“Высокія патрабаванні прад'яўляў Васіль Вітка да сябе. Ён дакараў сябе за тое, што нешта прапусціў не паспеў... Змалку прыцягвала, зачароўвала яго прыгожае. Да слёз кранала неабсяжная веліч зорнага не¬ба, заінелыя бярозы зімовым днём. Хацелася ўсё гэта спасцігнуць, неяк выказаць... Ён нарадзіўся Паэтам”

Маргарыта Яфімава