Kuringen

Reeds voor 1240 bevond zich hier een versterking (een ‘motte’) van de graven van Loon, die er regelmatig verbleven. Het eerste slot, een waterburcht met vier hoefvormige torens, werd gebouwd in het begin van de 14^de eeuw. Na de verwoesting van de Loonse burcht door de Luikse prins-bisschop Rudolf van Zaehringen in 1095 verplaatste graaf Arnold I zijn grafelijk hof naar Kuringen, waar het meer centraal in zijn graafschap lag. Ook na de opname van Loon in het prinsbisdom Luik (1366) verbleven de prins-bisschoppen, die in Loon de titel van graaf voerden, regelmatig op het kasteel te Kuringen. Geleidelijk verloor de burcht zijn strategisch belang en zijn defensieve functie; ze werd in de 15^de eeuw meermaals verwoest en toch weer hersteld. De meest ingrijpende verfraaiingen gebeurden tussen 1515 en 1524: toen liet prins-bisschop Erard van der Marck (1505-1538) het slot verbouwen tot een luxueuze residentie. Hij omringde het met grachten en met een omwalling. Hij legde er een uitgestrekt park aan met beeldhouwwerken en fonteinen.

Na hem verbleven er nog vele prins-bisschoppen, kasteelheren en ridders, zelfs Keizer Karel V verbleef er tweemaal. De Edele Leenzaal van Kuringen hield er meestal zijn vergaderingen, voorgezeten door de regerende prins-bisschop.

In de 17^de eeuw werden twee torens door Franse troepen verwoest en verviel het kasteel meer en meer tot een ruïne. Tijdens de Franse revolutie (1798) werd het als aangeslagen goed openbaar verkocht. Zo kwam het voormalig slot tijdens de laatste decennia in handen van verschillende eigenaars en kreeg het de naam ‘Prinsenhof’.

Tijdens de schansenperiode was de omgrachting zeker nog aanwezig. Og ze ook gebruikt werd als verschansing is mij niet bekend.

Kuringen is een deelgemeente van Hasselt. In Kuringen waren er twee echte buurtschansen:

De Kuringerschans

De Tuilterschans