Ang pamahalaan ay tumutukoy sa isang pangkat ng tao na may kapangyarihang gumawa at magpatupad ng batas sa isang nasasakupang teritoryo. Ang pagkakatuklas ng mga lungsod-estado ng sinaunang kabihasnan ay nagpahiwatig na may uri na ng pamahalaang namumuno sa mga tao simula pa noong sinaunang kabihasnan.

Monarkiya ang karaniwang uri ng pamahalaan ng mga panahong ito. Ang pamahalang monarkiya ay tumutukoy sa pamamahala ng isang pinunong maaaring hari, reyna, o emperador. Sa kabila ng may iisa lamang uri ng pamahalaan, ang mga pinuno sa monarkiya ay nagkakaiba-iba rin sa kanilang pamamahalang nais nilang ipatupad, maaaring sentralisado o hindi kaya nama’y desentralisado.

MONARKIYA

ANG Sinaunang Pamahalaang Asyano

Sa sentralisadong pamahalaan, ang pinuno lamang ang namamahala sa kabuuang kaharian mula sa kabisera nito. Ang pinuno rin lamang ang bumubuo ng mga batas at desisyon para sa buong kaharian. Ang mga gobernador at iba pang opisyal ay nagsisilbing katulong lamang niya sa pagpapatupad ng mga batas. Samantala sa desentralisadong pamahalaan, binibigyan ng pagkakataon ang ilang pinuno mangasiwa sa iba't-ibang kaharian bilang feudal lords. Sa pagkakataong ito, ang feudal lords ay maaaring gumawa ng sarili nilang desisyon. Gayunpaman, ang feudal lords ay nagbabayad naman ng buwis sa hari bilang kabayaran sa proteksiyong ipinagkakaloob sa kanila ng hari.

SONS OF GOD

MANDATE OF HEAVEN

Bilang pinakamakapangyarihan, itinuturing din ng mga hari ng sinaunang India, China, at Timog-silangang Asya ang kanilang sarili na mayroong kakayahan at kapangyarihan tulad ng isang Diyos. Kaisipang divine tawag dito. Ibig sabihin, itinuturing nila ang kanilang sarili na nagtataglay ng kapangyarihan ng Diyos. Sa sinaunang China naman, ang hari ay itinuturing na "Sons of God" o anak ng Diyos. Ito ay bunsod ng pinaniniwala ideyang "Mandate of Heaven".