Bettie Serveert - Waerdse Tempel
Bettie Serveert - Waerdse Tempel
Mij kwam ter ore dat er een leuke band kwam, Bettie Serveert zou voor de Pharmacy of Love tour naar de Waerdse Tempel toekomen. Een kaartje bleek online zo gekocht te zijn, dus was het tijd om te integreren in het Heerhugowaardse uitgaansleven.
Ik reed op 25 februari vrijdagavond naar de Waerdse Tempel per fiets via de West-Tangent. Mijn fietsdynamo snorde er vrolijk op los en de afslag was snel gevonden, maar de mist maakte de weg nog donkerder dan het al was. Er is verlichting, maar de stilte en duisternis sloeg danig toe, dat je er zelfs met de aanwezige straatverlichting unheimlich begon te voelen. Vreemd genoeg denk je dat er genoeg straatlampen zijn, tot je in het pikkedonker zelfs moeite hebt het silhouet van de Waerdse Tempel te ontdekken. Het strand was bereikt, dus het kon nu alleen nog maar direct rechts liggen en dus moest ik ergens omhoog gaan. Ik kan de route gelukkig bijna blind fietsen, maar voor bezoekers van een groot popcomplex had een directe en beter verlichte fietsroute goed geweest. Ook de weg er naar toe behoort bij de uitgaanservaring, denk ik dan. En de Tempel is al 5 jaar in bedrijf, dus gemeente Heerhugowaard had beter zijn best kunnen doen.
Fiets
Eenmaal bij het popcomplex gekomen zocht ik een plek voor mijn fiets. Er waren hier toch plekken voor fietsen meen ik me te herinneren? Ik wil mijn fiets bijna op het autoparkeerterrein plaatsen en besluit deze toch maar bij het gebouw te zetten. Vanavond was het tijd voor de Red Room in het complex, en dat betekent de kleine zaal. Het personeel van de Waerdse Tempel vangt alle bezoekers vriendelijk op aan de deur en we kunnen meteen even een "Red de Waerdse Tempel"-enquête tekenen. Want ook dat speelt op de achtergrond mee, ik begrijp dat er veel gedaan wordt door vrijwilligers, maar het plan is om het poppodium te sluiten eind 2011. Het is niet meer rendabel.
In de rode kamer
De kleine zaal ofwel Red Room is een lang-vormig schoenendoos met een plafond dat stapsgewijs lager wordt. De ruimte is natuurlijk volledig rood "what's in a name" en er is een mooie lange bar aan de zijkant. Het publiek druppelt langzaam binnen en er is nog genoeg ruimte voor een bezoeker, die zich kan uitleven in zijn Michael Jackson-moves op Billy Jean. Danstalent is overal. Terwijl de Waerdse Tempel geluidsman wordt bezig gehouden door een andere concertganger aan de bar, verschijnt de lichtvrouw, deze beschikt over tatoeages van de Transformers-reeks. Zowel het Autobot als het Decepticon-logo sieren haar schouders. Gelukkig was haar state-of-mind meer aan de Autobot-kant, dus met de lichtshow zou het goed komen.
Biertje?
Twitterde de band "Bettie Serveert", dat het concert om 21:15 zou beginnen, het werd toch wat later. Het verlossende signaal kwam van de eigen Bettie Serveert-geluidsman, die achter het mengpaneel plaats nam. Interessant was om te zien hoe een bezoeker zich voor zijn bier-bestelling nog achter de twee geluidsmannen en hun paneel probeerde te wurmen om zijn drank te bestellen en dan met zijn biertje in de hand geïrriteerd is dat zijn actie niet vriendelijk wordt ontvangen. Ach ja, alles om de dorst te lessen.
Geluid
Ik was naar voren gegaan en stond bij het podium de setlist te bewonderen, geplakt op het podium, toen Carol, de leadzangeres, gevolgd door een cameraman het podium op ging met haar mannen, bestaande uit Peter (elektrische gitaar), Herman (basgitaar) en drummer Joppe. De eerste nummers knalde letterlijk mijn oren binnen, de bandleden kunnen elkaar "volgen" ofwel horen via de monitoren of via de in-ear koptelefoon, maar het geluid stond voor deze bezoeker toch echt even te hard. Na 3 nummers hield ik het voor gezien. Bij het podium hoorde ik alleen de drums en de zangstem, die net boven de muur aan elektrische gitaren uitkwam. Waar was de basgitaar van Herman, die met een borstkas vol haar zijn ding stond te doen? Gelukkig kwam alles weer in balans, toen ik me 10 meter terug de zaal ingetrokken had. Daar was de bijdrage van Herman wel te horen! Terwijl het subsone laag mijn broekspijpen nog deed trillen kwam het volume gelukkig meer naar beneden, vast door ingrijpen van de geluidstechnicus. Naast de filmende cameraman, was er ook nog een fotograaf van de website 3voor12 aanwezig. Dus wie weet zien we nog wat Waerdse Tempel live footage terug.
Een mooi souvenir voor de vinyl-verzameling de Bettie Serveert - Pharmacy of Love LP.
Rock
Ja, wat kun je zeggen van de band Bettie Serveert? Ik heb nog niet eerder een rockband up-close-en-personal meegemaakt, dus dit is mijn eerste ervaring. Het drummen van Joppe is fenomenaal. Hij slaat letterlijk zijn drumkit bijna naar de Filistijnen, gelukkig bleef de schade vanavond beperkt tot zijn drumsticks. Een beest op de drums! Animal van de Muppets zou trots zijn. Hij is een "drumming force of nature", maar de rustigheid zelve na de show, zo ook basgitarist Herman. Hij zou na de show de rol van de basgitaar nog toelichten alszijnde de brug tussen de drums en de elektrische gitaar. En hij heeft gelijk, de basgitaar is onmisbaar en legt de basis met zijn lage tonen aan het rockgeluid. Hoe Carol het doet weet ik niet, maar ze zit in haar "moment" en de songlyrics vliegen er helder en strak uit. Rockmuziek is natuurlijk ook niet alleen maar je schor schreeuwen in een microfoon, maar misschien heb ik het stereotype beeld van leadzangers voor ogen. Haar zangstem houdt ze soepel door genomen zanglessen. De sigaretten heeft ze afgezworen na een kort ziektebed en daarvoor in de plaats is een slank sigaartje gekomen. En nee, die gaan niet over de longen. Peter is het elektrische gitaarwonder, die springend op het podium, in zijn eigen wereld zijn gitaar bespeeld en tussendoor even zijn paneel met effectpedaals bedient.
Publiek
Het publiek dan. Het was volle bak en het publiek genoot. Zij het dat er weinig werd gedanst. De bezoekers waren zeer gemêleerd van twintigers tot zestigers. En als "headnodding" hetzelfde is als "headbanging" bij een metal concert, dan zit het wel goed. Grappig is het rare dansje dat je moet uitvoeren om langs de luisterende mensen heen te gaan, als je je door de zaal begeeft. Ook de hoeveelheden glazen fris en drank, die plotsklaps over je hoofd voorbij zoeven, als UFO's, dien je in de gaten te houden. Het echt goede voorbeeld werd eigenlijk gegeven door twee mannen, een veertiger en grijze zestiger, die al springend en zo bijna "pogoënd" een nummer meemaakte. Tja, zo worden ze niet meer gemaakt.
Indy-Traditie, zo je weet
Het onderschatten van de band Bettie Serveert op leeftijd mag ook niet, want ik begreep van Herman dat de voorloper van Bettie Serveert de band De Artsen bestaan heeft van 1984-1990. Met andere woorden hier staat toch al snel zeker een 25 jaar aan poppodium en muziekervaring te spelen. Uiteindelijk zou de geluidstechnicus van De Artsen, Carol de leadmicrofoon overnemen. De band De Artsen omschreef hij als een psychedelische gitaarband met een fantastische live uitstraling. En dat is zeker te horen op de video (zie Youtube link). De band Bettie Serveert is dus eigenlijk Nederlandse indie-rock-traditie en dat is ook te merken aan de die-hard fans, die de band volgen van Heerhugowaard tot Amsterdam.
Vogels
Na de band bedankt te hebben voor het energieke optreden was het tijd om naar huis te gaan. De stilte en de zachte wind van het Strand van Luna was welkom, en tijdens het fietsen hoorde ik gelukkig het zachte geluid van de vogels. En Bettie rocks on ;-)
Bronnen:
Bettie Serveert
Bettie Serveert terug na ziekte zangeres
http://drimble.nl/regio/gelderland/arnhem/388443/bettie-serveert-terug-na-ziekte-zangeres.html
De Artsen (Youtube)
http://www.youtube.com/watch?v=JM2XayjJ3rs
De Artsen - Conny Waves with a Shell (1989)