Villafranca del Bierzo - La Faba

29 april 2009

Om 06:00 u worden we wakker. We hebben allebei niet zo goed geslapen vanwege het geluid van het stromende water van het riviertje de Valcarce.

We ontbijten in de keuken van de herberg. Hier is alles netjes klaar gezet door de jonge eigenaresse. Een uurtje later zijn we onderweg; het is nog vrij rustig. Het lopen langs een doorgaande weg levert niet het opperste wandelgenot, maar het schiet wel op. Het is wel fijn dat er een betonnen afscheiding is tussen het wandelstrook en de weg. Onderweg maken we een praatje met een dame die alleen loopt. Ze komt uit Frankrijk, haar echtgenoot is een sportman die deelneemt aan de bekendere marathons zoals Berlijn en Londen.

We bereiken al vrij vroeg Trabadelo waar we een korte pauze nemen in El Puente Peregrino, een bar/herberg die gerund wordt door de Nederlandse Elly en haar Spaanse levensgezel die we gisteren ontmoet hebben. We worden vriendelijk ontvangen. Ze vertelt dat ze pas 3 weken open zijn. Het barretje ziet er gezellig en netjes uit. Bovendien horen we alleen maar muziek van onze favoriete band: Pink Floyd.

Na een half uurtje nemen we afscheid en gaan we verder.

Al gauw lopen we weer langs de weg, hetgeen nu niet meer zo prettig is want het is drukker geworden. Dan verlaten we deze weg en komen via Ambasmestas in Vega de Valcarce. Het was de planning dat dit voor vandaag onze eindbestemming zou zijn, maar de refugio ligt er verlaten bij ( er is niemand). Omdat het ook nog vroeg is ( 11:30 u) besluiten we door te lopen tot La Faba. Dit plaatsje ligt halverwege de berghelling die naar O Cebreiro leidt. Dit betekent dat we morgen de hele klim niet in één keer hoeven te doen.

Aldus gaan we verder en passeren we het dorpje Ruitelán. We lopen langs de railing van een verharde weg, wat niet zo prettig is. Maar gelukkig is hier weinig doorgaand verkeer, de auto's nemen veelal de autosnelwegen over de hoge viaducten. Bij Las Herrerias komen we op een smal weggetje dat langs een stromend riviertje loopt.

We komen we in een mooi landschap met weilanden, daartussen het kabbelende riviertje, en bergen en bossen op de achtergrond. In het begin gaat het langzaam bergop, maar naarmate de tijd verstrijkt wordt de hellingsgraad nadrukkelijk groter. Als we het dorpje Hospital Inglés verlaten hebben geeft een bordje de afslag naar La Faba aan en verlaten we de verharde weg.

We komen op een voetpad dat eerst tussen weilanden loopt. Vervolgens loopt het bergpad steil omhoog.

Het bergpad bestaat uit keien, modder en koeienflatten. Waar die laatste vandaan komen wordt ons al gauw duidelijk gemaakt, want al klimmende komen we een boer met een paar stieren tegen. En al heeft Tiny dan wel agrarisch bloed in haar aderen, ze heeft het niet zo stijf op de grote beesten. Gelukkig blijft een “botsing” uit en kunnen we onze beklimming vervolgen. Het laatste stuk is best heftig, steil en zwaar door de modder. Buiten adem komen we uiteindelijk bij een bordje dat La Faba aangeeft.

La Faba is een klein gehucht dat bewoond wordt door enkele boeren. De herberg wordt gerund door een pelgrimsvereniging uit Stuttgart. Deze is wel oké, maar wat mag je verwachten in zo’n klein oord waar buiten pelgrims eigenlijk ook niemand komt? We slapen in een hoek in de nabijheid van een 6-tal dames. Zoals te verwachten zijn er vooral Duitse pelgrims. In het dorpje vinden we een kleine eetgelegenheid. Hier eten we pasta en gebakken ei met spek. Smaakt goed. Terug lopend naar de herberg genieten we nog even van het uitzicht, we zitten hier toch weer op een behoorlijke hoogte. Als we weer in de herberg zijn komt er op het late uur nog een meisje eenzaam aan bij de herberg. Ze is vanochtend ook vertrokken in Villafranca en heeft de Camino duro gelopen. In eerste instantie wordt haar verteld dat de herberg vol is, maar uiteraard wil en kan ze waarschijnlijk niet meer verder. Gelukkig mag ze blijven, er zal een oplossing gezocht worden.

En dan gaan we na deze vermoeiende dag met een tevreden gevoel slapen.

Lees verder La Faba - Alto de Poio