Embedded Files
Column Eunice Yahuma
Aan politiek doen in een land dat mijn voorouders gekoloniseerd heeft ?
Eunice Yahuma
10 november 2020
Mijn fractievoorzitterschap voor het Vlaams Jeugd Parlement (VJP)
Aan politiek doen in een land dat mijn voorouders gekoloniseerd heeft?
De reeks ‘’Kinderen van de kolonie’’ dat een tijdje geleden op Canvas werd uitgezonden heeft bij mij zeker heel wat gemengde gevoelens opgewekt.
Enerzijds opluchting ‘Eindelijk wordt er over de waarheid gesproken’ en anderzijds woede ‘Hoe kan de mens nu tot zoiets in staat zijn?’
Als kleindochter van Congolese ex-politici is de kolonisatie en zeker de post-kolonisatie een veel besproken onderwerp in ons huishouden.
Dagelijks ervaar ik nog de open wonde van mijn ouders, hun broers en zussen na het verlies van hun vaders door het corrupte politieke systeem in Congo.
Kabongo Kadila Nzevu
Mijn grootvaders
Mijn grootvaders zijn gestorven door de barbaarsheid van een dictatoriale macht. Dictatoriale macht die tot stand is gekomen na de moord op Lumumba waarin België een rol gespeeld heeft.
Mijn beide grootvaders waren politiek actief tijdens de postkoloniale periode in Congo, zij hadden als het ware een waslijst aan ervaring en bevoegdheden.
Kabongo Kadila Nzevu, de vader van mijn moeder, was meermaals provinciale minister, gedeputeerde, eerste kasaïsche gouverneur van de provincie Ecuador, lid van de UDPS, …
Yahuma Baitoapala Jean
Yahuma Baitoapala Jean ‘’ YAHN ‘’, de vader van mijn vader, was permanente secretaris van het politieke bureau MPR, CVR-vertegenwoordiger in Kisangani, politiek commissaris, …
Zelf heb ik mijn grootvaders niet gekend, mijn persoonlijke politieke engagementen zie ik dus deels ook als een band creëren met de mannen van wiens naam ik draag maar nooit een woord tegen heb kunnen zeggen.
Ik zie wat mijn politieke engagementen met mijn ouders doen. In mij kunnen ze nu die eigenschappen terugvinden die gedragen werden door hun vaders, veel te vroeg heengegaan. De pijn verzacht, misschien is het toch niet allemaal voor niets geweest.
Maar zelf ervaar ik voor het eerst meer en meer leegte en verdriet. Want graag had ik ze erbij gehad bij alles wat ik nu doe. Ze in de tribune zien zitten van het Vlaams Parlement wanneer ik er zetelde als fractievoorzitter, samen met hen langs de straten lopen om mijn flyers uit te delen voor mijn campagne en vooral, ze erbij hebben bij het afleggen van mijn eed in het stadhuis.
Een keerpunt
Onlangs vroeg een collega tijdens mijn studentenjob mij wat ik studeer en doe als hobby’s. Ik vertelde haar dat ik Politieke Wetenschappen studeer en actief ben binnen de CD&V. Daarop antwoordde ze ‘Waarom wil je hier aan politiek doen? In Congo hebben ze jou toch meer nodig?’ Een vraag die ik nooit eerder kreeg maar wel al voldoende over nagedacht had. Ik antwoordde: ‘De politieke instabiliteit in Congo is een gevolg van de kolonisatie en om daar iets aan te kunnen doen moet er vanuit België een (eerlijke) beweging ontstaan, een beweging die stabiel leiderschap steunt en Congo écht onafhankelijk laat zijn.’
Ik wil deel uitmaken van die beweging. Ik wil die open wonde van mijn ouders meehelpen helen. En ik wil het werk van mijn grootvaders verderzetten.
Vandaag
Hoe meer er over het koloniaal verleden wordt gesproken hoe meer ik van mensen rondom mij verneem dat zij daar eigenlijk niet veel van afweten, omdat het nu eenmaal niet uitgebreid genoeg wordt onderwezen en er nauwelijks over wordt gesproken. ‘’Kinderen van de kolonie’’ op Canvas is een goed begin, een zeer goed begin dat moet worden verdergezet, zoals gezegd geweest in de reeks : ‘België en Congo moeten samenzitten om de echte geschiedenis te schrijven die onderwezen zal worden aan onze kinderen. Alleen dan hebben we samen een eerlijke toekomst.’
Ik
Ik, als 20 jarige vrouw, Belg met Congolese roots wil een stem zijn voor de jongeren, voor de vrouwen en voor de minderheden maar vooral voor diegene wiens stem bijna 150 jaar geleden ontnomen werd…
Eunice Yahuma
Google Sites
Report abuse