Ικανότητα αναγνώρισης της λειτουργίας και του νοήματος των γλωσσικών παραλλαγών (κοινωνικών, γεωγραφικών, ιστορικών, υφολογικών).
Δεξιότητα ταυτοποίησης των κανόνων αλληλεπίδρασης μιας συγκεκριμένης κοινότητας, συμπεριλαμβανομένων των μη λεκτικών στοιχείων (χρήσιμη γνώση για την ικανότητα διαπραγμάτευσης).
Δεξιότητα δημιουργίας κατάλληλου ύφους για μία συγκεκριμένη κατάσταση, είτε πρόκειται για έγγραφο (γραπτό) είτε για λόγο (προφορικό).