Halle, stad vrij van Israëlische apartheid

Deze week - 18 maart 2019 - start wereldwijd de 'Israeli Apartheid Week' : een goede gelegenheid om de motie Halle, stad vrij van Israëlische apartheid, die besproken werd op de mondiale gesprekstafels van februari 2019 over te maken aan de gemeenteraadsleden van Halle.

Vandaag steunt een lange lijst artiesten de oproep van Palestijnse kunstenaars om het Eurovisiesongfestival in Israël te boycotten. De voorgestelde motie kadert in de mondiale campagne die Israël wil bewegen om zijn verplichtingen met betrekking tot de mensenrechten van de Palestijnen na te komen en geeft aan dat ook Halle een concrete bijdrage kan leveren. Wij hopen dat de gemeenteraad deze motie zal agenderen en bespreken. Voorgestelde tekst aan de gemeenteraad van Halle : Ontwerp motie “Halle stad vrij van Israëlische apartheid” 

Het voorstel van burgers om Halle uit te roepen tot “Stad, vrij van Israëlische apartheid” werd ingediend bij het Stadsbestuur, waarbij gevraagd wordt aan de gemeenteraad dat de Stad Halle een motie aanneemt waarbij ze zich uitroept tot “Stad, vrij van Israëlische apartheid”. De gemeenteraad neemt akte van dit initiatief en neemt de bekommernis van burgers ernstig omtrent de onhoudbare situatie voor de Palestijnen in bezet gebied en de schending door Israël van het internationaal en humanitair recht. 

Halle is een stad die niet wegkijkt bij ongelijkheid of onrechtvaardigheid. Ook als gemeenteraad kunnen we een bescheiden bijdrage leveren aan internationale solidariteit en eerlijke handel. Tevens heeft een lokale overheid een voorbeeldfunctie en een educatieve verantwoordelijkheid. Naar aanleiding van de organisatie van het Eurovisiesongfestival in Israël in mei van dit jaar is het geoorloofd om een actualiteitsmotie in overweging te nemen. Daarom besluit de gemeenteraad: 1. De gemeenteraad van Halle betreurt dat het Eurovisiesongfestival van 2019 door Israël zal worden georganiseerd omdat de Palestijnen geen vrijheid, rechtvaardigheid en gelijke rechten kennen en Israël als gastheer optreedt van het Eurovisiesongfestival terwijl in dat land de ernstige, decennialange schendingen van Palestijnse mensenrechten blijven doorgaan. 2. De stad Halle zal er naar streven om geen goederen of diensten aan te kopen van firma’s die in de staat Israël betrokken zijn bij de schendingen van Internationaal of Humanitair recht en zich onthouden van samenwerking van politieke, academische, culturele, sportieve of andere aard met vertegenwoordigers van de Israëlische regering. 3. Met het oog op het operationaliseren van deze beleidsintentie zal er aan de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) advies gevraagd worden hoe de Stad Halle dit praktisch en effectief kan invoeren en realiseren. Onder meer het opnemen van mensenrechtenstandaarden bij overheidsopdrachten en openbare aanbestedingen en bij het financieel beleid van de stad. Door in verschillende steden en gemeenten te werken met criteria ter zake kan een verandering in de markt teweeg gebracht worden. 

Motivering motie “Halle, stad vrij van Israëlische apartheid” 

De mondiale gesprekstafels van Halle vragen de gemeenteraad van Halle de motie “Halle stad vrij van Israëlische apartheid” te bespreken en goed te keuren. Deze motie kan rekenen op een breed draagvlak in de lokale samenleving omdat de continue schendingen van het humanitair recht door Israël niemand onberoerd laat. “Halle vrij van Israëlische Apartheid” is een uiting van internationale solidariteit, opkomen voor de mensenrechten en ijveren voor eerlijke handel en verhoudingen in de wereld. Om elk misverstand te voorkomen : steun aan deze motie is geen antisemitisme of haat tegen één staat, het is een blijk van een waarachtige bezorgdheid over de mensenrechten. Waarom nu deze motie behandelen ? Waarom moet Halle dit nu doen ? Aanleiding is de internationale oproep tot boycot van het Eurovisiesongfestival in Israël. De Israëlische Netta won in 2018 het Eurovisiesongfestival en Israël werd daarom automatisch aangeduid als organisator. Maar Israël schendt al 70 jaar de rechten van de Palestijnen en bouwt in sneltempo nederzettingen op Palestijnse grond. Daar gaan optreden is moreel en politiek onaanvaardbaar. De manier waarop Israël omgaat met de Palestijnse bevolking is zorgwekkend. Momenteel hebben de Palestijnen nog controle over 12% van hun historisch grondgebied. Ondertussen gaat de dagelijkse hel van de Palestijnen door. Het belegeren van twee miljoen mensen in Gaza, waaronder een miljoen kinderen, is een collectieve bestraffing. Dit is illegaal onder het internationaal recht. Het Rode Kruis klaagt dit al jaren aan en de Verenigde Naties noemen Gaza ondertussen “onleefbaar” en eisen dat de blokkade wordt opgeheven. Israël breekt stelselmatig Palestijnse huizen en dorpen af, heeft een apart wegennet aangelegd voor de Palestijnse bevolking en de kolonisten in de Westbank, heeft een apart rechtssysteem voor Palestijnen, bouwde 490 checkpoints, poorten, grachten en andere wegblokkades die normale verplaatsingen in de Westbank onmogelijk maken, geeft Palestijnen paspoorten in een andere kleur,... de lijst is eindeloos. Het Israëlisch centrum voor de verdediging van minderheidsrechten heeft een lijst opgesteld met 65 wetten die ze als “discriminerend” zien. Daarom heeft VN-rapporteur Richard Falk, na een onderzoek Israël als een “apartheidsstaat” bestempeld. Israël nam alle twijfel hierover weg door een nieuwe “basiswet” goed te keuren die stipuleert dat “uitsluitend” de Joodse bevolking “recht op zelf-determinatie” heeft in Israël. Het internationaal gerechtshof in Den Haag omschrijft apartheid als “een geïnstitutionaliseerde staatsvorm van systematische onderdrukking en dominantie van de ene etnische groep over de andere”. Dit is van toepassing op hoe Israël de Palestijnen behandelt. In het licht van deze onderdrukking mogen wij niet meestappen wanneer de Israëlische overheid kunst en cultuur inzet als een propaganda-instrument om zichzelf en haar extreem beleid te normaliseren. Het gebruiken van kunst en cultuur als een “art washing”-strategie maakt het een legitiem onderwerp van protest. Net zoals de culturele boycot van Zuid-Afrika een grote rol had in het ondersteunen van de zwarte bevolking in hun strijd voor emancipatie, kan nu hetzelfde gebeuren. Informatie : www.mondiaalhalle.be