Cel piemontèis
di Nino Costa (1886-1945)
Nost cel l’é 'ncora nen col cel famos
ch’a fa l’arciam d’Italia ai foresté.
L’é 'n cel da muntagnard e da bergé:
nìvol soens e mincatant nebios.
Però quand ch’a së specia an sij giassé
quand ch’a se slarga pasi e lüminos
e quand ch’a rij, giojos come në spos,
sij camp e vigne, che bel cel ch’a l’é!
E peui l’é nost, l’é el cel del nost pais
l’é andova ch’a punto ij vej lë sguard profond
e le maraje a sciairo ël Paradis…
E ël Piemunteis, possà da sò travaj,
l’ha bel giré la tera e vëdde ëd mond,
ma ël cel, sò cel, a lo dësmentia mai.