8 mei 2008
Ondanks de drukte in de herberg hebben we toch redelijk geslapen. De Franse dame die zich gisteravond genezen voelde gaat niet meer verder. Jammer voor haar, want ondanks de pijn die ze zichtbaar had bleef ze toch altijd opgewekt. De andere dame gaat met haar naar huis, zodat de sympathieke man alleen verder gaat. Om 7:30 u zijn we onderweg naar León.
Als we Mansilla de las Mulas via de brug over de Río Esla verlaten kijken we nog even naar de stadsmuren. Eenmaal onderweg dreigt het te gaan regenen, maar er valt geen druppel. Integendeel, het wordt zelfs warm als de zon door komt. We lopen weer langs een weg. Als we bij het stadje Puente de Villarente komen moeten we over de Río Porma. De brug is lang en smal, zonder een voetpad. Dit is dus niet zonder risico. Gelukkig gaat het goed. Naarmate we dichter bij León komen wordt het steeds drukker. Als we het dorpje Arcahueja verlaten hebben moeten we weer een kleine heuvel op. Valt toch tegen als je een tijdje niet meer geklommen hebt. We zijn nu dicht bij León. Via een voorstadje met industrie en een voetgangersbrug komen we in de stad. Het laatste stuk is niet bepaald aantrekkelijk; soms zelfs gevaarlijk. De route loopt langs een autoweg die we ook nog moeten oversteken.
Tiny heeft het zwaar, in het zicht van de haven van vandaag is ze niet vooruit te branden. Ze krijgt een inzinking. We nemen even rust en zetten ons op een bank langs een drukke brede weg. In de stad constateren we dat de gele pijlen enigszins afwijken van de route zoals die in ons boekje beschreven staat. Maar nadat we aan enkele voorbijgangers de weg gevraagd hebben, vinden we toch het klooster van de Benedictinessen. Dit klooster ligt nagenoeg in het centrum van de stad. Het is al redelijk druk. Tsja, en hier krijgt Tiny een teleurstelling te verwerken. Als we ons inschrijven voor de overnachting worden we meteen gescheiden: dames slapen beneden in een zaal en de heren op de bovenverdieping. De mededeling is resoluut. Nadat we onze bedden gevonden hebben gaan we op verkenning en wat eten. In een nette bar krijgt Tiny een geweldige bocadillo met ham, kaas, ei, tomaat en salade voorgeschoteld. Daar is ze ook aan toe, ze knapt zienderogen op. Jack geniet van een lekkere ensalada.
Na deze lunch gaan we naar een apotheek. Een pelgrim adviseerde ons om de knie met Radio Salil in te smeren. Het zou een goede zalf zijn voor pijnlijke gewrichten.
Daarna gaan we naar de kathedraal. Deze ziet er ook imposant uit, ook al is hij kleiner dan die van Burgos. In eerste instantie kunnen we er niet in vanwege reparatiewerkzaamheden.
Maar als we op het plein zitten te genieten van een lekkere ijscoupe zien we dat de poorten open gaan. Dus gaan we alsnog naar binnen. Vooral de gebrandschilderde ramen maken indruk, het is net alsof deze ramen het dak van de kathedraal “dragen”.
Buiten vallen de waterspuwers op, en uiteraard de vele beelden. In de kathedraal wordt in een kapel een Hl. Mis opgedragen die we bijwonen. Als we weer buiten komen regent het. ’s Avond gaan we uit eten in een leuk restaurantje. Er is een gezellig sfeertje met een leuke ober. En het eten is uitstekend, Jack neemt konijn ( Gallicisch bereid), lekker. Een Duitser vertelt dat hij de bergen achterstevoren af loopt vanwege de pijn in zijn knieën. Zal wel. Dan begint het buiten te plenzen. Een gast komt tot de ontdekking dat er water vanuit het plafond op zijn bord druppelt. Binnen een paar minuten sijpelt het water vanuit het plafond overal het restaurantje binnen en staat de vloer blank. Jammer. We krijgen als verontschuldiging een drankje aangeboden van de eigenaars, zij kunnen er ook niets aan doen. We maken een praatje met een Iers echtpaar dat morgen terug vliegt naar huis. Zij lopen de camino in delen, eerst van Sarria naar Santiago, dan León naar Sarria en nu van Burgos naar León.
’s Avonds gaan we naar de Hl. Mis in de kapel van het klooster. Het is een mooie dienst. We krijgen de pelgrimszegen van de Benedictinessen.
En dan worden de dames wederom van de heren gescheiden. Stipt om 22:30 u gaat het licht uit!
Lees verder León - Villadangos del Páramo