Bastian Contrari

Chi ch’a l’é Bastian Contrari?

Col ch’as ciama ‘l “Bastian contrari” a l’é l’anticonformista, na përson-a ch’a l’é bon-a (e a l’ha ‘l coragi) ‘d vive an mes a j’àutri an restanda chila medésima ‘d manera autèntica sensa fesse condissioné da j’opinion dla magioransa dj’àutri. A dovra sèmper soa testa e a resta coerenta con soe idèje e persuasion ëd chila an tut lòn ch’a fà, l’istess s’a fussa l’ùnica a vive o a pensé an cola manera.

Esse ‘n Bastian contrari a veul dì andé a l’incontrari, andé contracorent, contra la corent, contra vent, fé divers da lòn ch’a fan j’àutri. Bastian contrari a l’é l’òm ch’a vëdd tut la la banda opòsta, ch’a dis sèmper che d‘ nò. A l’é nen mach ël caràter dël piemontèis. Bin ch’a sìa spantiasse për tuta la penisola, ël piemontèis a l’ancarna sto caràter-sì ëd manera pì përsonal. A l’é nen col ch’a va contra a quajcòsa për prinsipi, scasi për pica. A l’é col ch’a consent nen d’esse portà da j’ondà, l’òm ch’a arzist, për dësfende soa opinion, ch’a l’é nen agradìa a la pì part dla gent. Ant na società ch’a l’é costumasse a sèmper dì che ‘d sì, për motiv ëd conveniensa, ël Bastian contrari a l’é l’ùnich ch’a sa dì che ‘d nò.

Costa locussion as arfà al mit ëd Bastian ch’a rapresenta col ch’a fè sèmper divers. Soens, për motiv d’assonansa, as atrova an d’espression coma: “Bastian, stà ferm con le man”, o “pian Bastian!”.

Second në scrit ëd Alberto Ferrero della Marmora, an mes ai volontari ch’a l’avìo pijà part a l’imprèisa ‘d Zuccarel (n’episodi dla guèra an tra Savoja e Genova dël 1672), a-i era ‘n tal ch’as ciamava Sebastian Contrari, ch’a l’era stàit fàit seurte da le përzon ëd Turin për oponse a n’àutr brigant, ciamà ‘l Turch, ch’a dësfendìa ‘l drapò ‘d Genova. Malgré ch’a l’avèssa na bon-a fama d’esse ‘n bon combatent, a l’avìa fàit l’opòst esat ëd lòn ch’a speravo ij sò compagn d’arme. Da sì a ven la significassion ëd Bastian contrari. La stòria ‘d Sebastian Contrari a l’é contà dal romanz ëstòrich ed Luis Gramegna: “Sebastian Contrari a l’era ‘n giovo maressial dij corasié ‘d Ca Savòja. Cascà ‘n dësgrassia a càusa d’un duel për l’amor impossibil ëd na nòbile, la Bela Lidia, a l’avìa passà ‘l rest ëd soa vita a fé ‘l vagabond e a l’era dventà ‘n brigant. Sarà ant na përzon, a l’era stàit liberane dal Duca Carl Emanuel lë Scond ëd Savòja, quand ant ël 1671, dàit che a vorìa nen diciaré la guèra contra la Republica ‘d Genova, a l’avìa convocalo e daje l’ancombensa ëd dé fastidi ai viandant genovèis an sël confin an tra ‘l Ducà e la Repùblica. Fin-a ‘l Bersezio, ëd Bastian Contrari a l’avìa fàit un përsonagi, che però a l’é nen dventà famos tanme Monsù Travet.