K

Rechte baan die Antwerpen verbindt met Bergen-op-Zoom, lopende van de Bredabaan (Merksem) tot de Antwerpsesteenweg (Kapellen). Deels gekasseid, rechtgetrokken en verbreed tussen 1759 en 1763. In 1838 werd het kasseien voltooid. Na 1945 nogmaals verbreed.

Het straatbeeld wordt bepaald door rijbebouwing, meestal uit het vierde kwart van de 19de eeuw of het eerste kwart van de 20ste eeuw.

Enkel ter hoogte van de kerk, die gebouwd werd in 1890, nadat Donk in 1886 een zelfstandige parochie was geworden, was al vroeger bewoning. In 1850 strekte zich hier reeds een reeks smalle kavels en zelfs lintbebouwing uit over enkele honderden meters. Dit versterkt het vermoeden van bewaarde oude kernen ter hoogte van nummers 317-349. Ter hoogte van de huidige nummers 339 en 343-349 is reeds op de Ferrariskaart uit 1771-1777  de bebouwing zichtbaar.

Ter hoogte van Sint-Mariaburg wordt de percelering ruimer en hebben de meeste burgerwoningen voortuintjes. Hier bevinden zich ook enkele landhuizen van circa 1900.

Op nummer 371 vrijstaande woning met voortuin, uit de jaren 1920-1930 Op nummer 477 landhuis genaamd 'Villa José' uit 1924. 

Toen in 1941 Ekeren bij Antwerpen werd ingelijfd was deze steenweg het onderwerp van een ludieke situatie.  De avondklok in Antwerpen was anders dan deze van Brasschaat.  Terwijl in Antwerpen de avondklok inging, was deze in Brasschaat nog niet in voege.  Men liep dus aan de kant van Brasschaat tot zo dicht mogelijk bij de bestemming en stak dan snel over om rap binnen te glippen.  (uit Over onze straten gesproken)

Kapellensteenweg 145 - hoek F. Standaertlei : herberg van weduwe Crauwels - vroeger Henri Vervoort

Kapellensteenweg 137 : dokter Bortels

Kapellensteenweg 236: apotheker Traets (1945)

Kapelsesteenweg 619 (nr 133 in 1940) : café Posthuis, bij dhr. Vingerhoets te Ste Mariaburg

Cappellensteenweg 119 Ste Mariaburg openbaar verkocht in  1936 : Café "de Sportman", gevelbreedte 11,7 meter met "breede inrijpoort, garage, groote feestzaal, ruime vergaderzaal, woonkamer, achterkeuken, waschhuis en koer.  Café en feestzaal zijn volledig ingericht en prachtig gemeubeld"

Kappellensteenweg 918, café Zilveren Hoek bij Frans Verbaen, een duivenlokaal.  In november 1945 kwam Adriaan Van Koolen er zijn ras voorstellen.

Hoek Schriekstraat en Kapelsesteenweg Ste Mariaburg: Herberg "Caterheide" (maart 1948)

Over de kerk: Herberg De Kroon, bij Victor Cools (1945)

Vernoemd naar de Onze-Lieve-Vrouw Van Altijddurende Bijstandkapel op het toenmalige Kapelplein op het einde van de straat, tussen de Edward Caertsstraat en de Willy Staeslei. Gebouwd in 1896-1897 door A. Van de Weyngaert, in 1911 afgebroken en vervangen door de neogotische kerk op het Van De Weyngaertplein. Een Mariabeeld op arduinen sokkel, van de hand van De Visser, herinnert aan de verdwenen kapel. De opschriften verwijzen naar de stichting in 1897 en de oprichting van het beeld in 1930 door "Antverpia", alsook de inscriptie in het Latijn 'hier werd het licht ontstoken'.

Deze buurt vormde een belangrijke schakel tijdens de eerste ontwikkeling van Sint-Mariaburg. In de korte straat vond men een bakker, een kruidenier en een schoenmaker, een drukkerij en een café met feestzaal. Het pleintje tussen Kapelstraat en Eduard Caertstraat werd oorspronkelijk 'de grote markt' van Sint-Mariaburg genoemd. De Kapelstraat verloor aan belang na de afbraak in 1911 van de kapel.

De straat is door maatschappij Antverpia verkaveld en bebouwd volgens een uniform plan met woningen van één bouwlaag. Vele panden hadden oorspronkelijk een commerciële functie, onder meer de hoekpanden. Dankzij het behoud van het lage bouwvolume over de volledige lengte van de kleine straat, met doorlopende en terugkerende baksteendecoraties en typische hoekpanden, zijn het oorspronkelijk straatbeeld en de bouwpolitiek van Antverpia hier nog voelbaar.

Volledig na de oorlog bebouwd, op de gronden van de voormalige Konijnenhoeve. (zie Veltwijcklaan) Op 9 augustus 1963 werd het stratenplan goedgekeurd en op 4 september 1963 gaf stedebouw toelating om op de gronden over te gaan tot het bouwen van woningen. Dit was het begin van de wijk Konijnenberg. Op 12 december 1963 werden de nieuwe straatnamen goedgekeurd : Konijnenberg, Biesheuvellaan, Kardelaan, Bistkapellei, Pachthoevelaan en Kasteleinlaan.

Oorspronkelijk genaamd Sint-Antoniusstraat, naar Antoon Van den Weyngaert, daarna Schollstraat. In 1931 gewijzigd en vernoemd naar Karel De Wint, die sneuvelde op 29 september 1914 (28 jaar).

Het straatbeeld wordt bepaald door eengezinshuizen in rijverband begin twintigste eeuw. Bovendien een aantal arbeiderswoningen, waaronder een goed bewaarde reeks op nummers 2-10.

Verder op nummers 16-18 een dubbelwoning naar ontwerp van Floris Verbraeken uit circa 1900 in opdracht van A. Van de Weyngaert. Op nummers 23-25 aan de overkant van de straat een dubbelwoning naar identiek ontwerp.

Op nummers 26-30 drie identieke belendende huizen, in de herkenbare bouwstijl van Antverpia. Dit was de voormalige school der zusters annonciaden, geopend in 1899 nadat het vorig schooltje aan het voormalige tussen Willy Staeslei en Kapelstraat gelegen Mariaplein afbrandde. In 1924 verhuisde de school naar de Frans Standaertlei en werd het gebouw omgevormd tot twee woningen.

Volledig na de oorlog bebouwd, op de gronden van de voormalige Konijnenhoeve. (zie Veltwijcklaan) Op 9 augustus 1963 werd het stratenplan goedgekeurd en op 4 september 1963 gaf stedebouw toelating om op de gronden over te gaan tot het bouwen van woningen. Dit was het begin van de wijk Konijnenberg. Op 12 december 1963 werden de nieuwe straatnamen goedgekeurd : Konijnenberg, Biesheuvellaan, Kardelaan, Bistkapellei, Pachthoevelaan en Kasteleinlaan.

De landweg stond circa 1871 bekend als 'Oorderse Voetweg', later 'Kattenbergstraat' en in 1931 ‘Kattenberg’.

Het oudste, smalle gedeelte, tussen Patronaatstraat en Molenstraat, was circa 1850 een landweg met kleine, vierkante percelen aan weerszijden, waarlangs in het derde kwart van de 19de eeuw de eerste bebouwing verscheen. Langs de oostzijde zijn verschillende arbeiderswoningen bewaard uit tweede helft 19de eeuw. Meldenswaardig is nummer 15, deel van oorspronkelijk groter ensemble van één bouwlaag waarvan aanpalende woning afgebroken. Volgens de huidige eigenaar werd een varkenshok (dat in arbeiderswoningen in deze nog landelijke omgeving vaak aanwezig was) omgebouwd tot keuken en functioneerde het pand als herberg circa 1900. Ook meldenswaardig is nummer 48, met klein opkamer-venstertje en rechthoekig laadluik onder daklijst. Verder nummers 21-25, reeks van drie arbeiderswoningen uit tweede helft 19de eeuw (wellicht voor 1892), uitspringend ten aanzien van de huidige rooilijn. Het betreft de oudste bebouwing van de straat.

Het tweede, bredere gedeelte, tussen Molenstraat en Schoonbroek ontstond als landweg ter hoogte van een strook bos circa 1900 en kreeg zijn eerste bebouwing in het eerste kwart van de 20ste eeuw. Hier bestaat de bebouwing vooral uit eengezinswoningen van twee bouwlagen in rijverband onder grotendeels doorlopend zadeldak, van tweede kwart 20ste eeuw en jonger.

Op het einde van de straat rechts enkele panden uit de jaren 1930: op nummers 129-131 twee woningen uit 1938-1939.

Eengezinswoningen in rijverband grotendeels uit eerste kwart twintigste eeuw. Nog verschillende arbeiderswoningen, meestal van één bouwlaag, uit de negentiende eeuw, onder meer nummers 17-19, 25-27, 41, 45.

Op nummer 100, oud hoevedeel mogelijk verbonden aan naastliggend perceel waar tot de 18de eeuw een molen stond, eigendom van de heer van Ekeren, vandaag nog in het bezit van afstammelingen van de familie De Caters. Op nummer 41 hoeve 'Simons' uit omstreeks 1875. Zonder nummer: een achterin gelegen hoevedeel vermoedelijk met oude kern.

Deze straat was reeds in de achtiende eeuw bebouwd (de kaart van Ferraris geeft een 15-tal gebouwen weer). In 1811 vermeld als de weg lopende van de plaats Driehoek tot aan de Wilmarsdonksedijk.

Genoemd naar het in 1838 opgerichte klooster der zusters van Sint-Vincentius annex meisjesschool. Deze school bestaat verder als het Onze-Lieve-Vrouw van Lourdesinstituut op nummer 82.

In 1854-1848 gekasseid als staatsbaan Ekeren-Leugenberg.

Het huidige straatbeeld wordt bepaald door eengezinswoningen, veelal uit eerste helft 20ste eeuw , waartussen vele verbouwingen en appartementsgebouwen uit tweede helft 20ste eeuw. Vooral in het eerste deel van de straat veel verbouwingen van het gelijkvloers tot winkelpui. Zo verloor de straat verschillende statige woningen. Op nummer 2 restant van een verbouwing van twee panden tot één geheel uit 1907 naar ontwerp van Th. De Grooff. Het rechtse gedeelte van oorspronkelijke woning werd afgebroken en het linkse deel werd omgevormd met een winkelpui omstreeks 1954. Op nummer 10, woning met twee elegant vormgegeven driezijdige erkers met frontonbekroning, bewaard gebleven boven tot winkel verbouwd gelijkvloers.

Commerciële panden met enigszins goed en oorspronkelijk ontwerp zijn zeldzaam. Een voorbeeld is wellicht nummer 79-81, met gele gevelsteen en afgeronde geopende hoek en sober verbouwd gelijkvloers. Straathoeken bieden immer meer mogelijkheden voor handelspanden. Op de hoeken met de Blarenstraat (nummer 59) en met de Driehoekstraat (nummer 1) bevinden zich cafégebouwen uit eerste kwart twintigste eeuw. 

Dat er heel wat oologsschade was, bewijzen de vele bouwaanvragen voor herstellingen.

Kloosterstraat 103 - 20/07/1942 - Claessens - Van Bouwel, L. - heropbouwen van afgebrande loods

Kloosterstraat 85-87  - 20/11/1945 -Verwimp, Henri het afbreken der geteisterde woning,en het bouwen van nieuwe bergplaatsen  

Kloosterstraat 115  - 31/07/1945 - Dingemans, J. - herstellings - en verbeteringswerken

Kloosterstraat 93 - 01/10/1946  - Op De Beeck - Peeters, Maria - herstellings- en verbouwingswerken

Kloosterstraat 31 - 3/06/1947  - Van De Wiel - herstellings- en verbouwingswerken

Kloosterstraat 30 - 1/04/1947  - Verbraeken, J. - herstellings- en veranderingswerken voorgevel winkelhuis

Kloosterstraat 75-77  - Hoek Lange Sterrestraat -12/09/1947 - Melis, Frans - herstellings- en verbouwingswerken

Kloosterstraat 87 -  9/12/1947  - Verwimp, H. - herstellingswerken

Kloosterstraat 101 - 01/04/1947 - Kanora, Henri - herstellingswerken met wijziging aan voorgevel

Kloosterstraat 90 -13/07/1948 - Schouwaerts, Frans - wederopbouw van een woning

Kloosterstraat 17 - 31/10/1949 - Carpentier - De Koning - herstellings- en vernieuwingswerken " zaal Concordia"

Handelaars

Dat de Kloosterstraat een winkelstraat was, blijkt ook uit verschillende aankondigingen in de kranten in 1940, voor leerjongens en/of "halve gasten".  Bij een kleermaker op nummer 34 en voor een coiffeur, een "heerensalon" op nummer  4.

Kloosterstraat 15: zaal Alcazar, bij Jules Van Lerberghe - lokaal van de Duivenbond van Ekeren (1945)

Kloosterstraat 177: café-zaal Concordia (1945): Hier werden regelmatig bokswedstrijden georganiseerd.

Café Volkshuis - geen nummer  (1945)

Kloosterstraat 19 : L & M Gielens, Fabriek van ijzeren hof en café meubilair, haarden en vuren

Kloosterstraat 22: Verbaenen C., Houthandelaar

Kloosterstraat 24 : Laueryssens, Notaris

Kloosterstraat 38 : René Creten-Joosen, Aannemer van bouwwerken 

Kloosterstraat 40: (1938) het lokaal "Volkswil" waar de spaardienst van de Socialistische Vrouwengroep elke woensdag om halfacht afspraak hadden.

 Kloosterstraat 44: Gebroeders Valckx, schilders

Kloosterstraat 57: zaal van de schuttersverniging "Willen is kunnen" met liggende wip (1945)

Kloosterstraat 77, Electro-Mekanisch werkhuis A.C.E.M. - Frans MELIS-CLYMANS - aannemer van elektrische openbare werken  - algemeene electrische werken

Kloosterstraat 82/1 : Wasserij Moderne

Kloosterstraat 107: hier wordt eind 1937 een timmermanswerkhuis openbaar verkocht inclusief  "schaaf- zaag en boormachienen"

Volledig na de oorlog bebouwd, op de gronden van de voormalige Konijnenhoeve. (zie Veltwijcklaan) Op 9 augustus 1963 werd het stratenplan goedgekeurd en op 4 september 1963 gaf stedebouw toelating om op de gronden over te gaan tot het bouwen van woningen. Dit was het begin van de wijk Konijnenberg. Op 12 december 1963 werden de nieuwe straatnamen goedgekeurd : Konijnenberg, Biesheuvellaan, Kardelaan, Bistkapellei, Pachthoevelaan en Kasteleinlaan.

Aan even zijde gesloten en halfopen bebouwing met eengezinswoningen met voortuinen, grotendeels uit eerste helft 20ste eeuw. Aan oneven zijde omhaagde en beboomde achtertuinen van woningen te Bist, Willy Staeslei en Schriek. Deze straat bestond reeds in de 18de eeuw, als verbinding tussen Schriek en de Bist. Waarschijnlijk verscheen de eerste bebouwing in de 19de eeuw en vooral vanaf het einde van de 19de eeuw met de stichting van Sint-Mariaburg door maatschappij Antverpia. 

Plein ten noorden van de Markt, aangelegd na de verwoesting van "Hoeve De Swane" op 6 januari 1945. Het plein kreeg zijn naam bij collegebesluit van 10 december 1956.  Tussen 1945 en 1956 werd het ook het "Grmeenteplein" genoemd.  Zo beslist de Bestendige Deputatie in juli 1956 dat er een neiuwe straat mocht aangelegd worden tussen "het Gemeenteplein en de August Scheyvaertslaan", de Jozef De Weerdtstraat dus.

Historisch onderzoek, uitgevoerd door de heemkundige Hendrik Kanora, over het Kristus-Koningplein toont aan dat er een hoeve in 1621 gebouwd werd. De datering gebeurde op basis van het jaartal op de muurankers in de zijgevel. De eerste vermelding in de archieven is er pas in 1624, toen de erfgenamen van schepen Jan Faes een inventaris opmaakten van de nagelaten goederen van de overledene. De hoeve komt daarin voor als ‘een huys metten lande daeromme gelegen genaempt de Swane, aen de Plaetse’. In 1626 verkochten de erfgenamen de boerderij aan mede-erfgenaam Peeter Diricx Joossen.

In 1740 was de hoeve De Zwaan eigendom van de weduwe van Petrus de Man, voormalig schepen van Antwerpen. De familie De Man verkocht de hoeve in 1752 aan Jan Nuyts senior. De hoeve werd toen ook het Schaliënhuis genoemd. Nadien werd het huis geërfd door de zoon Jan Baptist Nuyts en diens vrouw Anna Catharina Verbist. Na hun overlijden baatten hun kinderen Petrus Joannes, Joanna, Isabella en haar man Jan Baptist Andries de boerderij samen uit. In 1852 werden de eigendommen van het echtpaar Nuyts-Verbist verdeeld. Later veranderde hoeve De Zwaan nog een paar keer van eigenaar. Pas op 11 mei 1961 werd het plein ingehuldigd en kreeg het de naam Kristus Koningplein.

Op 6 januari 1945 sloeg een V2-bom in op de hoeve en werd het huis volledig verwoest. Na wat getouwtrek met kloosterorde Het Huizeke van Nazareth kon de gemeente Ekeren het stuk grond bemachtigen en er een dorsplein van maken. De braakliggende grond werden in 1953 omgevormd tot een dorpsplein van aangestampte assen. Drie jaar later kreeg het de naam Kristus-Koningplein. In 1959 werd het plein van een bestrating voorzien. Pas op 11 mei 1961 werd het plein ingehuldigd.  (bron: Archeo-rapport 208 - Het archeologisch onderzoek van het Kristus-Koningplein te Ekeren - Wouter Yperman & Maarten Smeets -Kessel-Lo, 2014 - Studiebureau Archeologie bvba)

Bebouwd vanaf 1960. Na de verkaveling van ondermeer de Hoeve Joossens (vroeger op de hoek Kruidenlaan - Veltwijcklaan).