З панядзелка Янка кволіцца нагой,ой-ой,кволіцца нагой.А з авторка стала штосьці з галавой,ой-ой,стала штосьці з галавой.З серады пад лыжачкай баліць,ой-ой, – не, не можа ў школу ён хадзіцьз гэтакай бядой.У чацвер гаворыць маме сын:ой, баляць, баляць мне валасы,сам не знаю, што са мной, ой-ой!Як хапіў у пятніцу жывот,сашчапіў ад болю хлопец рот,аж у крук сагнуўся, сам не свій.ой-ой!У суботу так зайшоўся зуб,што зрабіўся Янку свет не люб,пэўна, ўжо канец прыходзіць мой,ой-ой!У нядзелю ж ён зусім здароў,зранку Янку стала весялей, аж у школу буў ісці гатоў,гэй-гэй!