пераклады

з балгарскай мовы

Асен Босеў "Мая кніжка"

Ты сястра мне і сяброўка,Як радня паміж радні.Кожнае тваё мне слоўкаСтолькі дорыць дабрыні!Голас твой усюды мілыІ штораз яшчэ мілей,Як твае старонкі-крылыЎсё вышэй мяне, вышэйПадымаюць над гарамі,Над бязмежнасцю раўнін.Колькі я тваймі вачаміБачыў гарадоў, краін!Колькі мне сяброў на свецеТы знайсці дапамагла!Горнуцца ўсе на планецеДзеці да твайго святла.Змалку ты мяне вучылаШанаваць сваю зямлюІ ў душы навек злучылаЎсё, што моцна я люблю:Песню родную і слоўка,Круг сяброўскага кастра,Верная мая сяброўка,Добрая мая сястра!

Асен Босеў "Мешка-смешка"

І шанцуе ж хлопцу мешку.Толькі выбяжыць на сцежку, Набярэ ўсяго патрошку:Не міне ён не жучка, ні яловагаСучка,Ні бабовага Стручка. Што ні ўбачыць – шрубку,Жалезную трубку,Паламаны кручокІ пагнуты цвічок –Горне ўсёУ жменькуІ кладзе ў кішэньку.І сказала мама так:– Скінь, сыночак, свій пінжак.Ён увесь зрудзеў ад пылу…І кішэнь паварушыла.Сыпануў страшэнны град,Ледзьве не забіў цялят,І ягнят,І парасят,Гусянят,І куранят,І мамуТаксама,І самога Мешку…Кепскія тут смешкі.Тут бяда такая, брат, –Будзеш сам сабе не рад,Калі грукне ў спінуЦяжкі дроб цагліны,Цэлы звязак дротуІ прыгаршчы шроту,Агрызак баранка,З-пад ваксы бляшанка…Што яшчэ ў прыдачу?А Мешка ледзь не плача:– Цягаў я склад ламачча.Зусім за лета абнямог,Дальбог,Застацца могБез ног.СвіціццаМамін тварУсмешкай:– Ах, весялун мой,Мешка-Смешка.

Асен Босеў "Хто чым частаваў"

Хлопчык гэтакі счаслівы –Столькі ён пабачыў дзіва:Ездзіў да бабулі ў госці,Цэлы дзень гуляў па вёсцы.Пазнаёміўся з казою,З вінаграднаю лазою.Хай сабе дзянёк пабыў,Але ж малачка папіў,Паспытаў і вінаграду.Гарадскі ўнучак рады,Ды не ўцяміць аднаго –Хто чым частаваў яго:Чым – рагатая каза?Чым – лазатая лаза?Доўга думаў маўчком,Потым цвёрда сказаў:– Вінаградам – каза,А лаза – малачком!

Лучазар Станчаў "Казка"

Падарылі Руме кніжкуПра лісу, ката і мышку.– Вельмі ж кніжачка малая,За хвіліну прачытаю, -Пахвалілася Румяна.А пакуль лісты гарталаІ малюнкі разглядала, НечаканаЗадрамала.І адразу ж захрапліІ мядзведзі, і ваўкі,Пахаваліся ў галліЎсе алені і дзікі.Стала ціха, як у вусе,Жаб не ловіць Болей Бусел.Спяць лясы,І бары,І ласі,І тхары,І рахманыМішка,І РумянаЗ кніжкай.І не ўбачылаДзяўчынка,Як ліскаБліснулаВачымаІ лапай пеўняЦап за шыю, А воўк са страху як завые! – Ратуйце! – закрычалі мышкі.Раскрыліся старонкі кніжкі:Глынула выдра шчупака, Кот кінуўся на пацука,Барсук –У норку,На сук –Вавёрка,А ластаўка – за камаром…І тут пачуўся страшны гром.Узняў магутны хобат слон,І затрубіў над светам ён:– Ту-ту! Выстройвайцеся ў радІ шагам марш усе назад!Ваўкі, мядзведзі, мышкі,Вяртайцеся У кніжку,І ласі,І ласкіУваходзьце Ў казку!Вожык – самы паслухмяны,Прыйшоў першы да Румяны,Потым – курка-рабка,Следам – бусел з жабкай,З пеўнікам лісіца,Злыбяда-хітрыца.Слон усю праверыўКазку-маляванку,За сабою дзверыЗачыніў на клямку.– Ах, а я ж забыласяПабудзіць Румянку,Так яна знябылася,Праспала да ранку!.. –Сказала сланіхаІ шапнула ціха:– Уставай, заранка,Любая Румянка,Чытай спачатку кніжкуПра ката і мышку.

Віртуальны музей Васіля Віткі "Народжаны пад знакам паэзіі"