Embedded Files
Kayak - Anywhere but here albumtour (Heerhugowaard, Waerdse Tempel, zondag 27 november 2011)
De symfonische band Kayak doet Heerhugowaard aan voor hun tour van het nieuwe album “Anywhere but here”. Ik ken de band alleen van hun albums uit de jaren 1970. Waar klassiekers op te vinden zijn, zoals Royal Bed Bouncer, Ruthless Queen, Starlight Dancer en natuurlijk “Still my heart cries for you”. Sinds 1999 is de band weer actief in verschillende samenstelling tot Pim Koopman een van de stichters overlijdt in 2009. Het bestaan van de band staat op losse schroeven. Maar in 2011 blijkt Kayak toch door te starten met een nieuwe drummer en het album “Anywhere but here”.
Optreden
Toeren blijft een financiële gok voor muziekbands: zijn er genoeg boekingen en zalen om op te treden? De band Kayak doet de Waerdse Tempel aan, een concerthal in Heerhugowaard, dat dicht gaat op 1 januari 2012. Dus dat is weer één podium minder. De hal moet dicht omdat het niet rendabel is volgens de eigenaar. Financiële hulp van omringende gemeentes of van Heerhugowaard zelf zit er niet in. Volgens een rapport is de zaal voor 2300 bezoekers te groot voor de regio. Het jonge publiek gaat liever naar Amsterdam. De Red Room (Kleine Zaal) had ik al een keer meegemaakt, dus nu had ik een excuus om de Grote Zaal te bezoeken.
Zondagmiddag
Het concert met Kayak begon om 17:00 's middags. Wat vreemd, maar toch best makkelijk. Je bent in ieder geval op tijd thuis. Ik probeerde de Waerdse Tempel binnendoor via een snelle fietsroute te bereiken, maar de omgeving van de Waerdse Tempel ofwel Het park van Luna is qua infrastructuur niet af. Dus de juiste weg kon ik niet vinden. Ik ging terug en nam het fietspad bij de Westtangent richting de Tempel. Het fietspad of looppad direct naar het parkeerterrein van de Waerdse Tempel is ook nog niet af, klaarblijkelijk dien je het fietspad onderaan te kiezen.
Te Groot?
Het Waerdse Tempel personeel was zoals gewoonlijk hulpvaardig en ik was benieuwd of er genoeg publiek zou zijn voor deze symfo-klassieker. Het is vreemd genoeg even zoeken, maar om de Grote Zaal te vinden moet je de trap af. De grijze schoenendoos, dat de Waerdse Tempel toch is, blijkt toch wat moeilijker in elkaar te zitten. De Grote Zaal staat eigenlijk gewoon op de begane grond onderaan de dijk. Ik betrad de zaal met het idee om een Heineken Music Hal ervaring te ondergaan, een gigantische ruimte van onzinnig vierkante meters, want ja 2300 bezoekers kunnen er in! Maar nee, het leek op een ietwat grotere zaal , zoals sociaal cultureel centrum De Schakel dat ook had voor de brand in 2004, nu theater Cool. Het viel tegen, gewoon een standaard zaal met podium, alleen veel beton. Typisch Heerhugowaards, ze hadden het net zo goed MuziekHAL de Schakel kunnen noemen. Niets speciaals, behalve de ietwat bunkerachtige sfeer.
De gitaren van Kayak bandlid Rod Vunderik staan al klaar.
Band
Kayak bestaat uit de volgende leden, waarvan opvalt dat er veel 'veteranen' inzitten, muzikanten die hun sporen verdient hebben in Nederland en daarbuiten:
Cindy Oudshoorn - leadzangeres
Edward Reekers - leadzanger, keyboard
Rod Vunderik - gitarist, leadzanger
Joost Vergoossen - gitarist
Ton Scherpenzeel - keyboardspeler
Hans Eijkenaar - drummer
Jan van Olffen - bassist
Het keyboard-eiland van Edward Reekers en Ton Scherpenzeel.
Alles staat klaar, het drumstel en de basgitaar, tot...
Eerste Akte
Een aanzwellend geluid betekent dat het concert gaat beginnen, de leden van Kayak lopen het podium op en zouden de bezoeker de komende paar uur in nieuwe en oude klassiekers onderdompelen. Het was tijd voor het broekpijp stuiterende volume. Ofwel ik vond het geluid te hard staan, dat zou geen probleem zijn, als het niet over kwam als een platte overstuurde geluidsmuur. In het eerste deel van het concert leken alleen de gitaristen goed te horen. De mooie vocalen van Cindy Oudshoorn verdwenen in de muur van geluid, net te horen, maar ook weer niet goed genoeg. En dat is jammer, als je je oren dicht deed bleef het overstuurde geluid intact, behalve het hoog verdween wat. De nummers werden met verve gebracht met de vocalen van Cindy Oudshoorn en Edward Reekers.
Publiek
Het publiek bestond uit het merendeel van 40-ers en 50-ers mannen en vrouwen. Een tiental tieners was meegenomen door hun ouders, die krijgen een goede muzikale opvoeding, dacht ik zo. Ook een jongen van 4 of 5 was mee, leuk om te zien. Wat me irriteerde was dat mensen op eens veel met elkaar begonnen te praten. Het mompelende geluid van pratende mensen begon de muziek te overheersen. Verbazingwekkend bij dit volume, maar belangrijker nog: niet respectvol naar de bandleden toe. Als je wil praten ga dan de hang-oudere uithangen in het winkelcentrum Middenwaard.
Pauze
En toen was daar de pauze. Er werd niet omgeroepen hoelang het duurde, dus ik ging de Waerdse Tempel maar eens verkennen. Die wc's blijken toch best krap te zijn als je de deur opent. Maar alles is voor de rest lekker ruim in het gebouw. En verrek de Tempel heeft een snackbar! De start van het tweede deel werd niet omgeroepen, maar kon je horen aan het geluid, de band nam haar plaats weer in op het podium.
Bij de mooie bar kun je drinken halen, de rest van de zaal heeft weinig kleur of design.
Het grote geheim van de Waerdse Tempel, tijdens de pauze kun je naar de snackbar!
Tweede Akte
In de tweede akte was er geen ruimte voor het publiek om ook maar enigszins afgeleid te raken, nee de band Kayak hield de luisteraar in zijn greep. De tweede akte was een sterke! Ook het geluid bleek beter te zijn. Alleen de bassist heb ik vreemd genoeg maar een keer bewust gehoord.
Nieuwe nummers
Het afwisselen van de oude jaren 1970 nummers met de nieuwe nummers post-1999 werkte wonderwel. Nieuwe nummers als Undecided, Most underrated band in the world en Demon in her eyes, maar ook Over You en When the love has gone pakt het publiek. En toch zijn het geen nummers met het klassieke Kayak geluid. Laten we zeggen het symfonische rockgeluid. De song Most underrated band in the world is zelfs een snoeiharde middle of the road rock track, waarbij derde(!) leadzanger Rob Vunderink (gitarist) met zijn rockstem schittert. Het publiek haakt niet af, maar blijft luisteren.
Kayak Klassiekers
De Kayak klassiekers worden niet afgeraffeld, maar de band geeft na al die jaren de nummers nog wat extra's mee, dichtbij het origineel, maar met nieuw elan. Bij de song Starlight Dancer dacht ik het wordt tijd dat Kayak eens met het Metropool Orkest en een kinderkoor een muziekspecial gaan maken. Het staat na al die jaren nog als een huis.
Interactie
Het is mooi om de gitaristen Rod Vunderik en Joost Vergoossen de leads te zien afwisselen. Zo ook de vocalen, die door Cindy Oudshoorn en Edward Reekers worden gedeeld. Beide geven het Kayak geluid gestalte, de leadzangeres met het hoge stembereik en Edward Reekers met de gedragen manlijke stem. Het mooiste is als de overige bandleden opeens invallen als backingvocals om de leadzang of de muziek te ondersteunen, “like clockwork” zoals de Britten zeggen. Drummer Hans Eijkenaar geeft Kayak het fundament met hier en daar die perfecte 'effect' drumslagen, zoals die thuis horen in de symfonische rockmuziek. Een drummer als een efficiënt lopende motor. Ton Scherpenzeel blijft ietwat stoïcijns gefocussed op zijn werk achter de toetsen, maar hij is dan ook cruciaal voor het geluid van Kayak. Oogappel blijft natuurlijk de zangeres Cindy Oudshoorn met haar vocale vuurwerk en stage-presence.
Enigszins goed gelukte foto: Edward Reekers (leadzanger, keyboard), Ton Scherpenzeel (keyboards) en Rod Vunderik (gitarist, leadzanger).
Geen scherpe foto, maar voor de algehele indruk. Kayak aan het werk. Van links naar rechts: Joost Vergoossen (gitarist), Hans Eijkenaar (drummer), Cindy Oudshoorn (leadzangeres), Jan van Olffen (bassist), Edward Reekers (leadzanger) Ton Scherpenzeel (keyboardspeler) en Rod Vunderik (gitarist). Exclusief de mensen achter de schermen, die het concert mogelijk maken van Kayak zelf en natuurlijk de Waerdse Tempel!
Bis Bis
De band komt twee keer terug om de zaal tevreden te stellen. En dan is het tijd om naar de merchandise tafel te gaan. Er was veel keuze tot een mooie poster aan toe. De poster wordt geleverd met koker, perfect gewoon. Alle bandleden komen na het concert de aangekochte CD's en DVD's signeren. Na de muzikale inspanning van een paar uur toch mooi!
Bezoekers kunnen na het optreden nog gezellig napraten in het foyer. Trap richting de Grote Zaal.
Oproep
Een oproep kwam van leadzanger Edward Reekers om vooral de gemeente aan te schrijven, want één van de eerste dingen die ze hoorden toen ze binnenkwamen was de sluiting van het muziekcomplex en dat zou met recht zonde zijn. Het is met de Waerdse Tempel net zoals met gemeente Heerhugowaard zelf, het is nog niet af. Het fundament ligt er, maar de punten staan nog niet op de spreekwoordelijke i. En dat zal waarschijnlijk zo blijven. De muziekhal neemt in ieder geval met Kayak als laatste grote band volwaardig afscheid.
De tijd tikt af voor de Waerdse Tempel tot 1 januari 2012.
Waylon zal de laatste artiest zijn, die de Waerdse Tempel aandoet, daarna komen er nog enkele feesten waaronder het nieuwjaarsfeest om het muziekcomplex te bezoeken.
Bronnen:
Kayak
Pim Koopman
http://nl.wikipedia.org/wiki/Pim_Koopman
Sociaal Cultureel Centrum De Schakel
http://www.musicfrom.nl/magazine/nieuws/13554/de-schakel-in-heerhugowaard-door-brand-verwoest.html
Waerdse tempel
Waerdse Tempel nu echt dicht, Victorie opvolger
Google Sites
Report abuse