SURAT AT TAUBAH (Pengampunan) 111-120

inna allaaha isytaraa mina almu/miniina anfusahum wa-amwaalahum bi-anna lahumu aljannata yuqaatiluuna fii sabiili allaahi fayaqtuluuna wayuqtaluuna wa'dan 'alayhi haqqan fii alttawraati waal-injiili waalqur-aani waman awfaa bi'ahdihi mina allaahi faistabsyiruu bibay'ikumu alladzii baaya'tum bihi wadzaalika huwa alfawzu al'azhiimu

[9:111] Sesungguhnya Allah telah membeli dari orang-orang mu'min diri dan harta mereka dengan memberikan surga untuk mereka. Mereka berperang pada jalan Allah; lalu mereka membunuh atau terbunuh. (Itu telah menjadi) janji yang benar dari Allah di dalam Taurat, Injil dan Al Qur'an. Dan siapakah yang lebih menepati janjinya (selain) daripada Allah? Maka bergembiralah dengan jual beli yang telah kamu lakukan itu, dan itulah kemenangan yang besar.

alttaa-ibuuna al'aabiduuna alhaamiduuna alssaa-ihuuna alrraaki'uuna alssaajiduuna al-aamiruuna bialma'ruufi waalnnaahuuna 'ani almunkari waalhaafizhuuna lihuduudi allaahi wabasysyiri almu/miniina

[9:112] Mereka itu adalah orang-orang yang bertaubat, yang beribadat, yang memuji, yang melawat662, yang ruku', yang sujud, yang menyuruh berbuat ma'ruf dan mencegah berbuat munkar dan yang memelihara hukum-hukum Allah. Dan gembirakanlah orang-orang mu'min itu.

maa kaana lilnnabiyyi waalladziina aamanuu an yastaghfiruu lilmusyrikiina walaw kaanuu ulii qurbaa min ba'di maa tabayyana lahum annahum ash-haabu aljahiimi

[9:113] Tiadalah sepatutnya bagi Nabi dan orang-orang yang beriman memintakan ampun (kepada Allah) bagi orang-orang musyrik, walaupun orang-orang musyrik itu adalah kaum kerabat (nya), sesudah jelas bagi mereka, bahwasanya orang-orang musyrik itu adalah penghuni neraka jahanam.

wamaa kaana istighfaaru ibraahiima li-abiihi illaa 'an maw'idatin wa'adahaa iyyaahu falammaa tabayyana lahu annahu 'aduwwun lillaahi tabarra-a minhu inna ibraahiima la-awwaahun haliimun

[9:114] Dan permintaan ampun dari Ibrahim (kepada Allah) untuk bapaknya tidak lain hanyalah karena suatu janji yang telah diikrarkannya kepada bapaknya itu. Maka, tatkala jelas bagi Ibrahim bahwa bapaknya itu adalah musuh Allah, maka Ibrahim berlepas diri dari padanya. Sesungguhnya Ibrahim adalah seorang yang sangat lembut hatinya lagi penyantun.

wamaa kaana allaahu liyudhilla qawman ba'da idz hadaahum hattaa yubayyina lahum maa yattaquuna inna allaaha bikulli syay-in 'aliimun

[9:115] Dan Allah sekali-kali tidak akan menyesatkan663 suatu kaum, sesudah Allah memberi petunjuk kepada mereka sehingga dijelaskan-Nya kepada mereka apa yang harus mereka jauhi664. Sesungguhnya Allah Maha Mengetahui segala sesuatu.

inna allaaha lahu mulku alssamaawaati waal-ardhi yuhyii wayumiitu wamaa lakum min duuni allaahi min waliyyin walaa nashiirin

[9:116] Sesungguhnya kepunyaan Allah-lah kerajaan langit dan bumi. Dia menghidupkan dan mematikan. Dan sekali-kali tidak ada pelindung dan penolong bagimu selain Allah.

laqad taaba allaahu 'alaa alnnabiyyi waalmuhaajiriina waal-anshaari alladziina ittaba'uuhu fii saa'atial'usrati min ba'di maa kaada yaziighu quluubu fariiqin minhum tsumma taaba 'alayhim innahu bihim rauufun rahiimun

[9:117] Sesungguhnya Allah telah menerima taubat Nabi, orang-orang muhajirin dan orang-orang anshar yang mengikuti Nabi dalam masa kesulitan, setelah hati segolongan dari mereka hampir berpaling, kemudian Allah menerima taubat mereka itu. Sesungguhnya Allah Maha Pengasih lagi Maha Penyayang kepada mereka,

wa'alaa altstsalaatsati alladziina khullifuu hattaa idzaa daaqat 'alayhimu al-ardhu bimaa rahubat wadaaqat 'alayhim anfusuhum wazhannuu an laa malja-a mina allaahi illaa ilayhi tsumma taaba 'alayhim liyatuubuu inna allaaha huwa alttawwaabu alrrahiimu

[9:118] dan terhadap tiga orang665 yang ditangguhkan (penerimaan taubat) mereka, hingga apabila bumi telah menjadi sempit bagi mereka, padahal bumi itu luas dan jiwa merekapun telah sempit (pula terasa) oleh mereka, serta mereka telah mengetahui bahwa tidak ada tempat lari dari (siksa) Allah, melainkan kepada-Nya saja. Kemudian Allah menerima taubat mereka agar mereka tetap dalam taubatnya. Sesungguhnya Allah-lah Yang maha Penerima taubat lagi Maha Penyayang.

yaa ayyuhaa alladziina aamanuu ittaquu allaaha wakuunuu ma'a alshshaadiqiina

[9:119] Hai orang-orang yang beriman bertakwalah kepada Allah, dan hendaklah kamu bersama orang-orang yang benar.

maa kaana li-ahli almadiinati waman hawlahum mina al-a'raabi an yatakhallafuu 'an rasuuli allaahi walaayarghabuu bi-anfusihim 'an nafsihi dzaalika bi-annahum laa yushiibuhum zhamaun walaa nashabun walaa makhmashatun fii sabiili allaahi walaa yathauuna mawthi-an yaghiizhu alkuffaara walaayanaaluuna min 'aduwwin naylan illaa kutiba lahum bihi 'amalun shaalihun inna allaaha laa yudhii'u ajraalmuhsiniina

[9:120] Tidaklah sepatutnya bagi penduduk Madinah dan orang-orang Arab Badwi yang berdiam di sekitar mereka, tidak turut menyertai Rasulullah (berperang) dan tidak patut (pula) bagi mereka lebih mencintai diri mereka daripada mencintai diri Rasul. Yang demikian itu ialah karena mereka tidak ditimpa kehausan, kepayahan dan kelaparan pada jalan Allah, dan tidak (pula) menginjak suatu tempat yang membangkitkan amarah orang-orang kafir, dan tidak menimpakan sesuatu bencana kepada musuh, melainkan dituliskanlah bagi mereka dengan yang demikian itu suatu amal saleh. Sesungguhnya Allah tidak menyia-nyiakan pahala orang-orang yang berbuat baik,