اثرات آلودگی نفتی بر اکوسیستم دریاها

نشت نفت در دریا از کشتی ها،چاههای نفت،تاسیسات ساحلی و.... خسارات زیست محیطی و اقتصادی فراوانی به دنبال دارد. نتایج مطالعات در مورد سرنوشت آلودگی نفتی دریاها و روند خود پا لایی دریا نشان می دهد مواد سبک نفتی تبخیر شده و مواد آروماتیک تا حدی به صورت محلول در می آیند و ترکیبات سنگین به صورت گلوله های نفتی (Tarball) به ساحل آمده یا در بستر دریا ته نشین می گردد و سایر ترکیبات بصورت ذرات معلق در آب دریا مخلوط می شوند. به این ترتیب سمیت نفت با گذشت زمان و تغییرات فیزیکی و شیمیایی اعمال شده بر آن کاهش می یاید. مقدار کمی از این ترکیبات به وسیله باکتریها و سایر موجودات شکسته می شود (B iodegredation) وجود دارد.

مواد نفتی از منابع مختلفی وارد آب می گردد و بیشترین منابع آلودگی مربوط به چاه های نفتی و دکلها و سکوه های بهره برداری نفت می باشد از جمله حوادث مربوط به چاه های نفتی حادثه نوروز و ایکس تاک را می توان نام برد. آلودگی نفتی در دریاها در جوامع گیاهی و جانوری و اکوسیستم دریاها اثرات مخربی را می گذارد و در این میان بیشترین آسیب به ماهیان آلوده به نفت وارد آمده که بر اقتصاد آسیب می رساند. عوامل بسیاری در میزان خسارات ناشی از نفت وجود دارد از جمله آنها مقدار مواد نفتی،نوع نفت، و شرایط آب و هوایی،کدورت،و فصل می باشد.

باتوجه به اهمیت حفظ اکوسیستم های آبی کشور و سلامت پروتئین دریایی و اقتصاد لازم است در کاهش آلودگی دریاها خصوصاً آلودگی نفتی کوشا باشیم. که برای واکنش در برابر لکه نفتی سه قسمت کلی محدود کردن پاکسازی، و برداشت لکه نفتی وجود دارد که با بکار بردن این سه راه حل کام بزرگی در پاک سازی دریاهای آلوده به نفت برداشته می شود.

مقدمه

آلودگی نفتی مهمترین آلودگی دریاها و اقیانوسها باشد. به طور متوسط سالانه میلیونها تن مواد هیدروکربنی که شامل هیدرو کربنهای سبک(B TEY) نفت خام،هیدروکربنهای سنگین،هیدرو کربنهای چند حلقه ای آروماتیک PAH’S و مانند آنها می باشد به دریاها و اقیانوسها می ریزد.

حوادث نفتی مهمی که در جهان اتفاق افتاده است که از میان آنها به حادثه کشتی توری کانیون، حادثه سانتا بار بارا، چاه نفتی ایکس تاک، حادثه آکسون والدز و حادثه نوروز اشاره کرد که از همه مهمتر بزرگترین نشت نفتی در جهان در خلیج فارس رخ داده است. آلودگی نفتی در هنگام حفر چاه از مهمترین عوامل به شمار می رود. طی جنگ ایران – عراق مقادیر زیادی نفت وارد دریای خلیج فاری شد. در سال 1983 بین ماههای فوریه تا سپتامبر حدود 000/750 بشکه نفتی وارد دریا شد و به دلیل عدم کنترل در طی یکسال این مقدار نفت به 000/000/1 بشکه نفتی رسید.

بسیاری از عوامل مانند جریان های محلی،هوا و دمای آب و ترکیب خود نفت در مقایسه با دیگر عوامل بر میزان تخریب طولانی مدن ناشی از لکه های بزرگ نفت تاثیر می گذارند.

که این حوادث نفتی اثرات مخرب زیست محیطی فراوانی را در دریاها به دنبال دارد که علاوه بر اثرات تکولوژیکی بیولوژیکی و زیبایی شناسی و عبور و مرور کشتیها،مسائل اقتصادی از همه مهمتر می باشد.

به این ترتیب اهداف اقتصادی در مناطق دریایی و ساحلی محرک خوبی برای حفاظت از اکوسیستم دریاها می باشد یکی از اصولی ترین راههای مقابله با این آلودگیها استفاده از روشهایی است که توسط آن بتوان به مقدار قابل توجهی آلودگی را کاهش داد که لازمه آن شناخت و درک کامل از سرنوشت هیدروکربنهای نفتی در دریا می باشد. و بر این اساس در این بخش به بررسی ترکیبات هیدروکربنی، فرایندهای فیزیکی و شیمیایی اعمال شده بر مواد نفتی و سمیت و اثرات نفت براکوسیستم دریایی و منابع آلودگی پرداخته شده است.

سمیت نفت خام:

نفت های خام شامل یک طیف گسترده ای از مواد سمی همچون بنزین،تولوئن،زایلن و دیگر آروماتیکهای سبک می باشند. علاوه بر اسیدها و فنلها و ترکیبات گوگردی (همچون سولفیدها و یتولها و یتوفن ها) PAH ها (همچون 1 و 2 بنزآنتراسنن،3و4- بنز ( a ) پیرن، 1و2- بنز فناترن،دی فنیل متان، فلوئورن، فناترن) می باشد. در میان اجزای هیدروکربنی مولکولهای کوچکتر سمی تر می شوند. سمیت از پارافین ها به نفتن ها و اولفین ها و آروماتیکها به ترتیب افزایش می یابد. برشهای آروماتیکی سبک با وجود اینکه بیشترین سمیت را دارند سریعتر از همه تبخیر می شوند. بنابراین در هنگام 24 ساعت تا 48 ساعت اول از زمانیکه یک لکه نفتی در دریا ریخته می شود اجزاء فرار با جرم ملکولی پایین تر (سبکتر) به آسانی از نفت خام تبخیر می شود. این از دست رفتن را ناشی از تبخیز هیدروکربنهای فرار سمیت کل نفت خام در دریا را بطور عمده ایکاهش می دهند. در نتیجه اثر بالقوه آن روی جامع و زیستگاههای دریایی کاهش می یابد.

اجزای تشکیل دهنده نفت خام:

نفت خام از ترکیب کربن و هیدروژن ساخته شده و در آن گوگرد و اکسیژن و ازت و فلزات نیز وجود دارد که به طور تقریبی به قرار زیر است:

کربن 87-84 درصد

هیدروژن 14-11 درصد

گوگرد 5-0 درصد

نیتروژن 1-0 درصد

اکسیژن 1-0 درصد

نفت خام به سه دسته پارفنیک،نفتنیک و آسفالتیک تقسیم شده است.

که درصد الکانها و نفتن ها و آروماتیک و آسفالتها در 3 دسته فوق به شرح زیر است:

هیدروکربنها در نفت خام شامل سه دسته:

الف) آلیفاتیک ها: الکان،الکن،الکین ها

ب) آلیسیکلیکها: سیکلوالکانها، سیکلوپنتن، سیکلوهگزن، سیکوهپتادئین و...

ج)آروماتیک: بنزن، نفتالین، آنتراسن و تولوئن و....

هیدروکربنهای هترواتم دار:

علاوه بر کربن و هیدروزن که در ترکیب هیدروکربنها وارد می شوند سایر عناصر بویژه گوگرد و نیتروژن و اکسیژن که سازنده مولکولهای آلی نسبتا پیچیده هایی هستند در نفت خام دیده می شود.

هیدروکربنها گوگرد دار:

ترکیبات گوگرد به صورت هیدروژن سولفوره (H2S)، تیوفن،مرکاپتان (R-SH)،تیو اترو دی سولفور در نفت وجود دارد. که تیوفن یک گروه خیلی مهم است که در آن هسته تیوفنی می تواند به زنجیره های الکیل دار شده ای که خودشان نیز ممکن است دارای گوگرد باشند متصل شود مثل آلکیل تیوفنها و سولفیدهای تیوفنیل یا اینکه هسته تیوفنی به هسته های آروماتیک متصل می شود.

بنزونفتوتیوفن دی بنزوتیوفن

هیدروکربنهای ازته:

در برشهای سنگین یافت می شود نفت می تواند 15 درصد ازت را دارا باشد. این ترکیبات از نظر نحوه حضور ازت دو دسته اند نخست حضور ازت در حلقه به صورت N-H که می توان کابازول،اندول پیرول را در بین ترکیبات را نام برد و دیگر شرکت ازت در حلقه به صورت N که می توان پیریدین، کینولئین و ایزوکینولئین را نام برد.

بنزوکینولئین لینولئین پیریدین

هیدروکربنهای اکسیژن دار:

مقدار درصد اکسیژن در نفت از 3 تجاوز نمی نماید که در نفت خام اکسیزن به شکل کربوکسیلیک اسیدها (R-CooH) و فنل ها (Ar-oH) وکتونها (R-CO-R) و ترکیباتی از نوع بنزو فوران یافت می شود.

دی بنزوفوران

که مهمترین این گروهها گروه کربوکسیلیک اسیدها است. که در این گروه اسیدهای چرب با زنجیر خطی و نیز اسیدهای شاخه دار، دی اسیدها،اسیدهای سری آلیسیکلیک یافت می شوند.

نفت خام شامل فلزات:

نیکل و وانا دیوم دو فلزی می باشند که بیشتر در نفت خام دیده می شود ولی آهن، روی، کرم،مس و منگنز،کبالت نیز تقریبا همیشه در نفت وجود دارند غلظت آن ها از 1000 ppM تا کمتر از 1 ppb است. منشاء فلزاتبیولوژیکی یا ژئوشیمیایی خارجی محتمل است بعضی از فلزات به حالت ملح (نمک) وجود دارند نظیر سدیم و کلسیم که از آب همراه نفت بدست آمده اند. که نیکل و وانادیم منشاء بیولوژیک و بقیه فلززات منشاء ژئوشیمیایی خارجی احتمال داده شده است.

ترکیبات آسفالت (آسفالتین):

نفت خام شامل ترکیبات غیر فرار جامد با جرم ملکولی زیاد است که هنگام تقطیر در باقیمانده جمع می شوندسازنده های اصلی عبارتند از:

الف)روغنهای آسفالتی

ب)صمغها

ج)آسفالتها

که آسفالتنها ترکیباتی با جرم ملکولی بالا و ساختمانی پیچیده از ورقهای آروماتیک چند تراکمی و استخلاف شده تشکیل شده است.

بطور کلی نفت خام های سنگین شامل مقدار زیادی آسفالتی هستند بعضی نفتهای سبک اصلا از این ترکیبات نداشته یا کم دارند.

منابع آلوده کننده نفتی در دریا:

مواد نفتی از منابع مختلف وارد آب می گردد بیشترین منابع آلودگی،چاههای نفت،دکلها و سکوهای بهره برداری نفت می باشند. از 6 میلیون تن نفتی که سالانه وارد دریا می شود تنها 500000 تن آن مربوط به سوانح دریایی می باشد. منابع هیدروکربنهای نفتی که موجب آلودگی آب دریا می گردند را می توان بصورت زیر دسته بندی نمود:

1- عملیات حفاری و استخراج نفت در نزدیکی آبهای ساحلی

2- عملیات کشتی ها،شامل شستشو،تمیز کردن کف مخازن،تخلیه آب توازن و...

3- حوادث مربوط به نفتکش ها

4- پالایشگاهها و تاسیسات نفتی ساحلی و کارخانه های پتروشیمی

5- تخلیه زباله های شهری و صنعتی در نزدیکی سواحل

6- مناطق تفریحی قایقرانی

7- چشمه های طبیعی نفت

8- رسوبات و گرد و غبار

سرنوشت نفت در دریا:

زمانیکه نفت خام در دریا می ریزد بر روی سطح آب پراکنده می شود. تشکیل یک فیلم نازکی به نام (Slick Oil) می دهد و سپس تحت تاثیر عوامل محیطی (فیزیکی،شیمیایی،بیولوژیکی) دریا قرار می گیرد. روند فیزیکی _ شیمیایی عبارتند از تشکیل لکه،انحلال،تبخیر،تشکیل پلیمر،اموله شدن بصورت امولسیون آب در نفت و نفت در آب،فتواکسیداسیون،تجزیه میکروبی،تراسب،مصرف پلانکتونی و تشکیل گلوله و تکه های جامد نفتی (هوا خوردن Weathring)

جدول 1– سرنوشت نفت خام در محیط دریایی

بحث:

اثر آلودگی نفتی بر جوامع گیاهی:

الف) فیتو پلانکتونها: در اکوسیستمهای دریایی آلوده به نفت ئیدروکربنهای نفتی بلافاصله پس از انتشار بر روی سطح آب از میزان نفوذ نور خورشید به اعماق دریا تا میزان 90درصد می کاهند پس در نتیجه پدیده فتوسنتز توسط فیتوپلانکتونها دچار اختلال می گردد (باتوجه به عمل فتوسنتز فیتوپلانکتونها خیلی مهم می باشند.

به طور طبیعی موجودات فیتوپلانکتونی در اثر آلودگی نفتی به شدت آسیب می بینند و از آنجاییکه این موجودات به طور مستقیم تولید مثل (Prolific) می کنند،نشت مواد نفتی دارای اثرات سوء کوتاه مدت بر روی جامعه پلانکتونی آن ناحیه است و خسارات حاصله از نواحی دیگر قابل جبران می باشد.

ب)الگها یا جلبکهای دریایی (Algas)

ترکیبات محلول نفت بر روی آلگها اثرات سوء داشته بطوریکه باعث ایجاد اختلال در سیستم انتقال الکترونها و اتصال با پیوندهای فسفراسیون می شود ترکیبات نفتی با عبور از دیوار سلوی در فیزیولوژی الگها اختلال ایجاد می کند و مانع تقسیمات للوس و رشد آنها می گردد اگر مواد پراکنده نفت به داخل گیاه نفوذ نماید باعث خسارات شدید می گردد.

جلبکها دریایی در ناحیه جزر و مد شدیدا در معرض آلودگی نفتی قرار دارند و حال آنکه بستر پوشیده از QiQntkep تقریبا از آلودگی نفتی در امان بوده و گیاهان و جانوران زیر ناحیه جزر و مدی را از آغشته شدن به مواد نفتی حفظ می نماید در اثر آلودگی ناشی از نفت در حوادث Tomplico Maru و Torrey canyon کلیه آلگها از بین رفته اند. آلگهای قرمز رنگ از حساسترین آلگها در برابر آلودگی نفتی می باشند و عموما از بین می روند.

اثر آلودگی نفتی بر روی جوامع جانوری:

اثرات نفت بر روی جوامع فیتوپلانکتونی که غذای زئوپلانکتونها می باشد باعث از بین رفتن آلگها می شود افزایش مواد نفتی به میزان 1/0 میلی لیتر در لیتر قادر است تمام پلانکتون های جانوری را در مدت 24 ساعت نابود سازد. بیوماس زئوپلانکتونها در اثر آلودگی نفتی به شدت کاهش می یابد.

زئوپلانکتونها شامل کپی پودها، پروتوزئورها می توانند ذرات نفت را مصرف و بدون هیچگونه تغییری آن را دفع کنند مطالعات نشان می دهد که در تخم و لار و ماهیان (شرایط لانکتونی)آلوده به مواد نفتی اثرات سوء ژنتیکی مشاهده گردیده و آلودگی دریا روی رشد و سلامتی ماهیان و خرچنگها در دوره پلانکتونی اثر سوء گذارده مرگ و میر آنها را موجب می شود.

ماهیان

تخم و لار و ماهیان و سار آبزیان از قربانیان اولیه آلودگی نفتی به شمار می روند.

از نشانه های بارز آلودگی نفتی بد طعم شدن گوشت ماهیان در غلظت های بسیار کم مواد نفتی حدود 02/0 واحد در هزار است.

از عوارض ناهنجار آلودگی نفتی: اختلال و کاهش باروری ماهیان و ترک نمودن زیستگاههای طبیعی خود همچنین تغییر حالات رفتاری آنها است مواد نفتی و مشتقات آن از طریق شبکه غذایی وارد بدن موجودات آبزی شده و در جگر و کیسه صفرا تجمع می یابد.

مواد نفتی بلعیده شده مستقیما وارد معده می شود که پس از مصرف از طریق ادرار، مدفوع ماهی،در محیط آلوده خارج می گردد.

پوشیده شدن سطح آبششها به مواد نفتی و عدم امکان تبادل گازهای اکسیژن و دی اکسیدکربن میان خون،هوا منجربه خفگی مرگ آنها می گردد.

بیشترین خسارات ناشی از آلودگی نفتی متوجه اجتماعات ماهیان جوان و بالغ می گردد که در آبهی کم عمق زیست می کنند.

بررسیهای به عمل آمده نشان داده که ماهیان صید شده آلوده به ترکیبات سبک نفتی دچار تغییرات ژنتیکی و سرطان پوست و آبشش شده اند.

نرم تنان:

در اکوسیستم های دریایی آن دسته از آبزیانی که در ناحیه جزر و مدی زیست می کنند متحمل بیشترین خسارات می گردند.

ئیدروکربنهای نفتی که حاوی ترکیبات سمی می باشند در اولین ساعات پی از نشت، در ساحل دریا تراسب نموده و با ایجاد اختلال در سیستم تنفسی موجب مرگ و میر نرمتان می گردد.

به طور کلی صدفها در برابر آلودگی نفتی تقریبا مقاوم اند و در شرایط نامساعد زیست بابسته نگاه داشتن پوسته های صدفی خود را محافظت می کنند و با دارا بودن قابلیت رفع مواد نفتی از بدن با مساعد شدن شرایط محیطی به زندگی خود ادامه می دهند.

سخت پوستان:

سخت پوستان مانند Crab,lobster بطور معمول مستقیما در معرض آلودگی نفتی قرار ندارند. وجود غلظت کم (0/92 ml-1 ml) مواد نفتی در آب دریا باعث تغییر رفتاری و بی اشتهایی خرچنگ بالغ و لابستر می گردد.

غلظت کشنده لار و خرچنگ بین 20 تا 30 میکرو گرم در میلی لیتر از ترکیبات نفتی می باشد بنظر می رسد خرچنگ در تمام مراحل مختلف رشد در برابر آلودگی نفتی مقاومت نشان می دهد ولی میل جفتگیری خرچنگ در محیط آلوده کاهش می یابد.

کرمها:

کرمها شاخص آلودگی مفتی محسوب می شوند.

کرم پلی کیت Capitellacapitella در مقابل نفت ریخته شده به دریا مقاومت نشان می دهد.

سایر بی مهرگان:

مرجانها Corals و ستاره دریایی Star fish و تویتای دریایی Seurehin از شاخص های آبهای پاک به شمار می آیند و به مواد نفتی حساس می باشد.

خیار دریایی مانند Tealia lofotensis می تواند بمدت 15 دقیقه بصورت غوطه ور در نفت کوره مقاومت کند.

پرندگان دریایی:

در هر نشت نفتی پرندگان دریایی از عمده موجوداتی هستند که بیشترین خسارات را متحمل می شوند زیرا بیشتر اوقاتشات را روی سطح آب می گذارند و از نظر صید هم به آب شیرجه می زنند و پر و بال آنها نفتی می شود که در این حالت اولین اثرات آلودگی نفتی بر آنهاست.

که باعث می شود آب جایگزین هوای موجود بین پرها شود پرقدرت شناوری ندارد و دچار سرما خوردگی می شود امکان غرق شدن است. مواد نفتی زیادی وارد معده می شود و منجر به سوزش روده، کبد و سایر ارگانها و اثرات سوء حاصله باعث ایجاد شوک و اضطراب در گونه های آسیب دیده می شود و در نهایت مرگ را به دنبال دارد.

اثر آلودگی بر روی رسوبات:

بستر دریا نیز از خطر آلودگی نفتی مصون نخواهد ماند بطوریکه مواد سنگین نفت با ته نشین شدن تدریجی،موجودات ساکن در لایه کف را از جمله انواع بنتوزها و میگوها و حتی گیاهانت ریشه ای را تحت تاثیر مخرب خود قرار می دهد.

اثر آلودگی بر کشتی ها:

نفت موجود در دریا باعث فرسودگی بدنه کشتی و همچنین آسیب رساندن به دستگاه تهویه و خنک کننده و دستگاه آب شیرین کن و سایر قسمتهای کشتی می شود.

عوامل موثر در میزان خسارات ناشی از نفت:

که عبارتند از مقدار مواد نفتی،نوع نفت، شرایط آب و هوایی،کدورت،فصل،نوع موجود.

راه های مقابله با آلودگی نفتی:

محدود کردن،پاکسازی و برداشت لکه های نفتی

برای واکنشی در برابر لکه های نفتی سه قسمت کلی وجود دارد:

محدود کردن،جمع اوری مکانیک،استفاده از تجزیه کننده های شیمیایی و حذف طبیعی (بدون هبچ عمل پاکسازی).

روش های محافظتیکه کمتر بطور وسیع قابل استفاده است و یا محدودیت های زیادی دارد عبارتند از:

سوزاندن،ته نشین کردن،جذب و افزایش تخریب زیستی. برای تعیین بهترین روش محافظت برای یک موقعیت خاص در دسترس بودن و کاربرد داشتن باید با مضرات زیست محیطی بالقوه مقایسه شود.

برداشت مکانیکی:

برداشت مکانیکی انتقال نفت از سطح آب به بعضی انبارهای موقتی قابل حمل به کمک بوم (برای جمع کردن و منحرف کردن)

اسکیمرها و یا جاذب ها (برای برداشتن یا جمع کردن آن از سطح آب)

لوله ها و پمپ ها است. (1990institute of petroleum)

بکارگیری هر یک از این وسایل می تواند بشدت بوسیله شرایط اقیانوسی و آب و هوا شامل جریان ها،امواج و باد بوسیله ماهیت چرب نفت محدود شود.

یک فاکتور اساسی در حذف موثر نفت توسط روش مکانیکی ضخامت لکه نفتی است. که سرعت حذف نفت با هر وسیله مکانیکی با کاهش ضخامت نفت کاهش می یابد.

پراکندن شیمیایی:

انواع گوناگون مواد شیمیایی برای این منظور استفاده از پراکنده کننده هاdispersant) (، دترژنت ها، حلال/امولیسیفایرها، عوامل امولیشیون کننده و غیر شناخته می شود. (jagger) که مهمترین آنها استفاده از دیسپرسنتها است که اگر به طور موثر استفاده شوند به حذف نفت کمت می کنند و همچنین سرعت تخریب زیستی biodegradation نفت به وسیله طبیعت را می افزایند.

گاهی اوقات قطرات پخش شده نفت در سطح دریا می تواند بوسیله سورفکتانتها (عوامل طبیعی عمل کننده در سطح)که در نفت وجود دارد یا بوسیله میکرو لایر تامین می شود، تثبیت شود این سورفکتانتها قطرات را بوسیله حضور در محل تلاقی آب ـ نفت تثبیت می کنند. به این ترتیب که قسمت هیدروفوبیک (آب گریز) ملکول آن در فاز نفتی و قسمت آب دوست (هیدروفیلیک) در فاز آبی قرار می گیرد که به این ترتیب کشش بین این دو سطح را کاهش می دهد که استفاده از ترکیب های شیمیایی به همین منظور می باشد.

برداشت طبیعی روش دیگر برای برخورد با نفت ریخته شده است.

نفت در نهایت از سطح آب و خطوط ساحلی به روش های طبیعی حذف می شود که شامل تبخیر (evaporation) اکسیداسیون نوری (Photooxidiation) پراکنده شدن (dispersion) فیزیکی رسوب و تخریب بیولوژیکی (biological degradation) می باشد. این اعمال ممکن است چندین سال طول بکشد اما برای مناطق دور دست قابل قبول است.

تنها اقدام موثر در زمینه کنترل آلودگی محیط آب ممانعت ریزش نشتهای نفتی می باشد.

نتایج تخمینهای منابع آلودگی:

تراوش های طبیعی:

ورود مستقیم مواد نفتی از تراوش های طبیعی به محیط دریایی حدود 6/0 تن (متریک) درسال است که این مقدار گسترده 2/0 تا 1 MAT تغییر می کند.

تن متریک در سال= MTA=Metric Tom Per

تولیدات نقتی در سواحل

ورودی جهانی نفت به اقیانوسها به علت تولیدات و حفاری در کرانه ها، 0/08 MTA تخمین می شود.

از این مقدار 0/02 MTA در طی نشتهای کوچک،شامل نشتهای 50 بارل یا کمتر و تخلیه آب شور چاهها و میادین نفتی وارد محیط می شود.

0/06 MTA باقی مانده در حوادث بزرگ، شامل نشتهای بزرگتر از 50 بارل که فوران چاه ها و پاره شدن لوله های انتقال و سایر حوادث غیرقابل پیش بینی،حاصل می شود در

بارانداز خشکی:

نشت سالانه ناو بری جهانی بر آلودگی حدود 0/25 MTA حاصل از بازرسی و تعمییر کشی در خشکی مقدم است .

سوخت گیری و نشت:

تخمین ها معمولاً براساس سرعت نشت فرضی برای هر کشتی صورت می گیرد که در گسترده 0/02-0/7 MTA گزارش شده با در نظر گرفتن چکه ها و سوراخ ها و سوخت گیری،میزان 0/5 MTA را برای این منبع در نظر می گیریم.

ااین به معنی نشتی معادل 10 تن در سال برای هر کشتی است.

نتايج

1-حوادث بی شماری باعث راه یابی نفت به محیط زیست می شود.

2- پس از ورود نفت به دریا عوامل خارجی مانند باد، امواج، جز و مد و غیره باعث جابجایی لکه نفتی و پخش شدن آن می گردد. که ابتدا سریع و پرشتاب و بعداً با گذشت زمان کاهش می یابد و امواج باعث پارگی تند نفتی می شود.

3- که بهترین زمان مبارزه با آلودگی در همان مراحل اولیه نشت نفت به دریا و قبل از پخش و انتشار آن در محیط می باشد.

4- پس از پیش بینی مسیر حرکت لکه نفتی در وهله نخست وجود مدیریت صحیح برای اخذ تصمیمات عاجل و انجام اقدامات لازم فوری در جهت جلوگیری یا رفع آلودگی و در نتیجه کاهش زیانهای ناشی از آۀن ضروری به نظر می رسد.

5- به کارگیری افراد با تجربه و کار آژموده مفید می باشد.

6- به منظور جلوگیری از آلودگی ناشی از مواد نفتی تحت شرایط گوناگون 3 پارامتر: ایمنی سواحل، محیط زیست دریایی و عملیات، همچنین جلوگیری موفقیت آمیز از انتشار آلودگی و هزینه های مربوطه نقش اساسی ایفا می کند.

7-خود پالایی دریا عامل مهمی در از بین بردن آلودگی های نفتی است.

8-بهترین راه حفاظت دریاها جلوگیری از آلوده شدن دریا هاست که این امر با همکاری کشورهای حاشیه دریاها ممکن است.

9- اهمیت آلودگی منابع آبی و مخاطرات زیست محیطی دریا به قدری بالاست که اکثر سازمانهای مهم بین المللی که به نحوی با دریا در ارتباط هستند. (UN-lAEA-WHO-WMO-UNESCO-FAO-lMCO) تجمع گروههای متخصصی برای جنبه های علمی آلودگی دریا را تشکیل داده اند. (GESAMP)

10- برای اینکه یک عملیات برداشت لکه نفتی موثر باشد بصورت یک مجموعه در آن نگریست.

11-نفت ایران نفت پارافیتیک تشخیص داده شده است.

12-در اکوسیستم های دریایی آن دسته از آبزیانی که در ناحیه جزر و مدی زیست می کنند متحمل بیشترین خسارات می گردند.

13-بطور کلی نفت خام های سنگین شامل مقدار زیادی ترکیبات آسفالتی هستند.

14- موجودات آبزی در مقابل آلودگی نفتی به شدت آسیب می بینند.

15- صدف Balanus glandula در مقابل آلودگی نفتی از خود مقاومت نشان می دهد.

16- کرم پلی کیت از معدود گونه هایی است که در رسوبات آلوده به نفت زیست می کند.

باتوجه به آلودگی نفتی در کلیه تاسیسات و اماکن دریایی به پیشنهادات زیر جهت رفع آلودگیهای نفتی می توان باعث گردد که آلاینده ها به حداقل برسد.