molen probeer ik de krampen te vermijden en energie te sparen,

en hoop ik dat de man met de hamer wegblijft.

Even rijden we op een open vlakte in een dal, het enige stuk van de tocht, meestal

heb ik de indruk dat we in een oerwoud rijden zonder er nog uit te komen.

Na 80km krijgt Ronny krampen en daar heeft hij tot op het einde van de rit last van.

Op een steil singletrack over wortels en rotsen komt hij toch nog samen met mij

boven en hij rijd me zelfs voorbij

Op een andere lange steile klim die bestaat uit 3 delen heb ik het moeilijk en op de

kleinste molens geraak ik boven. Hier Jean-Pierre ons staan op te wachten en te

grinikken, zo van allee mannen zo zwaar is dat toch nie!

Na een 90 km staat de 4de bev opgesteld en moeten er nog 400hm komen,

dus nog 400m op 15km ?

Na 100km en na nog veel klimwerk en fantastische singletracks krijgen we na een als

afsluiter, en om alles kompleet te maken één van de mooiste downhills die ik ooit heb meegemaakt heb

Aan een hoge snelheid razen we tussen de rotsblokken naar beneden, draaien en

keren, jumpen over uitstekend rotsen, fun fun fun, geil,super zeggen ze daar in Duitsland.

Het is er vrij donker en één enkele fout kan grote gevolgen hebben aan deze snelheid.

We schuren langs hoge rotsmuren die we bijna kunnen aanraken,Ronny schreeuwt

het uit van plezier.

Na 105km moeten we nog langs een kleine kuitenbijter en dan was het binnen.

Het was prachtig, het parcours bestaat uit bijna 100% bos,singletracks en supertrails,weinig asfalt,een luxebevoorrading, een goede bepijling,gratis overnachting.

Je kan het vergelijken met een combinatie van de Ardennen en het Zoniënbos

maar dan met de sublieme singletracks over humusgrond en rotsen en zanderige paden.

Na een frisse douche naast het zwembad van onze school zijn we vanavond al

naar huis gereden want we moesten onze 2de nacht  in de feesthal doorbrengen

en dat zagen we niet meteen zitten daar deze nog volledig moest opgekuist worden.

Afstand 110 km, gemiddelde 16 km-u en 2200hm

Verslag:Ivan Dehertogh  15/10/2006